Rozmowy na temat szkolnictwa pojawiają się dość często. Z pewnością spowodowane jest to kwestią ciągłych zmian, jakie mają miejsce w ostatnim czasie.

Powstanie i usunięcie gimnazjum. Posyłanie 6 latków do szkoły. Nowe sposoby kształcenia, wybory przedmiotów głównych. Jednak czego powinni uczyć w szkole? Jaka wiedza przydaje nam się ze szkoły w codziennym życiu?

Może wydawać się to dość śmieszne, jednak podczas ostatnich urodzin mojej koleżanki stwierdziliśmy, że tego powinni uczyć w szkole. Śmiałyśmy się, że tak wielu rzeczy nie użyłyśmy w życiu nigdzie poza szkoła, a tort kroić musimy raz w roku. Zgadza się, jest to banalna czynność. Kiedy przyjrzymy się jej bliżej, okazuje się, że składa się to z kilku czynności, które należy wykonać, aby proces krojenia się powiódł. To banalne zadanie staje się zmorą. Nie wiem do której grupy osób należycie- tej podejmującej się krojenia swojego tortu, czy raczej oddającej to w ręce bardziej wykwalifikowanych domowników. Natomiast raz do roku trzeba to zrobić, no i jak? Być może powinni uczyć tego w szkole?

Firma, dokumenty, ZUS, podatki- jak to ogarnąć?

Teraz już bardziej serio. Ze słodkiego tematu, przeskoczymy w nie co gorzki. Mianowicie sprawy urzędowe. Każdy co roku wypełnia deklarację PIT. Zastanowiłabym się, czy rzeczywiście wypełnia, bo często jest tak, że robi to ktoś inny. Z prostego powodu- po prostu tego nie ogarniamy. Poprzeczka się podnosi, kiedy wpadniesz pewnego dnia na pomysł, aby założyć firmę. Wówczas odpalasz wujka Google i poszukujesz odpowiedzi jak to zrobić? Gdzie musisz jechać, co wypełnić, gdzie się zgłosić, czego potrzebujesz. Przecież tego jest masa. Sama dobrze wiem, bo otwierałam firmę. O której możecie przeczytać w artykule- Jak “Kuchenne Rewolucje” zmieniły moje życie. Żeby tego było mało, problem pojawia się każdego miesiąca, kiedy to masz do rozliczenia faktury. Również łatwiej nie jest z zamknięciem, kiedy znów szukasz odpowiedzi co, gdzie i jak. Wnioski, podania, odwołania. Takich sytuacji w życiu jest mnóstwo, a Ty nie masz pojęcia, co należy zrobić. Dlaczego nie uczą tego w szkole?

Kredyty, lokaty i inne finansowe hece

Procenty zna każdy i to w różnych odsłonach. W szkole uczą jak obliczyć zniżkę w sklepie, albo ile odsetek będziemy zwracać. Kiedy jednak przychodzi ten okres życiowych decyzji, okazuje się, że fajnie mieć jakiegoś doradcę co wytłumaczy te cyferki i pomoże dobrać to, co najbardziej się “opłaca”. Jeśli można powiedzieć, że w ogóle kredytowanie jest opłacalne. Idąc dalej, w kwestii finansów trzeba brać wiele rzeczy pod uwagę. Chociażby to, co się wydarzy, kiedy będzie kryzys? W co warto inwestować? Jak dobrze oszczędzać? Jak zarządzać swoimi pieniędzmi? Ucząc się w szkole takich rzeczy, zupełnie inaczej człowiek podchodzi. Jest świadomy i przygotowany do obracania własną gotówką. Oczywiście, można się tym interesować we własnym zakresie. Natomiast wydaje mi się, że taka wiedza w podstawowym zakresie, każdemu by się przydała.

Sex Education

Temat, który powinien być poruszany w prosty i przejrzysty sposób. Ucząc w szkole tego co i jak się odbywa, młodociani mogliby wchodzić bardziej świadomi w sferę intymną. Oczywiście ilość wiedzy powinna być dostosowana do wieku dzieci. Jednakże jest to o tyle istotne, gdyż nie każdy rodzic potrafi mówić o takich rzeczach. Być może dlatego, że sam nie został odpowiednio w tej kwestii wyedukowany. Dość burzliwie mówi się o tym, że dana płeć nie powinna bawić się tym czy tamtym. Na ten temat pisała moja znajoma psycholog- Prawda o orientacji seksualnej. Tylko czy uwaga nie jest ściągana na mniej istotne rzeczy? A to co rzeczywiście jest istotne odkładane na bok? Zapomina się o podstawowym przygotowaniu nastolatków do wejścia w okres dojrzewania. Świetnie pokazane problemy nastolatków w kwestiach seksualnych zostały w serialu na Netflixie- Sex Education.  Ma prawo budzić kontrowersje, ale kiedy podejdziemy z dystansem i zagłębimy się w niego, okazuje się, że ma sens. Pokazuje konsekwencje pewnych zachowań oraz czynów. Oprócz tego, prezentuje z jakimi tematami borykają się młodociani bohaterzy, o których nie koniecznie chcą mówić. Dlatego dwójka młodych ludzi postanawia zająć się tym i uczyć tego w szkole.

