Dobra niania, której z pełnym zaufaniem będziemy mogli powierzyć nasze dziecko, to prawdziwy skarb. Jak z wielu kandydatek wybrać tę najlepszą? Na końcu artykułu znajdziesz unikatowy DARMOWY KWESTIONARIUSZ, gotowy do wydrukowania. Pomoże Ci zebrać o kandydatkach niezbędne informacje już podczas pierwszej rozmowy.

OKREŚL SWOJE WYMAGANIA

1. W jakim wymiarze godzin będziesz potrzebować pomocy w opiece nad dzieckiem? Czy szukasz niani na pełen etat, czy może tylko na „sytuacje awaryjne”, takie jak choroba dziecka, czy wyjście na wieczorną randkę z mężem?

2. Jakim budżetem dysponujesz? Choć nie zawsze im drożej tym lepiej, warto wziąć pod uwagę, że dobre i sprawdzone nianie raczej wysoko się cenią…

3. W jakim wieku powinna być niania? Starsze bywają bardziej doświadczone, choć warto się upewnić, czy to doświadczenie nie jest przypadkiem oparte na nieaktualnej wiedzy i starych nawykach? Młodsze z kolei będą mieć więcej energii i sił do biegania za naszym urwisem, ale czy nie stracą głowy w kryzysowej sytuacji?

4. Jaki temperament ma nasze dziecko? Jeśli to żywe złoto, które z prędkością światła wdrapuje się na wysoką komodę, osoba, która wolny czas najchętniej spędza nad książką, raczej się nie sprawdzi 😉

5. Jakie jeszcze zadania (poza opieką) mają należeć do jej obowiązków? Weź pod uwagę, że przeciętny człowiek nie potrafi być w 2 miejscach naraz, więc jeśli dodatkowo zlecisz gotowanie, pranie, prasowanie i sprzątanie, odbędzie się to kosztem uwagi poświęcanej Twojemu dziecku.

ROZPOCZNIJ POSZUKIWANIA

1. Na początek podpytaj znajomych. To źródło nie tylko jest darmowe, ale przede wszystkim daje największą pewność, że niania będzie sprawdzona.

2. Agencje i portale internetowe. Minus? Trzeba zapłacić. Plus? Dostajemy sporą bazę potencjalnych kandydatów do wyboru. Są oni już wstępnie wyselekcjonowani, ale… jaką masz pewność, że agencja odrobiła lekcję rzetelnie? Warto poczytać opinie nie tyle na temat samej niani (nie ufaj referencjom!), a właśnie agencji – czy jej klienci są zadowoleni z osób, które poleca?

3. Uczelnie – jeśli preferujesz młodsze kandydatki. Porozwieszaj ogłoszenia na wydziałach, które kształcą w obszarze opieki i niesienia pomocy: położniczym, pielęgniarskim, pedagogicznym, psychologicznym…

4. Fora i grupy na portalach społecznościowych. Tam może zgłosić się każdy – hulaj dusza, piekła nie ma. Zalecamy dużą dawkę ostrożności.

NIEZASTĄPIONA ROZMOWA

Gdy już upatrzysz sobie kilka kandydatek, z każdą z nich umów się na osobistą rozmowę, najlepiej u niej w domu. W ten sposób zyskasz największą ilość informacji, o osobie, której masz powierzyć swój największy skarb.

Zwróć uwagę na:

1. Pierwsze wrażenie – buduje się w ciągu kilkunastu sekund. Mniej więcej w tym czasie jesteś w stanie określić, czy osoba, która właśnie ci się przedstawiła, będzie bliska Twojemu sercu.

2. Higienę osobistą – zapach, czystość włosów i paznokci oraz schludność ubioru. Ta osoba będzie dotykać Twoje dziecko, przygotowywać posiłki, uczyć je zasad higieny. Pod tym względem musi być wzorowa.

