Rozmowy na temat szkolnictwa pojawiają się dość często. Z pewnością spowodowane jest to kwestią ciągłych zmian, jakie mają miejsce w ostatnim czasie.

Powstanie i usunięcie gimnazjum. Posyłanie 6 latków do szkoły. Nowe sposoby kształcenia, wybory przedmiotów głównych. Jednak czego powinni uczyć w szkole? Jaka wiedza przydaje nam się ze szkoły w codziennym życiu?

Może wydawać się to dość śmieszne, jednak podczas ostatnich urodzin mojej koleżanki stwierdziliśmy, że tego powinni uczyć w szkole. Śmiałyśmy się, że tak wielu rzeczy nie użyłyśmy w życiu nigdzie poza szkoła, a tort kroić musimy raz w roku. Zgadza się, jest to banalna czynność. Kiedy przyjrzymy się jej bliżej, okazuje się, że składa się to z kilku czynności, które należy wykonać, aby proces krojenia się powiódł. To banalne zadanie staje się zmorą. Nie wiem do której grupy osób należycie- tej podejmującej się krojenia swojego tortu, czy raczej oddającej to w ręce bardziej wykwalifikowanych domowników. Natomiast raz do roku trzeba to zrobić, no i jak? Być może powinni uczyć tego w szkole?

Firma, dokumenty, ZUS, podatki- jak to ogarnąć?

Teraz już bardziej serio. Ze słodkiego tematu, przeskoczymy w nie co gorzki. Mianowicie sprawy urzędowe. Każdy co roku wypełnia deklarację PIT. Zastanowiłabym się, czy rzeczywiście wypełnia, bo często jest tak, że robi to ktoś inny. Z prostego powodu- po prostu tego nie ogarniamy. Poprzeczka się podnosi, kiedy wpadniesz pewnego dnia na pomysł, aby założyć firmę. Wówczas odpalasz wujka Google i poszukujesz odpowiedzi jak to zrobić? Gdzie musisz jechać, co wypełnić, gdzie się zgłosić, czego potrzebujesz. Przecież tego jest masa. Sama dobrze wiem, bo otwierałam firmę. O której możecie przeczytać w artykule- Jak “Kuchenne Rewolucje” zmieniły moje życie. Żeby tego było mało, problem pojawia się każdego miesiąca, kiedy to masz do rozliczenia faktury. Również łatwiej nie jest z zamknięciem, kiedy znów szukasz odpowiedzi co, gdzie i jak. Wnioski, podania, odwołania. Takich sytuacji w życiu jest mnóstwo, a Ty nie masz pojęcia, co należy zrobić. Dlaczego nie uczą tego w szkole?

Kredyty, lokaty i inne finansowe hece

Procenty zna każdy i to w różnych odsłonach. W szkole uczą jak obliczyć zniżkę w sklepie, albo ile odsetek będziemy zwracać. Kiedy jednak przychodzi ten okres życiowych decyzji, okazuje się, że fajnie mieć jakiegoś doradcę co wytłumaczy te cyferki i pomoże dobrać to, co najbardziej się “opłaca”. Jeśli można powiedzieć, że w ogóle kredytowanie jest opłacalne. Idąc dalej, w kwestii finansów trzeba brać wiele rzeczy pod uwagę. Chociażby to, co się wydarzy, kiedy będzie kryzys? W co warto inwestować? Jak dobrze oszczędzać? Jak zarządzać swoimi pieniędzmi? Ucząc się w szkole takich rzeczy, zupełnie inaczej człowiek podchodzi. Jest świadomy i przygotowany do obracania własną gotówką. Oczywiście, można się tym interesować we własnym zakresie. Natomiast wydaje mi się, że taka wiedza w podstawowym zakresie, każdemu by się przydała.

Sex Education

Temat, który powinien być poruszany w prosty i przejrzysty sposób. Ucząc w szkole tego co i jak się odbywa, młodociani mogliby wchodzić bardziej świadomi w sferę intymną. Oczywiście ilość wiedzy powinna być dostosowana do wieku dzieci. Jednakże jest to o tyle istotne, gdyż nie każdy rodzic potrafi mówić o takich rzeczach. Być może dlatego, że sam nie został odpowiednio w tej kwestii wyedukowany. Dość burzliwie mówi się o tym, że dana płeć nie powinna bawić się tym czy tamtym. Na ten temat pisała moja znajoma psycholog- Prawda o orientacji seksualnej. Tylko czy uwaga nie jest ściągana na mniej istotne rzeczy? A to co rzeczywiście jest istotne odkładane na bok? Zapomina się o podstawowym przygotowaniu nastolatków do wejścia w okres dojrzewania. Świetnie pokazane problemy nastolatków w kwestiach seksualnych zostały w serialu na Netflixie- Sex Education.  Ma prawo budzić kontrowersje, ale kiedy podejdziemy z dystansem i zagłębimy się w niego, okazuje się, że ma sens. Pokazuje konsekwencje pewnych zachowań oraz czynów. Oprócz tego, prezentuje z jakimi tematami borykają się młodociani bohaterzy, o których nie koniecznie chcą mówić. Dlatego dwójka młodych ludzi postanawia zająć się tym i uczyć tego w szkole.