Cerowanie, gotowanie i majsterkowanie

Niezależnie od tego, czy to chłopak, czy dziewczyna, każdej z czynności można się nauczyć. Trzeba mieć tylko gdzie. Patrząc po innych krajach oni o tym wiedzą. Uczą się w szkole prostych czynności, które mogą przydać im się w życiu. Żeby chłop z dziurami na palcach nie chodził, a kobitka mogła przybić sobie obrazek na ścianie, kiedy mąż pojechał w delegację. Nie mówimy tu o wielkich czynach, tylko prostych czynnościach, które każdego dnia są niezbędne do funkcjonowania. Dobrze, jeśli rodzice w domu również zajmują się nauką tych czynności. Tylko należy pamiętać, że sytuacje rodzinne są różne. Dlatego miejscem gdzie każde dziecko ma dostęp i możliwość uczenia się, jest szkoła.

Kim jestem? Co tu robię? Czemu się tak czuję?

Są to pytania, które w okresie dojrzewania mogą pojawiać się często w głowie młodocianych osób. Myślę, że nawet osoby dorosłe mogą się z tym do dziś borykać. Nie ma oczywiście na to jednej prawidłowej odpowiedzi. Jest to, w co wierzymy. Jako, że w szkole mamy nabywać wiedzę, powinniśmy dostać informacje z różnych “źródeł”. Jak uważają różne religie, dlaczego mogą się różnić, a co je łączy? Oprócz kwestii związanych z wiarą i człowiekiem, ważna jest kwestia człowieka i jego spostrzegania istnienia. Jaki jest świat? Jak go spostrzegamy? Co uważamy za słuszne, a co nie? Jakie emocje mi towarzyszą? Jak je wyrażać? Jakie myśli mnie nachodzą? Jak sobie z nimi radzić? Takich tematów nie ma. To wpływa na fakt, że młodociani są zmuszeni poszukiwać w innych miejscach. Jednym z nich będzie internet, gdzie jak wiadomo, informacji jest multum i łatwo się pogubić. Ucząc w szkole kwestii związanych z istnieniem, emocjami, problemami, społeczeństwo byłoby bardziej świadome. Być może pomogłoby by to w walce z jedną z chorób XXI w. jaką jest depresja?

Jak się komunikować?

Komunikacja jest niezbędnym elementem naszego życia. Bez niej nie jesteśmy w stanie wymieniać się opiniami, okazywać swoich uczuć, przekazywać informacji. Fakt jest taki, że zła komunikacja niekiedy jest równa z jej brakiem. Coraz częściej porusza się temat komunikacji, ponieważ odgrywa ona kluczową rolę w codziennym życiu. Wpływa na nią sposób rozmawiania, podejścia, traktowania drugiego człowieka. Zaczyna się w domu dziecko-rodzic, a kończy się w dorosłych relacjach mąż-żona. Każdego dnia komunikujemy się z wieloma ludźmi. Jeśli nie umiemy tego robić, możemy zrobić krzywdę sobie, ale i innym. Jednak jak możemy robić to prawidłowo, skoro nie wiemy jak jest DOBRZE? Ucząc w szkole sposobów rozmowy, wyjaśniając dlaczego jest to tak ważne, można uświadomić ludzi, że komunikacja to klucz do wielu furtek. Nabywając taką wiedzę wiemy jak po prostu rozmawiać. Mogłoby to wpłynąć na ilość nieporozumień w wielu sferach.

Przykładów można zebrać mnóstwo. Sama chodziłam do różnych szkół i szczerze powiedziawszy, nie uważam, aby przygotowały mnie specjalnie do życia. Wiadomo, że wiele rzeczy uczymy się w trakcie jego trwania. Tylko czy nie łatwiej byłoby nam wchodzić w to życie z pewnymi podstawowymi umiejętnościami, które wspierałyby tą niekiedy ciężką drogę? W żaden sposób nie krytykuję tutaj szkolnictwa. Zastanawiam się tylko czy nie marnujemy czasu na uczenie się pewnych zagadnień. Gdzie w tym czasie można byłoby uczyć się w szkole rzeczy niezbędnych do życia.

Porażka – jak się z nią uporać? Jak podnieść się po porażce? Jak radzić sobie z niepowodzeniami?

Chyba każdy zdaje sobie sprawę z tego, że życie to nie tylko dobre decyzje i sukcesy? Jeśli nie, to z pewnością jeszcze nie raz się o tym przekona. Dziś postanowiłam obejrzeć medal z drugiej strony. Poruszę kwestię porażki i tego jak się po tym wszystkim podnieść.

Od najmłodszych lat mamy swoje marzenia, pragnienia oraz plany. Niejednokrotnie z różnych powodów zostają rozmyte w pył. Próbując osiągnąć dane założenie, niestety się nie udaje. Jednak czy jest to powód, aby się poddać?