3. Język – Kandydatka musi posługiwać się ładną polszczyzną i bogatym słownictwem. Twoje dziecko każde słowo czy wyrażenie będzie chłonąć jak gąbka.

4. Kultura osobista – osoba, będzie spędzać z dzieckiem kilka godzin dziennie, będzie dla niego wzorem do naśladowania. Upewnij się, że swoim zachowaniem będzie potrafiła wpoić w Twojego maluszka odpowiednie nawyki i zachowania.

5. Wartości, postawy – jeśli światopogląd opiekunki będzie znacząco odbiegał od tego, w jakim duchu chcesz wychowywać swoje dziecko, prędzej czy później zaczną się kłopoty. Dowiedz się, czy wasze spojrzenie na świat jest podobne.

6. Podejście do dziecka – czy łatwo nawiązuje kontakt z Twoim dzieckiem? Czy patrzy mu w oczy? Rozmawiając spogląda na nie z góry, czy stara się dopasować do jego poziomu? Jak reaguje na nią Twój maluszek?

7. Nałogi – charakterystyczna chrypka, zniszczona cera, zażółcone palce…to subtelne znaki, które powinny zapalić w Twojej głowie czerwoną lampkę. Jaką masz pewność, że w godzinach pracy, niania nie będzie wychodziła od czasu do czasu „na papieroska”?

8. Doświadczenie – Czy pracowała już z dziećmi? Ilu podopiecznych miała dotychczas? A może opiekowała się młodszym rodzeństwem? Doskonale byłoby, gdyby potrafiła udokumentować swoje zaangażowanie w wolontariat, działania społeczne lub inne aktywności związane z niesieniem pomocy.

9. Referencje – mogą być szczere i prawdziwe, ale… nie muszą. Zachowaj zasadę ograniczonego zaufania, zarówno wobec tych „na papierze” jak i telefonicznych. Nigdy nie wiesz, czy pod drugiej stronie pióra czy słuchawki, nie znajduje się podstawiona osoba.

ZASYP PYTANIAMI

Nie przejmuj się, że rozmowa trwa ponad godzinę. Nie zastanawiaj się, czy przypadkiem nie jesteś zbyt wścibska. Pamiętaj, że bezpieczeństwo Twojego dziecka jest najważniejsze, i to nie podlega dyskusji.

O co między innymi możesz zapytać?

1. Dlaczego Pani chce być nianią – Jeśli usłyszysz: „bo chcę sobie dorobić” abo „bo nie mam nic lepszego do roboty” – od razu możesz się pożegnać 😉

2. Co Pani najbardziej lubi, a czego najbardziej nie lubi w swojej pracy? – nie daj się zbyć odpowiedzi „wszystko lubię”. Drąż tak długo, aż nie uzyskasz konkretów.

3. Co Pani lubi w dzieciach, a czego nie lubi? – Tu ważny jest ton. Jeśli o tym co ją drażni w dzieciach będzie mówić z uśmiechem i cierpliwością, punkt dla niej.

4. Proszę opowiedzieć mi coś o swoim najtrudniejszym podopiecznym? – tu znów ważny sposób, w jakim będzie się o tym dziecku wypowiadać. Jeśli tylko zauważysz rozdrażnienie czy agresję, uważaj!

5. Czego Pani zdaniem potrzebuje dziecko w wieku… – zwróć uwagę, czy skupi się na podstawowych potrzebach (sen, posiłki, spacery), czy może spojrzy szerzej i wspomni o miłości, bliskości i rozmowie?

6. Co musiałoby zrobić dziecko, żeby zasłużyć na klapsa? – to oczywiście pytanie podchwytliwe 😉 Jedyna słuszna odpowiedź to kategoryczne i zdecydowane: „Nigdy nie biję dzieci”.

7. Co Pani zrobi, jeśli dziecko się oparzy? Zakrztusi? Dostanie wysokiej gorączki? – to pytanie pozwoli ocenić Ci stan jej wiedzy. Czy jest na bieżąco z aktualnymi zaleceniami lekarzy?