Cerowanie, gotowanie i majsterkowanie

Niezależnie od tego, czy to chłopak, czy dziewczyna, każdej z czynności można się nauczyć. Trzeba mieć tylko gdzie. Patrząc po innych krajach oni o tym wiedzą. Uczą się w szkole prostych czynności, które mogą przydać im się w życiu. Żeby chłop z dziurami na palcach nie chodził, a kobitka mogła przybić sobie obrazek na ścianie, kiedy mąż pojechał w delegację. Nie mówimy tu o wielkich czynach, tylko prostych czynnościach, które każdego dnia są niezbędne do funkcjonowania. Dobrze, jeśli rodzice w domu również zajmują się nauką tych czynności. Tylko należy pamiętać, że sytuacje rodzinne są różne. Dlatego miejscem gdzie każde dziecko ma dostęp i możliwość uczenia się, jest szkoła.

Kim jestem? Co tu robię? Czemu się tak czuję?

Są to pytania, które w okresie dojrzewania mogą pojawiać się często w głowie młodocianych osób. Myślę, że nawet osoby dorosłe mogą się z tym do dziś borykać. Nie ma oczywiście na to jednej prawidłowej odpowiedzi. Jest to, w co wierzymy. Jako, że w szkole mamy nabywać wiedzę, powinniśmy dostać informacje z różnych “źródeł”. Jak uważają różne religie, dlaczego mogą się różnić, a co je łączy? Oprócz kwestii związanych z wiarą i człowiekiem, ważna jest kwestia człowieka i jego spostrzegania istnienia. Jaki jest świat? Jak go spostrzegamy? Co uważamy za słuszne, a co nie? Jakie emocje mi towarzyszą? Jak je wyrażać? Jakie myśli mnie nachodzą? Jak sobie z nimi radzić? Takich tematów nie ma. To wpływa na fakt, że młodociani są zmuszeni poszukiwać w innych miejscach. Jednym z nich będzie internet, gdzie jak wiadomo, informacji jest multum i łatwo się pogubić. Ucząc w szkole kwestii związanych z istnieniem, emocjami, problemami, społeczeństwo byłoby bardziej świadome. Być może pomogłoby by to w walce z jedną z chorób XXI w. jaką jest depresja?

Jak się komunikować?

Komunikacja jest niezbędnym elementem naszego życia. Bez niej nie jesteśmy w stanie wymieniać się opiniami, okazywać swoich uczuć, przekazywać informacji. Fakt jest taki, że zła komunikacja niekiedy jest równa z jej brakiem. Coraz częściej porusza się temat komunikacji, ponieważ odgrywa ona kluczową rolę w codziennym życiu. Wpływa na nią sposób rozmawiania, podejścia, traktowania drugiego człowieka. Zaczyna się w domu dziecko-rodzic, a kończy się w dorosłych relacjach mąż-żona. Każdego dnia komunikujemy się z wieloma ludźmi. Jeśli nie umiemy tego robić, możemy zrobić krzywdę sobie, ale i innym. Jednak jak możemy robić to prawidłowo, skoro nie wiemy jak jest DOBRZE? Ucząc w szkole sposobów rozmowy, wyjaśniając dlaczego jest to tak ważne, można uświadomić ludzi, że komunikacja to klucz do wielu furtek. Nabywając taką wiedzę wiemy jak po prostu rozmawiać. Mogłoby to wpłynąć na ilość nieporozumień w wielu sferach.

Przykładów można zebrać mnóstwo. Sama chodziłam do różnych szkół i szczerze powiedziawszy, nie uważam, aby przygotowały mnie specjalnie do życia. Wiadomo, że wiele rzeczy uczymy się w trakcie jego trwania. Tylko czy nie łatwiej byłoby nam wchodzić w to życie z pewnymi podstawowymi umiejętnościami, które wspierałyby tą niekiedy ciężką drogę? W żaden sposób nie krytykuję tutaj szkolnictwa. Zastanawiam się tylko czy nie marnujemy czasu na uczenie się pewnych zagadnień. Gdzie w tym czasie można byłoby uczyć się w szkole rzeczy niezbędnych do życia.

Macierzyństwo

Ciężko znaleźć jakąkolwiek definicje tego słowa. Wpisując “macierzyństwo” w Google naprawdę mocno się zdziwiłam. Pierwsze strony, które się pojawiają to m.in.  Trudna rola, której trzeba się nauczyć, Macierzyństwo to wyzwanie, Czy macierzyństwo unieszczęśliwia? .  Dopiero po wpisaniu hasła “macierzyństwo definicja” znalazłam w SJP : macierzyństwo «bycie matką i związane z tym uczucia, doznania, powinności» 

Pomyślałam sobie… o co tu chodzi?  Tak WAŻNA I PIĘKNA ROLA opisana w trzech słowach na krzyż,  a w internecie aż huczy od podkreślania niemalże bolączki kobiet.