Wielkość porażki zależy od perspektywy

Zacznijmy od tego, że dla każdej osoby porażka będzie miała inną wielkość. Zależy to od wieku, spojrzenia na świat i priorytetów. W dorosłym życiu porażką możemy nazwać utratę pracy, bankructwo, rozpad związku, nie zdanie studiów, czy kursu. Jednak nie oznacza to, że dla każdego dorosłego takie okoliczności będą porażką. Natomiast o tym za chwilę. W przypadku dzieci porażką może być upadek podczas jazdy na rowerze, nie strzelenie bramki podczas meczu, czy przegranie pojedynku z bratem. W zależności od tego, z jakiej perspektywy patrzymy- dorosłego, czy dziecka- wymiar tych porażek może być różny. Jednak, aby zrozumieć uczucia tej drugiej osoby, należy spojrzeć właśnie z jej perspektywy. Być może dla niej to być bardzo raniące. Mimo, że dla obserwatora może się to wydawać błahą rzeczą, dla poszkodowanego może mieć zupełnie inne znaczenie.

Ważność

Jak wspomniałam wyżej, wydarzenie się danych okoliczności nie dla każdego będzie porażką. Tutaj pojawia się kwestia ważności. To znaczy, że coś zostanie uznane za porażkę w zależności od tego czy jest dla nas ważne. Kiedy nam na czymś zależy chcemy, żeby wszystko poszło zgodnie z naszymi oczekiwaniami. Jeśli dzieje się inaczej, czujemy smutek i rozczarowanie. Im coś jest dla nas ważniejsze, tym większy zawód czujemy. Dlatego pozwoliłam sobie napisać, że to jest kwestia indywidualna. Każda jednostka będzie daną sytuację postrzegała inaczej i ma do tego pełne prawo.

Przeżywanie porażki

Sposób, w jaki reagujemy na porażkę, przyjmuje różne postaci. Płacz, krzyk, poczucie winy, zamknięcie w sobie. Jeśli stan się utrzymuje dłużej, może nawet dojść do stanów depresyjnych. Mogłoby się wydawać, że błahe wydarzenia nie mogą mieć takich skutków na nasze samopoczucie, bądź życie. A jednak! Należy bardzo ostrożnie podchodzić do tego typu kwestii. Po pierwsze ze względu na fakt, o którym wspomniałam wyżej- porażka zależy od perspektywy. Dwa- jaką miało to ważność dla danej osoby. Pozbieranie się po porażce może być ciężkie- nawet po tej z pozoru prostej. W związku z tym, jeśli w naszym środowisku ktoś znalazł się w takiej sytuacji, uważajmy na słowa. Czasem bezmyślne gadanie, może zranić drugą osobę i niepotrzebnie wpłynąć negatywnie na relację.

. . .

Tym bardziej, jeśli chodzi o dzieci, które są o wiele wrażliwsze od dorosłych ludzi. Należy do nich podejść z miłością i współczuciem. Odpowiednie wytłumaczenie dziecku z pewnością pozytywnie wpłynie na postrzeganie porażek, a w przyszłości ułatwi mu godzenie się z rozczarowaniami. Musimy pamiętać, że porażki są nieodłącznym elementem naszego życia. Biorąc się za jakąkolwiek rzecz, musimy mieć przed oczami dwa scenariusze- dobry i zły. Jednak ktoś musi nas o tym uświadomić za dziecka, żebyśmy umieli radzić sobie z tym w przyszłości.

To moja wina!

W momencie, kiedy to czarny scenariusz się sprawdził, szukamy logicznego wytłumaczenia. Często w pierwszej kolejności zaczynamy obwiniać siebie samych. Zaczynamy analizować swoje postępowanie, poszczególne kroki, by sprawdzić, czy na pewno nie popełniliśmy żadnego błędu. Jeśli okazuje się, że go zrobiliśmy, potrafimy pukać się w głowę, zastanawiając się- jak można było tak zrobić. Zaczynamy przechodzić inne scenariusze kończące się happy endem. Tylko co to zmieni? Odpuść. To nie ma znaczenia. Każdy ma prawo do błędu. Obwinianie się jest tutaj zbędne.

Zrzucanie winy na innych

Równie często reakcją jest szukanie winnych wśród innych osób. Łatwiej jest zrzucić na kogoś, niżeli samemu brać odpowiedzialność za dany stan rzeczy. Wówczas nie czujemy poczucia winy i jest nam łatwiej to przyjąć, ponieważ nie my zawiniliśmy. Taka reakcja jest dość naturalną. Nikt nie lubi czuć się winny, tym bardziej, kiedy coś pójdzie nie tak. Jednak często medal ma dwie strony i obie wypadałoby obejrzeć. Następnie wyciągnąć wnioski, które mogą przydać się na przyszłość. Nawet jeśli rzeczywiście ktoś inny zawinił, możemy z tego wyciągnąć naukę dla siebie. Poza tym w końcu każdy ma prawo do błędu.

. . .

“.. Pozwól, że powiem ci coś, co już pewnie wiesz. Świat to nie tylko słoneczko i kolorowe tęcze. To obrzydliwe i okropne miejsce. I jeśli mu się poddasz, to nieważne jak jesteś twardy. Świat rzuci Cię na kolana i nie da Ci wstać, jeśli na to pozwolisz. Ani ja, ani ty, ani nikt inny nie uderzy Cię tak mocno, jak samo życie. I nie jest ważne, jak mocno uderza, ale ile zdołasz znieść i żyć dalej. Ile ciosów zdołasz przetrwać i iść dalej do przodu – na tym polega Zwycięstwo!
Jeżeli wiesz, ile jesteś wart, to bierz co twoje i walcz o to! Musisz być też gotowy na ciosy, a nie zwalać winę i mówić, że jesteś nie tu gdzie chcesz przez niego, przeze mnie, czy przez kogokolwiek… – tak postępują tchórze, a ty nie jesteś jednym z nich, jesteś chyba lepszy, co?”