8. Co zazwyczaj Pani robi kiedy dziecko śpi? –  to również  pytanie, na które możesz usłyszeć ciekawą odpowiedź.

9. Co Pani zrobi, jeśli dziecko nie będzie chciało zasnąć/jeść/posprzątać/podać rączki na ulicy? – zorientujesz się, jak opiekunka reaguje w trudnych sytuacjach.

10. Co lubi Pani robić w wolnym czasie? – Odpowiedź na to pytanie powie Ci sporo na temat temperamentu kandydatki, jej pasji i zainteresowań.

OKRES PRÓBNY

1. Podczas 3 – 4 godzin zabawy nowej niani z dzieckiem (pod Twoim okiem), upewnisz się, czy jest to właściwa osoba na właściwym miejscu.

2. Wyjdźcie na spacer! – zwróć uwagę, czy podczas rozmowy z Tobą nadal nie spuszcza z oka twojego dziecka, czy dba o jego bezpieczeństwo w pobliżu ruchliwej ulicy?

3. Uważnie obserwuj jak zachowuje się Twój maluszek po pobycie z nią – czy jest radosny i spokojny? Czy z uśmiechem wita swoją opiekunkę i chętnie wyciąga do niej rączki?

4. Poproś o aktualne świadectwo zdrowia. Osoba, która będzie pozostawać w bliskim kontakcie z twoim dzieckiem, musi być zdrowa!

5. Sporządź odpis danych z dowodu osobistego.

6. Jeśli chcesz nagrywać – uprzedź o tym nianię. Nagrywanie z ukrycia jest niezgodne z prawem. dziecku możesz przypiąć do rączki lokalizator notiOne. W każdej chwili będziesz mogła sprawdzić w aplikacji, czy dziecko znajduje się tam, gdzie powinno być.

7. Poproś zaprzyjaźnioną sąsiadkę, lub znajomą mamę z placu zabaw, żeby zwróciła uwagę na to, w jaki sposób nowa niania traktuje swojego podopiecznego.

USTAL WARUNKI

Jeśli już decyzja zostanie podjęta, jasno ustal warunki współpracy. Im dokładniej to zrobisz na tym etapie, tym mniejsze prawdopodobieństwo niedomówień i konfliktów. Określcie stawkę dzienną, stawkę nocną, ilość godzin pracy w tygodniu, formę umowy. A także ilość godzin na świeżym powietrzu, zasady korzystania z TV, zakres obowiązków poza opieką nad dzieckiem, najważniejsze zasady, jakimi powinna kierować się wychowując Twoje dziecko, itp.

ZAUFAJ INTUICJI

Jeśli czujesz, że Twoje dziecko jest szczęśliwe ze swoją opiekunką, to prawdopodobnie tak jest.

Dobra niania, to prawdziwy skarb!

A teraz specjalna niespodzianka dla Ciebie! Specjalnie dla Was, eksperci notiOne stworzyli DARMOWY KWESTIONARIUSZ, który z pewnością przyda się wszystkim osobom prowadzącym rozmowy z kandydatkami na opiekunkę.

DARMOWY KWESTIONARIUSZ ZNAJDZIESZ: 

TUTAJ

Źródło: https://notione.com/blog/jak-znalezc-dobra-nianie/

Artura Kurasińskiego poznałem nie na wydarzeniu startupowym czy biznesowym evencie, a o 2:00 w nocy przy kilku kolejkach whisky sour. Ustaliliśmy wtedy, że nie będziemy rozmawiać o startupach. Kilka miesięcy później, podczas wywiadu, uzgodniliśmy, że porozmawiamy o nich tylko przez moment.

wyporcza.pl

Dlaczego? Bo świat startupów, szczególnie ten polski, często przypomina bańkę – i to w dwójnasób. Dlatego, że nasyca się pustymi obietnicami, które trudno spełnić. I dlatego, że ogranicza horyzonty tych, którzy poświęcają mu się w 100%.