Macierzyństwo, najpiękniejsza, najbardziej odpowiedzialna, inspirująca i odkrywcza rola, pełna emocji i uczuć jaką przyszło mi przyjąć w życiu. Od początku całe życie tego małego człowieka jest w moich rękach. Tak, mam swoje obowiązki, których jest milion, ale żadna posada nie jest w stanie każdego dnia dać mi tyle satysfakcji. Tak jak wielu rzeczy możemy się w życiu nauczyć, tak myślę, że macierzyństwa nie da się nauczyć. Mamy to po prostu w sobie, jeśli tylko mocno kochamy.  Jest tak jak w pewnej reklamie : “tryb matka uruchamia się samoistnie”. Skąd więc tyle wątpliwości i unieszczęśliwiających sugestii?

Myślę, że takie postrzeganie macierzyństwa wynika z zatracania siebie. Mimo ogromnej ilości obowiązków nie zapominaj o sobie i swoich potrzebach. Wiadomo, że dziecko bez dwóch zdań jest najważniejsze i fakt, że akurat leci twój ulubiony serial nijak ma się do tego, że właśnie musisz malucha wykąpać, przeczytać bajkę i utulić do snu 🙂 Ale pewne rzeczy są też kwestią dobrej organizacji. Nie możesz sobie wszystkiego odmawiać i rezygnować „bo dziecko”, bo nie zrobisz czegoś z taką swobodą i luzem jak kiedyś zanim się pojawiło.

Zmiany

We wrześniu skończyłam 30 lat. Dotychczas moje życie poza pracą i życiem towarzyskim (mężem, rodzina, przyjaciółmi) kręciło się wokół sportu każdego rodzaju. Podczas ciąży musiałam zrezygnować z moich aktywności – to właśnie był pierwszy objaw macierzyństwa i moich priorytetów. Nie będę już przytaczać jak się czułam z tym psychicznie, bo o tym pisałam na początku mojego bloga.

Wracam do gry!

Teraz? Kocham być mamą, kocham moje dziecko, ale kocham tez dalej moją siatkówkę, bieganie i rolki, a niedługo wracam na fitness. Gdy tylko mogłam wrócić do aktywności umówiłam się z mężem, że czwartki są moje -> od prawie 20 lat w czwartki 18:00-20:00 mam siatkówkę. Hubert w czwartki nic nie planuje, żeby móc zostać z Borysem, a moim zadaniem jest nakarmić syna przed wyjściem i wrócić na kolejny posiłek.

Cudownie jest na chwilę wyrwać się na boisko, ale jeszcze cudowniej wrócić do syna i męża. To niesamowite jak po 2h “luźnej głowy” wracam do domu z uśmiechem i tęsknotą. Bez tego nie byłabym sobą. Ciężko jest nie zgorzknieć i nie robić z siebie męczennicy, jeśli coś, co dotychczas robiłaś nagle znika. DLATEGO NIE POZWÓL NA TO. Musisz dziecko nakarmić, przewinąć, przebrać, wyprać, wyprasować, iść po zakupy, ugotować obiad itp itd. Ale musisz być też dalej sobą, dalej tą samą kobietą, partnerką.

Zrób coś dla siebie : pójdź do kina, umów się z koleżankami, idź pobiegaj, zrób coś co lubisz – to tez twój obowiązek CZUĆ SIĘ DOBRZE. 

Doba będzie coraz krótsza, a obowiązków będzie przybywać. Jeśli nie uda Ci się to od początku, to później będzie jeszcze trudniej. Kobieta, która się zatraca, rezygnuje ZUPEŁNIE Z SIEBIE traci radość życia, czuje jak machina do realizacji kolejnych zadań z listy. Może właśnie dlatego potem pojawiają się takie wpisy jak te przytoczone z początku.
Życie się zmienia przy dziecku i to mocno. Ale jeśli jest coś, co sprawia Ci ogromna przyjemność, to nie rezygnuj z tego, tylko dlatego bo jest to trudniejsze do zrobienia niż kiedyś. We wszystkim musi być jakiś umiar. Może kiedyś chodziłaś 3 razy w tygodniu na fitness, a teraz masz możliwość tylko raz, ale dalej to rób i nie czuj wyrzutów, że robisz coś z myślą o sobie. To nie egoizm, to zdrowy rozsądek.

Może to trochę kontrowersyjny wpis, bo ktoś mógłby powiedzieć : “A co ty tam wiesz. Gdybyś była sama albo miała chore dziecko, to byś się przekonała jak to jest.” Pewnie, zgadzam się! Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Nie mówię, że masz rzucić wszystkie obowiązki, troski i zająć się sprawianiem sobie przyjemności. Mówię tylko, żebyś pamiętała o sobie, żebyś zrobiła też coś dla siebie, bo wtedy możesz dać jeszcze więcej radości i uśmiechu swoim najbliższym, a potem patrząc w lustro będziesz mogła powiedzieć “JESTEM SZCZĘŚLIWA” ! 🙂