— Rocky Balboa

 

Porażka jako nauka

Ostatnio w artykule o wdzięczności, pisałam o tym, że każdą porażkę należy potraktować jako naukę. Jeśli coś nam się nie udało, miało to jakieś podłoże. Nie koniecznie wydarzyło się z naszej winy, a nawet i nie kogoś innego. Czynników wpływających na dany stan rzeczy może być milion. Jednak z jakiegoś powodu wydarzyło się tak, a nie inaczej. Teraz, od nas zależy, jak na to spojrzymy. Czy usiądziemy i na spokojnie zastanowimy się, dlaczego się nie udało? Co sprzyjało, a co przeszkadzało? Co można było zrobić lepiej? Czy będziemy tkwić w przeszłości i myśleć, co by było, gdyby… Być może za jakiś czas stwierdzimy, że to co się wydarzyło, przyniosło nam więcej korzyści.

Żyj tu i teraz

Przeszłości nie zmienimy. Możemy jedynie działać tu i teraz, a to będzie miało przełożenie na przyszłość. W tym wypadku nie będzie miało znaczenia, czy to był upadek na rowerze, przegrany bieg, oblanie egzaminu, czy bankructwo. Każda z tych porażek czegoś nas uczy. Ważne, by wyciągać wnioski. To dzięki nim stajemy się lepsi, silniejsi. Możemy uczyć się na własnych błędach i udoskonalamy nasze postępowanie, umiejętności. Zaczynamy inaczej podchodzić do ludzi, relacji, biznesów i wszystkiego, co nas otacza. Stajemy się mądrzejsi. Gdyby wszystko nam wychodziło, to jaką mielibyśmy satysfakcję? Znikomą!

Porażka to nie przegrana

Pod warunkiem, że tak to potraktujesz. Jednak jeśli interesujesz się trochę biografiami znanych osób typu Steve Jobs, Thomas Edison, Henry Ford, Walt Disney, Michael Jordan, czy Albert Einstein i wielu innych ludzi sukcesu możesz dowiedzieć się ciekawych rzeczy. Jedną z nich jest fakt, że zanim osiągnęli swoje cele, musieli przejść niejednokrotnie ciężką drogą. Gdyby poddali się za pierwszym razem i uznali, że przegrali, bo im nie wyszło, z pewnością nie byliby dziś tak podziwianymi postaciami. Wiem, że wymienione osoby są z najwyższej półki. Natomiast w moim odczuciu nie ma to najmniejszego znaczenia. Bo każdy, tak samo oni jakoś musieli zacząć. Wiele razy się potykali, mieli wątpliwości, ale też marzenia. Szli swoją drogą, mimo że ludzie nie zawsze to popierali. Popełniali błędy, gubili się, podejmowali dobre i złe decyzje. W konsekwencji jednak tej wytrwałości, determinacji i wierze w swoje możliwości oraz siebie, osiągnęli to, co osiągnęli. Polecam poczytać różne biografie, które uświadamiają, że porażka to nieodłączny element życia każdego z nas.

Porażki- mam je i ja

Żeby nie wydawało Ci się, że piszę o czymś, o czym nie mam pojęcia to mam za sobą również wiele niepowodzeń. Poczynając od szkolnych, życiowych kończąc na biznesowych. O jednej z moich “porażek” również pisałam w artykule – Jak kuchenne rewolucje zmieniły moje życie. Ta, jak każda inna były dla mnie przeżyciem- mniejszym, bądź większym. Z początku wszystkie z nich były dla mnie przykrym doświadczeniem. Zalewała mnie gorycz i poczucie winy. Niejednokrotnie przez to wpadałam w różne stany emocjonalne, które bywały niebezpieczne dla mojego zdrowia. Z biegiem lat nauczyłam się inaczej traktować swoje życie. Porażki przyjmować jako lekcję i być za nie wdzięczna. Dzięki temu łatwiej mi się żyje. Nie wyeliminujemy porażek. Jedyne co możemy zrobić to nauczyć się z nimi żyć, odpowiednio je przyjmować. Nie da się ukryć, że do tego potrzeba wielu refleksji, ale także odwagi, by w inny sposób spojrzeć na dany stan rzeczy.

Wahadła destrukcji

Niestety, trzeba to przyznać, że czasem lubimy sobie pocierpieć. Sami wpędzamy się w ten dół, by poczuć tę gorycz smutku. Wówczas jesteśmy tacy biedni, bo tak nam w życiu nie wyszło. Mamy tyle problemów, niepowodzeń, a tu kolejne burze przed nami. Każdy ma lepiej, tylko ja taki poszkodowany. Nie wiadomo nawet czemu, bo przecież dobry ze mnie człowiek. Czarne chmury wciągają nas w swoją otchłań, a my tak im się bezwiednie poddajemy. Tkwimy tam, nie wiadomo po co i na co. Z biegiem czasu staje się to niebezpieczne. Na temat wahadeł destrukcji pisze Pepsi Eliot na swoim blogu. Są to podstępne żmije, które czerpią satysfakcję z takich stanów. Dlatego nie poddawajmy się im, dla własnego dobra. Gdy czujemy, że zaczyna zakrywać nas ciemna mgła, działajmy!