Nikt nie powie tego na głos lepiej niż chyba właśnie Artur, uznany bloger i konsultant bez schematu. Od dwóch dekad zajmuje się nowymi technologiami i startupami, ale jego słabość do popkultury, polityki, papierowych RPG oraz sztuki komiksu i tworzenia gier często bierze nad nim górę. I właśnie temu, skąd czerpie inspiracje, co pociąga go najbardziej i jak przeszczepia to na swoją działalność poświęciliśmy naszą rozmowę.

Przyjaźń jest więzią niesamowitą. Określa ona dwójkę ludzi, którzy zbliżyli się do siebie, bo dostrzegli w sobie coś więcej. Przyjaciel to bratnia dusza. Ktoś, kto będzie przy nas bez względu na wszystko. Jak to jednak wygląda w odniesieniu do naszych krewnych? Czy przyjaciel może być cenniejszy niż rodzina?

Człowiek jest istotą, która została stworzona do życia w stadzie. Myślę, że jak każdy inny ssak, potrzebujemy czuć czyjąś obecność, aby odczuwać bezpieczeństwo i swoisty komfort. Nawet osoby o naturze introwertycznej lub, co więcej z fobiami społecznymi, na pewno nie chciałyby nigdy zostać same jak palec. Samo zjawisko samotności zostało sklasyfikowane jako czynnik, który może przyczyniać się do depresji, a w konsekwencji także i śmierci. Dlatego nie da się ukryć, że posiadanie odpowiednich ludzi wokół siebie, czyni nas i całe nasze życie lepszym oraz szczęśliwszym.

Najczęściej otaczamy się ludźmi, których lubimy. Nielogiczne byłoby utrzymywanie kontaktów z osobami, które wywierają na nas destrukcyjny wpływ. Niestety i takie przypadki się zdarzają, ale w tym tekście nie będziemy poruszać tego problemu. Na nasze otoczenie składają się także przyjaciele i to im poświęcę dzisiaj trochę więcej przestrzeni w tym tekście.

Przyjaźń i jej potęga.

Niewątpliwie przyjaźń jest zjawiskiem pięknym. Sądzę, że nie ma na świecie żadnego innego uczucia, które mogłoby być od niej silniejsze. Nawet miłość nie zawsze jest odpowiednio trwała, aby mogła konkurować z przyjaźnią. Powiem więcej! Uważam, że szczera i oddana miłość do drugiej osoby, zawiera w sobie niepohamowaną moc przyjaźni.

Dobry przyjaciel pozwala nam godnie żyć. Pomaga nam w życiu, które sami chcemy prowadzić. Nie pozwala nam upaść i zawsze kroczy tuż obok nas. Przekłada nasze dobro ponad swoje własne i nieustannie służy nam pomocą. Przyjaźń jednak powinna być obopólna i my także powinniśmy odwdzięczać się drugiej osobie tym samym, co powinno wychodzić z nas dość naturalne. Nie z poczucia obowiązku, ale ze szczerej chęci pomocy.

Prawdziwy przyjaciel oznacza zaufanie i zrozumienie.

W życiu trafiają się lepsze i gorsze momenty. To właśnie w takich skrajnych chwilach możemy rozpoznać, kogo powinniśmy nazywać przyjacielem, a kto tylko udaje, że nim jest. Ciężko podać konkretne cechy wyśmienitego kompana na całe życie, bo każdy z nas jest inny i może kierować się innym systemem wartości. Jednak nie ulega wątpliwości, że przyjaciel to ktoś, komu bezgranicznie ufamy. Przyjaźń oznacza zachowywanie się wobec siebie w sposób oddany oraz zupełnie szczery. Osobiście nie wyobrażam sobie mieć blisko siebie kogoś, kto jest dwulicowy i bez skrupułów mnie okłamuje.