. . .

Długotrwały negatywny stan może doprowadzić do wielu nieprzyjemnych konsekwencji. Pogorszenie się stanu emocjonalnego, fizycznego, bądź psychicznego to tylko ogólnikowe stwierdzenia. Za tym kryje się cała masa chorób, które są następstwem. W związku z tym, jeśli odczuwamy smutek przez dłuższy czas, a negatywne myśli zaczynają nas odwiedzać coraz częściej, należy zgłosić się do poradni psychologicznej. Pragnę tutaj dodać, że nie oznacza to szaleństwa. Psycholodzy oraz psychiatrzy są również lekarzami, którzy tak samo, jak pozostali lekarze specjalistami dbającymi o nasze zdrowie.  Czasem taka pomoc jest niezbędna, by pozbierać się po pewnych wydarzeniach. #Psychologtoniewstyd

Dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą

Nie koniecznie walka oznacza, że będziesz biec tyle razy, aż przebiegniesz w takim czasie, jaki sobie wyznaczyłeś. Czasem chodzi o zmianę techniki, a czasem dyscypliny. Jednak nadal walczysz o lepsze jutro i lepszego siebie. Nie zawsze z tymi samymi ludźmi, w tym samym miejscu. Zdarza się, że jesteśmy zmuszeni zaczynać wszystko od nowa. Taki stan rzeczy też trzeba przyjąć. Natomiast zanim znów ruszysz, stań na chwilę, zastanów się i wyciągnij wnioski. By znów nie wrócić do tego samego miejsca i zaczynać od zera.

Czym jest wdzięczność? Czemu warto być wdzięcznym? Jak być wdzięcznym każdego dnia? Wdzięczność, a negatywne doświadczenia.

Wdzięczność kojarzy się raczej z czymś pozytywnym. W związku z tym, u dużej części osób może pojawiać się po pozytywnych wydarzeniach. Jednak może warto być wdzięcznym także za negatywne doświadczenia?

Udało się dostać na wymarzone studia! Cóż za szczęście. Jestem wdzięczna za to, że się udało. Urodziło mi się zdrowe dziecko. Jestem wdzięczna, że wszystko się dobrze ułożyło. Kupiliśmy dom. Jesteśmy wdzięczni za taki stan rzeczy. Jednak co, kiedy coś się nie udaje? Jesteśmy załamani. Doszukujemy się powodów, przez które sytuacja tak się potoczyła. Czasem nawet pokusimy się o stwierdzenie typu ,,Za jakie grzechy?”.

Życie to nauka

Zacznijmy od tego, że niejednokrotnie życie pokazuje, że nie składa się tylko z dobrych i radosnych momentów. W jednej chwili euforia może zamienić się w gorzki smutek. Jednak niezależnie od tego powinniśmy być wdzięczni. Z jednego, prostego powodu. Każdy dzień czegoś nas uczy. Bez znaczenia jest to, czy coś poszło zgodnie z założeniami, czy też nie. Z tysiąca sytuacji, jakie potrafią się przydarzyć codziennie, możemy wyciągnąć bardzo dużo. O czym niestety często zapominamy. Tak samo, jak i o tym, że warto być wdzięcznym za wszystkie doświadczenia.

Wdzięczność tylko za duże rzeczy

To błąd! Praktykowanie wdzięczności zaczyna się od najprostszych rzeczy. Mam na myśli tutaj wszystkie rzeczy, jakie posiadamy, a są niezbędne do codziennej egzystencji. Zdrowie, rodzina, dom, praca, przyjaciele, pyszny posiłek, miło spędzony dzień- banalne? Pewnie, że tak. Natomiast czemu cieszyć się tylko z wielkich wydarzeń? Sedno tkwi w czerpaniu radości z małych rzeczy. Dzięki temu zaczynamy inaczej spostrzegać życie, sytuacje, chwile oraz to, co posiadamy. Takie działanie pokazuje, że mamy o wiele więcej niż nam się wydawało- nie tylko w kwestii materialnej.

Na dobre i na złe z wdzięcznością

Choć może wydawać się to dziwne, naprawdę radzę to przemyśleć. W momencie, kiedy w głowie roi się od negatywnych myśli podpowiadających, że nic już nie ma sensu, owa wdzięczność może pokazać, że się mylimy. Wystarczy pomyśleć:

• co posiadam (materialnego oraz niematerialnego),
• kto jest przy mnie,
• jakie uczucia mi towarzyszą,
• czego się nauczyłam,
• co się wydarzyło dobrego w ostatnim czasie.

Warto również wykazać wdzięczność za te negatywne doświadczenia. ,,Jestem wdzięczna za ten smutek”, ,,Jestem wdzięczna za tę sytuacje, która pokazała mi…”; ,,Jestem wdzięczna, że tak postąpiła, ponieważ …”; ,,Jestem wdzięczny, że mi się nie udało, bo nauczyłem się …”. W ten sposób zaczynamy patrzeć na wydarzenia w trochę inny sposób. Wracamy do tego, by uczyć się w każdej chwili swojego życia. Nieistotne jest to, czy popełniliśmy błąd, czy ktoś źle postąpił, czy po prostu coś poszło nie tak. Ważne jest, jak na to spojrzymy. Być może z biegiem czasu okaże się, że przyniosło nam to więcej korzyści, niżeli strat. Jednak odpowiedzi na to przyjdą z czasem. W tym danym momencie najlepsza będzie chwila ciszy i pobycia z tymi emocjami. To sposób na przemyślenie i wyciągnięcia wniosków z całokształtu.