Ponadto, przyjaciel to osoba, która zawsze nas zrozumie. Nie zawsze będzie się z nami zgadzać i jeśli będzie taka potrzeba, przywoła nas do porządku, ale zawsze otoczy nas swoją opiekuńczą ręką i pomoże w rozwiązaniu każdej trudności. Przestrzegałbym przed myśleniem, że taka bliska osoba to ktoś, kto zawsze będzie nas klepał czule po głowie. Wręcz przeciwnie. Przyjaciel jest człowiekiem, który nie będzie się bał powiedzieć nam prawdy o nas samych. Myślę, że to właśnie ci fałszywi będą próbowali za przykrywką wiecznych pochlebstw i komplementów, wkraść się w nasze łaski, oczekując z tego korzyści.

Przyjaźń to szczere zainteresowanie się drugą osobą.

Przyjaźń powinna się opierać na obdarowywaniu się nawzajem czasem. Nie twierdzę, że zawsze jest to możliwe, aby natychmiast móc rzucić wszystko i udać się na drugi koniec miasta, do swojej płaczącej przyjaciółki, którą rzucił chłopak. Jednak uważam, że zawsze powinniśmy służyć swojego przyjacielowi pomocą i poświęcić mu tyle czasu, ile tylko jest to możliwe. Interesować się tym, co mówi i szczerze słuchać go z uwagą. Pytać, co słychać i wnikać w jego wewnętrzne rozterki, z którymi być może sobie nie radzi.

Jedną z rzeczy, którą nauczyłem się ostatnio w tego typu relacjach, jest to, że w przyjaźni nie powinniśmy obawiać się wścibskości. Jasne, że pewna sfera prywatna nie powinna zostać naruszona, ale myślę, że czasami warto delikatnie drążyć temat, aby dotrzeć do źródła tego, co męczy naszego przyjaciela. W takich relacjach zawsze powinniśmy mówić sobie prawdę i nie ukrywać nic przed sobą. Takie zachowanie do niczego nie prowadzi i nawet jeśli kierowałyby nami dobre motywy, to nasza bratnia dusza mogłaby to zdecydowanie źle odczytać.

Silna i piękna więź.

Jakkolwiek by nie określić przyjaźni i cokolwiek by o niej nie powiedzieć, mogę z całą odpowiedzialnością rzec, iż przyjaźń jest zjawiskiem pięknym. To niesamowite, jak dwójka ludzi może bardzo się do siebie zbliżyć. Tutaj nie ma miejsca na podziały wynikające z różnic kulturowych lub majątkowych. Nie ma miejsca na „ja”, ale zawsze jest miejsce na „ty”. Ta więź to coś naprawdę niesamowitego. Coś, co potrafi przetrwać nawet najcięższe burze i problemy, które pojawić się muszą. Dla mnie to niespotykane, że dwie osoby, które są dla siebie początkowo obce, mogą nawiązać tak trwałe relacje.

Czy można stwierdzić, iż istnieje w tym aspekcie jakaś zależność? Czy można powiedzieć, że przyjaźń lubi przeciwieństwa albo, czy można wymienić miejsca, gdzie spotkamy swojego przyjaciela?

Nie, zdecydowanie nie!

Nie szukaj! Bratnia dusza w końcu się pojawi.

Właśnie to jest najpiękniejsze w przyjaźni! To, że swojego przyjaciela, wiernego kompana na całe życie, zazwyczaj spotykamy w najmniej odpowiednim momencie. Gwarantuję Wam, że spotkacie go w czasie, kiedy go nawet szukać nie będziecie! Przyjaźń sama w sobie jest aktem spontanicznym. To nie wygląda tak, że ktoś pyta kogoś, czy będzie jego przyjacielem. To jest relacja, które ewoluuje. Zmienia się w czasie. Rozrasta się od zwykłego koleżeństwa do czegoś o wiele większego! Czasami nawet z przyjaźni może zrodzić się miłość, która będzie miłością najpiękniejszą w całym wszechświecie. Przyjaźń jest dynamiczna. To nie jest coś stałego i uzgodnionego przez dwie osoby. Przyjaźń jest relacją powstającą samoczynnie i docierającą się na przestrzeni czasu.

Przecież, aby komuś zaufać, musisz kogoś poznać. A żeby kogoś nazwać przyjacielem, musisz mu ufać. Więc to naturalne, że przyjaźń rodzi się dopiero po pewnym czasie. Czasie, który nie rzadko zawiera w sobie wiele godzin wspólnie spędzonego czasu, setek wymienionych wiadomości, uśmiechów, łez, radości i smutku.

Jakość, a nie ilość.

Być może przesadzam i traktuję to wszystko z przesadnym pietyzmem, ale po prostu wierzę w przyjaźń. Taką prawdziwą. Szczerą i mocną. Nie rozumiem ludzi, którzy potrafią nowo poznaną osobę nazywać przyjacielem. Kompletnie nie pojmuję, jak ktoś może mówić, że ma setki przyjaciół! W takich chwilach jestem pewien, że taki delikwent, nie ma wokół siebie ani jednej, prawdziwie oddanej mu osoby, co jest dość przykre… Dlatego zawsze nazywam przyjacielem ludzi, których szczerze kocham i za których mógłbym oddać życie. Może dlatego nie mam ich zbyt wiele? To jednak nie ma większego znaczenia. Bo uważam, że nie powinniśmy traktować przyjaciół jako zbioru liczb i tworzyć z niego rankingu.

Jestem przekonany, że o wiele lepiej jest mieć jedną, dwie, a może trzy osoby, z którymi łączy nas szczera przyjaźń niż nazywać tak, co drugą napotkaną osobę i kompletnie nie utrzymywać z nią kontaktu. Takie zachowanie mija się z celem.

Czy przyjaciel może być cenniejszy niż rodzina?

Na samym końcu, chciałbym odpowiedzieć na tytułowe pytanie. Krótko, zwięźle i na temat. Dlaczego przyjaźń jest cenniejsza niż rodzina? Bo rodzina to ludzie, którzy zostali nam narzuceni odgórnie. A z kolei przyjaźń to więź, którą sami sobie wybieramy. Dlatego przyjaciel może oznaczać osobę o wiele bliższą w porównaniu do tej, która jest z nami złączona więzami krwi. Rodzina jest ważna, ale przyjaciel to ktoś, kto często jest ponad nią.

Kiedy dwójkę obcych sobie ludzi zaczyna łączyć coś silnego…

Przyjaźń to zjawisko piękne w swojej prostocie. Określa ono relacje dwójki ludzi, początkowo kompletnie sobie obcych. Poznają się oni wzajemnie i z biegiem czasu, kiedy odkrywają zakamarki własnej duszy, nawiązują coraz to mocniejszą relację. Właśnie w ten sposób rodzi się przyjaźń. W szczęściu i w smutku. W radości i w cierpieniu. W łzach i uśmiechu. Przyjaciel jest osobą, która zawsze przy nas trwa i zawsze możemy być pewni, że pojawi się, kiedy będziemy go potrzebować. Zawsze w takich relacjach powinniśmy być szczerzy, bo tylko wtedy możemy liczyć na uczciwość i otwartość.

Przyjaciel to nieoceniona pomoc w wędrówce przez życie. Można być introwertykiem, miłośnikiem domowego ciepła albo nawet człowiekiem z fobiami społecznymi. Jednak bez względu na to, kim jesteś i co sobą reprezentujesz, przyjaciel jest osobą, która będzie zmieniała Twoje życie na lepsze.