Jak być wdzięcznym?

Sposobów jest mnóstwo! Należy tylko wybrać odpowiedni dla siebie. Ja mam zwyczaj wypisywać sobie rzeczy, za które jestem wdzięczna w moim dzienniku. Codziennie po medytacji, staram się ich wypisać jak najwięcej. Dotyczą one ogólnie mnie- mojej sytuacji życiowej, ludzi, którzy mnie otaczają, a także rzeczy, które posiadam. Oprócz tego odnoszą się do danego dnia. Nie ma żadnych wytycznych, które mówiłyby, za co należy być wdzięcznym. Dlatego każdy robi to według własnych potrzeb. Osobą, która w świetny sposób propaguje, jak ważna jest wdzięczność jest Mariola Sokołowska. Na jej profilu znajdziesz codzienną dawkę inspiracji oraz motywacji do tego, by być wdzięcznym! Jej przygoda zaczęła się od książki  “Magia” Rhondy Byrne i zmieniła jej życie. Dziś ona zmienia życie innych i pokazuje ile wartości jest we wdzięczności. Również można skorzystać z medytacji prowadzonej, która pomaga praktykę wdzięczności. Spróbuj!

Za co dziś jesteś wdzięczna/wdzięczny?

Czym jest odwaga? Dlaczego warto być odważnym? Jak przełamać strach?

Jest to temat dość dla mnie ważny. Ze względu na to, że mój pierwszy wpis, dotyczył właśnie odwagi. Jednak tak naprawdę czym ona jest ? Jaką rolę odgrywa w naszym życiu?

Nieważne ile masz lat, czym się zajmujesz oraz kim jesteś. Z pewnością nie raz w życiu odwaga przydała Ci się w Twoim życiu. Natomiast też nie raz jej zabrakło. Jednak nie warto się na tym skupiać. Dziś chciałabym byśmy pochylili się nad odwagą jako niezbędnym elementem do życia.

Czym jest odwaga?

Odwaga kojarzy nam się z pewną postawą jaką prezentuje się wobec jakiegoś niebezpieczeństwa. Charakteryzuje się umiejętnością przezwyciężenia strachu powstałego w skutek tego niebezpieczeństwa. Może się objawiać przy danej sytuacji, zdarzeniu, czynności, zachowaniu. W związku z powyższym odwaga pomaga nam podjąć pewien krok i wyjść poza strefę komfortu. Skok ze spadochronu, zmiana pracy, skok do wody, rozpoczęcie rozmowy, otwarcie interesu to wszystkie rzeczy, które nie zostaną wykonane jeśli strach zwycięży.

Odważ się być sobą

Pierwszym krokiem jaki powinniśmy odważyć się zrobić to bycie sobą. Jeśli udajemy przed innymi to udajemy i przed sobą. Nie jesteśmy autentyczni. Oszukujemy siebie oraz innych. Z czego to wynika? Boimy się odrzucenia, braku akceptacji. Wydaje nam się, że nie jesteśmy wystarczająco dobrzy by ktoś nas polubił, czy pokochał takich jacy jesteśmy. Jednak czy to ma sens? Kompletnie nie. Brzydko mówiąc „gówno zawsze wypłynie” i nie oszukuj się, że będzie inaczej. Życie jest zbyt przewrotne, by ukryć swoją prawdziwą twarz. Oczywiście, że żyjemy w pewnego rodzaju teatrze. Natomiast pamiętajmy, by mieć odwagę być sobą. Osoby, które mają z nami być będą nas akceptować i obdarzać uczuciem niezależnie od tego jacy jesteśmy. Będą nas szanować za to, że jesteśmy tacy jacy jesteśmy- szczerzy i prawdziwi. Nie ma ludzi idealnych.

Odważ się żyć po swojemu

Nie da się ukryć, że od samego początku propaguję fakt, że nic nie musisz. Moje doświadczenia pokazały mi, że nie warto spełniać czyiś oczekiwań. Sprawia to, że człowiek jest po prostu nieszczęśliwy. Podporządkowywanie się pod schematy, kogoś widzi mi się, powoduje, że tak naprawdę nikt nie jest zadowolony. Mimo, że będziesz starać się kogoś uszczęśliwić i być jakim chce, to możesz liczyć na to, że i tak nie spełni to oczekiwań. Zatem po co? Żyjąc w zgodzie ze sobą i swoimi pragnieniami możemy zrobić o wiele więcej. Przede wszystkim jesteśmy zdolni do większych rzeczy. Nie oznacza to, że będzie łatwo. Często ludzie wiele od nas wymagają. Byśmy byli, robili, a zapominają o samych sobie. Poza tym, zawsze człowiek patrzy przez swój pryzmat- potrzeb, wartości. Porównujemy, przypasowujemy, a każdy te elementy ma różne. Dla jednej osoby wyjazd za granicę będzie przerażający, zaś dla drugiej osoby spełnieniem. W związku z tym, odważ się iść swoją drogą.

Jak wziąć życie w swoje ręce?

Odwaga będzie nieodłącznym elementem tego procesu. W pierwszej kolejności musisz zapytać się siebie czego w ogóle pragniesz. W tym może pomóc Ci medytacja oraz prowadzenie dziennika. Tak samo darowanie sobie przekonywania kogoś do swoich racji i potrzeb. Nic nie musisz udowadniać ludziom. Najważniejsze, abyś Ty czuł się dobrze. Nie obejdzie się bez wiary, a czasem i determinacji do osiągnięcia swoich celów. Nawet jeśli jesteś w tym sam, ale czujesz to- zrób to. Zamknij oczy, zrób ten krok. Po prostu się odważ. Dopiero wtedy zobaczysz co się stanie. To jak z wchodzeniem na górę po raz pierwszy- nie wiesz co Cię czeka. Nikt tego nie wie. Dobre rady mogą też okazać się niezgodne z tym co się wydarzy. Błędnym podejściem jest chęć kontrolowania wszystkiego. Czasem warto odpuścić i dać życiu płynąć, zobaczyć jakie okazje pojawią się na horyzoncie.

Tylko jak przełamać strach?

Musisz zdać sobie sprawę, że strach ma tylko wielkie oczy.  Zaufaj, że wszystko dzieje się po coś, a zmiany bywają trudne. Postaraj się ograniczyć wpływ innych ludzi na Twoje życie. Jeśli będziesz kierować się tym co mówią osoby trzecie, nie będziesz żyć po swojemu, tylko po ich. Mamy różne spojrzenie na świat, potrzeby i pragnienia. Dlatego czemu chcesz się kierować czyimiś? To nie sprawi, że będziesz szczęśliwy. Nie mówię, że masz być samsonem i olewać wszystko co mówią do Ciebie ludzie. Natomiast zachowaj swój rozum i słuchaj swojego serca. Zdecydowanie trudniej jest dojść do swojego głosu w środku, kiedy na zewnątrz tyle opinii i dobrych rad. Czasem trzeba się od tego odciąć by usłyszeć ten cichy głos. Nie szukaj odpowiedzi na zewnątrz, bo one są w Tobie.

“Odważ się żyć w zgodzie ze sobą”

Zmiana pracy, miejsca zamieszkania, rozstanie, czy próba stworzenia związku, także podjęcie czy rzucenie studiów, kursów, spełnianie marzeń- to wszystko będzie wymagało odwagi. Zatem odważ się i sięgnij po swoje pragnienia. W określeniu Twoich marzeń może pomóc Ci kurs “Odważ się żyć w zgodzie ze sobą”. Sama przez niego przechodziłam i odkryłam- czego się boje, co mnie blokuje, jakie przekonania posiadam. Co najważniejsze czego potrzebuje i chcę. Jeśli byłabyś zainteresowana zachęcam do skorzystania z mojego kodu rabatowego: paulina10. Warto!

Czy zgodzisz się ze mną, że odwaga jest potrzebna cały czas? Każdego dnia stajemy przed wyborami. Niekiedy będą one dotyczyły wielkich zmian, inne błahych spraw. Nie da się jednak określić dokładnie, które z decyzji są łatwiejsze lub trudniejsze do podjęcia. Jedno jest jednak pewne, że jedynie postępując w zgodzie ze sobą będziesz bliżej szczęścia. Zawsze pojawiają się obawy, strach, lęk. Najważniejsze jest, by nauczyć się oceniać sytuację- podjęcie, której decyzji/zrobienie rzeczy da mi wewnętrzny spokój?

Z odwagą,

Paula

Życie wirtualne, a rzeczywiste. Czy możemy liczyć na autentyczność w świecie wirtualnym? Jak media społecznościowe i internet wpływają na nasze życie?

Być może tematyka mojego dzisiejszego posta może wydawać Ci się już przestarzała i nudna. Wszędzie o tym się mówi. Również tegoroczna edycja See Bloggers była zorganizowana pod hasłem autentyczności. To poniekąd skłoniło mnie do refleksji i napisania tego wpisu.

Rzeczywistość vs. internet

Z pewnością część z osób czytających ten wpis posiada różnego rodzaju konta w mediach społecznościowych. Tym samym w mniejszym lub większym stopniu udziela się w komentarzach, udostępnia różne treści, dzieli się swoimi przeżyciami, zdjęciami, itd. Oprócz tego oczywiście czynnie obserwuje innych ludzi. Dzięki tym portalom, aplikacjom jesteśmy w stanie obserwować życie innych ludzi. Wydaje nam się, że wiemy co się u nich dzieje, jakiego rodzaju życie prowadzą, z kim się zadają, co robią, jak im się układa w relacjach. Jednak jakie odzwierciedlenie ma obraz w internecie do tego prawdziwego?

Nie wiem czy mieliście okazję obejrzeć jeden z filmików, który świetnie pasuje mi do tej tematyki. Możecie go obejrzeć klikając tutaj. Pokazane jest w jaki sposób czasami ludzie oszukują samych siebie, a także innych by pokazać coś na pozór. Wspaniały związek, idealny wygląd, dostateczne życie, piękne podróże, wspaniałe spotkania, aktywne życie i dobre relacje z bliskimi. Natomiast rzeczywistość odbiega od ukazywanego obrazu. Dlatego nawołuje do tego, by nie opierać się tylko i wyłącznie na obrazie pokazanym w wirtualnym świecie.