Mam ogromną nadzieję, że wiesz, jak to jest. Wierzę w to z całych sił, że masz to niewiarygodne szczęście, aby człowieka znajdującego się tuż obok Ciebie, nazywać swoim przyjacielem.

Czego moglibyśmy nauczyć się od osób Głuchych, gdybyśmy tylko zaczęli częściej ze sobą rozmawiać? Zapytałem o to osobę, która łączy i zbliża do siebie te dwa światy – słyszących i niesłyszących.

Nigdy nie zapomnę, kiedy pierwszy raz zobaczyłem Iwonę na scenie. To było wydarzenie dla startupów, pełne nudnych, motywacyjnych gadek. I nagle przed publiką stanęła osoba o kompletnie innej perspektywie. Charyzmatyczna, pewna siebie, gotowa podważać stereotypy i otwierająca głowy. Osoba Głucha od urodzenia, mówiąca językiem migowym i z pomocą tłumacza.

Pomyślałem wówczas: jak bardzo zamykam się w bańce? W małym, stosunkowo przewidywalnym świecie biznesu i startupów, jeżeli dookoła mnie – na wyciągnięcie ręki – znajdują się światy fascynujące i niepoznane. Takim światem jest świat osób Głuchych, a jego aktywistką jest właśnie Iwona Cichosz. Działaczką społeczna, tłumaczką języka migowego. Aktorka (m.in. w serialu “Leśniczówka”), Miss Świata Głuchych 2016 i uczestniczka 7. edycji Tańca z Gwiazdami.

Iwona osiągnęła więcej niż ktokolwiek Głuchy w Polsce, ale zetknęła się z tymi samymi trudnościami, z którymi stykają się wszyscy niesłyszący. Usiadłem z nią do rozmowy, aby lepiej poznać jej perspektywę, cele, wartości i wrażliwość.

Wywiad: Iwona Cichosz

—

Bartosz Filip Malinowski

Jestem strategiem, konsultantem i kreatywnym. Łączę kropki, które znikają ludziom z oczu. Założyłem agencję doradczą WeTheCrowd. Staram się także łączyć różne światy i dyscypliny oraz zachęcać do wyjścia ze swojej bańki na vlogu Bez/Schematu.

O efektywności i produktywności

Czy efektywności i produktywności da się nauczyć? Jakie cechy i kompetencje przydają się w każdym biznesie? O tym (i nie tylko) opowiedział mi Lech Kaniuk, seryjny przedsiębiorcą, założyciel m.in. PizzaPortal.pl, inwestor w iTaxi i Sunroof, który z zarządzania biznesem i samym sobą uczynił nową dyscyplinę sportową.

Niewiele osób musi nauczyć się szanować swój czas i uwagę tak, jak właściciel szybko rosnącego biznesu, a tym bardziej inwestor, do którego każdy ma jakiś “bardzo atrakcyjny” temat. Ktoś, kto łączy obydwie te role ma jeszcze trudniej.

To, co zaimponowało mi u Lecha to nie tyle jego sukcesy w biznesie (które są spektakularne), ile podejście do rozwoju i organizacji pracy. Stawia sobie konkretny, mierzalny (w tonach) cel w czytaniu książek i wchłanianiu wiedzy. Traktuje nowe przedsięwzięcia jak intelektualne wyzwania. Troszczy się o swój czas, a jednocześnie pozostaje serdecznym i skoncentrowanym rozmówcą.

Obejrzyj mój wywiad, aby:

• poznać praktyczne triki na oszczędzania czasu
• cechy i kompetencje niezbędne dla przedsiębiorcy
• dowiedzieć się, jak produktywnie planować dni pracy

—

Bartosz Filip Malinowski

Jestem strategiem, konsultantem i kreatywnym. Łączę kropki, które znikają ludziom z oczu. Założyłem agencję doradczą WeTheCrowd. Staram się także łączyć różne światy i dyscypliny oraz zachęcać do wyjścia ze swojej bańki na vlogu Bez/Schematu.