To już jest uzależnienie

Internet ma oczywiście również pewne plusy. W łatwy i szybki sposób możemy nawiązywać, bądź utrzymywać relacje. Komunikacja nawet z osobami przebywającymi tysiące kilometrów od nas nie sprawia trudności. Zamienia się to jednak w uzależnienie, kiedy ani chwili nie możemy być bez klikania w ekran. Spotkania zamieniają się w ciche posiadówki przy telefonie. Podczas koncertów czy innych wydarzeń zamiast tańczących ludzi widać las rąk trzymających telefony. Przestajemy rozmawiać, żyć i przebywać tu i teraz. Nadrzędną wartością staje się dobre zdjęcie do udostępnienia, niżeli dana chwila. Szkoda, bo czas tak szybko ucieka, że w końcu może okazać się, że zabrakło nam go na przeżywanie. Oddaliśmy się w ręce wirtualnego świata, gdzie chcieliśmy zbudować swój idealny świat, by pokazać innym, że jesteśmy super.

Zatraceni w komórkach

W internecie można znaleźć bardzo dużo filmików uświadamiających nas dokąd to wszystko idzie. Kliknij tutaj by obejrzeć kolejny. Podlinkowany przeze mnie film pokazuje to jak przestajemy zwracać uwagę na to co dzieje się dookoła. Skupieni na ekranie komórkowym nie zauważamy ludzi, sytuacji, przestajemy kontrolować przebieg zdarzeń. To może jednak prowadzić to bardzo przykrych wydarzeń. Wypadki samochodowe, a także na przejściu dla pieszych. Zamiast budować relacje z dziećmi, znajomymi czy bliskimi interesujemy się co dzieje się u innych ludzi. Zaczynamy lepiej znać życie gwiazd, czy też ludzi z którymi nie mamy kontaktu. Nie posiadamy za to podstawowej wiedzy na temat naszych bliskich. Przed świętami pokazywałam pewną kampanie. Nakręcono rodziny podczas gry w trakcie której okazywało się, że niestety nie wiele wiedzą o swoich członkach rodziny. Nie popełniajmy tych błędów. Zainteresuj się, porozmawiaj, bądź.

Wpływ internetu na naszą samoocenę

Zostało to już potwierdzone badaniami! Media społecznościowe negatywnie wpływają na spostrzeganie samych siebie. Wzbudzają przygnębienie, spadek poczucia własnej wartości oraz często zawiedzenie własnym życiem. Ludzie mają poczucie nieszczęścia po napatrzeniu się na “Instagramowe życie”. W końcu to nie pomaga by akceptować siebie. Często efekt jest wręcz przeciwny. Według informacji podanych w internecie, trwają nawet testy mające na celu usunięcie widoczności ilości like’ów pod zdjęciami. Ma na to wpływ fakt, że internauci przywiązują zbyt wysoką wagę do ilości obserwujących, polubień. Przez to narażeni są na zaburzenia psychicznych i różnego rodzaju choroby typu depresja, anoreksja.

Częściej z tym problemem borykają się kobiety, ponieważ znacznie przeważają w świecie mediów społecznościowych. Zdecydowanie bardziej się udzielają i dają porwać w ten wir. Rodzi się wielkie niebezpieczeństwo dla młodych dziewczyn, które w dużym stopniu wzorują się na blogerkach, influencerkach. Dążą do idealnego wyglądu, zapominając czesto, że duża częśc zdjęć zostaje przerobiona w odpowiednich programach. Wyszczuplanie, wymładzanie, retuszowanie, gra kolorów – wszystko po to by zdjęcie przyciągało uwagę i zachwyt.

Życie to nie pudrowe cukierki

Zdejmij te różowe okulary, przez które obserwujesz ten internetowy świat. Nie oszukuj się! Każdy ma problemy, jednakże nie wiele osób będzie się ich podejmować w mediach społecznościowych. Pamiętaj, że w internecie dominują ludzie, którzy tworzą w nim swój idealny świat. To dzięki niemu mogą w prosty sposób pozbyć się swoich kompleksów, zdobyć wykształcenie, wysokie stanowisko, a także się dowartościować. Odbiorca i tak nie jest w stanie zweryfikować podanych informacji lub zdjęć ze stanem rzeczywistym, aż do momentu realnego spotkania. Czas podejść do tego wszystkiego z dystansem. To co prezentuje nam cyberprzestrzeń może być w dużej mierze przerysowane. Tożsamość ludzi zależy od tego jaką maskę przyjmą.

Bądź sobą

Nie staraj się nikogo uszczęśliwiać. Idź swoją własną drogą. Nie zwracaj uwagi na innych. Nie musisz być tacy jak oni. Bądź po prostu sobą. Ludzie, którym będzie na Tobie naprawdę zależeć będą Cię kochać, lubić, szanować i wspierać bez zbędnych modyfikacji i filtrów. Szkoda marnować czas i siły na stawanie na głowie by przypodobać się innym.