Długo się zbierałem do nagrania tego filmu (jakieś 10 lat). Z racji, iż gdzieś usłyszałem, że marzenia należy spełniać, postanowiłem coś z tym w końcu zrobić. Idąc tropem, iż każda matka kocha swoje dziecko, jakie by nie było, postanowiłem podzielić się swoim dziełem — dobrym czy nie, pozostawiam wam do oceny! 🙂 Chciałbym was również zaprosić do 35-dniowego wyzwania, które pozwoli wam odzyskać wolność i doda wiary w siebie, więcej w filmie. Bez zbędnego przynudzania, lecimy z tym!
Daniel Goleman definiuje to tak – inteligencja emocjonalna to kompetencje osobiste człowieka w rozumieniu zdolności rozpoznawania stanów emocjonalnych własnych oraz innych osób. Jak też zdolności używania własnych emocji i radzenia sobie ze stanami emocjonalnymi innych osób. http://bit.ly/378ZFBv
To właśnie on uczył nas w swoich książkach od wielu lat, czym jest inteligencja emocjonalna? Ponadto dlaczego jest tak istotna w naszym życiu oraz pełnionych przez nas rolach społecznych i zawodowych. Potem przechodziliśmy tysiące szkoleń i warsztatów rozwojowych, dumnie podkreślających rozwój kompetencji społecznych.
Ponadto hasło inteligencja emocjonalna stało się modnym atutem wielu osób, prezentujących swój potencjał podczas różnego rodzajów wyścigów o stanowiska i przywileje władzy. Integrowana z Wielką Piątką czyli jedną z najpopularniejszych koncepcji osobowości, stała się nieodłącznym kryterium doboru menedżerów na kluczowe stanowiska. Kryterium, którego spełnienie rzadko z różnych przyczyn było skutecznie weryfikowane w praktyce doboru kadr.
W wielu z nas budziła się nadzieja na to, że staniemy się jej szczęśliwymi posiadaczami, jako społeczeństwo. Nawet jeśli za przyczyną mody na dojrzałość emocjonalną, to i tak byłoby to wielkie osiągnięcie społeczne. Jednak tak się nie stało. Moda sprawiła, że dużo się o tym mówiło i spowszedniało nam z czasem owo pojęcie, o którym mowa.
Podobnie próżno jej szukać w praktyce dnia codziennego, zwłaszcza w tej pożądanej i trwałej postaci. Życiorysy pracowników pełne są legend o skutkach braku dojrzałości emocjonalnej swoich szefów. Przede wszystkim świadczą o tym nasze społeczne relacje w pracy czy też poza nią.
Probierzem stanu nieobecności tego zbioru, tak pożądanych kompetencji społecznych w środowisku pracy jest m.in. poziom wypalenia zawodowego pracowników. Który, jak wiemy z wielu badań społecznych i około biznesowych jest zatrważający. Ponadto obserwujemy cały szereg konsekwencji długotrwałego stresu, obecnego w miejscach pracy. Jak również wszystkich wywołanych nim skutków. Co jasno pokazuje, że deficyty kompetencji społecznych w zarządzaniu są bardzo głębokie.
Aby odpowiedzieć na to pytanie musimy odwołać się do tego gdzie i kiedy się jej możemy i powinniśmy nauczyć? Odpowiedź jest prosta. Bardzo wcześnie w naszym życiu zacząć, a potem nieustannie doskonalić. Odpowiedź jest prosta, ale już praktyka dnia codziennego nie. Dlatego jeśli przyjrzymy się naszym wzorcom kulturowym, społecznym, rodzinnym czy edukacyjnym trudno tam znaleźć rzetelne źródła dojrzałości emocjonalnej człowieka.
Aby skutecznie wykształciły się właściwe kompetencje społeczne, ich świadoma identyfikacja i krytyczny rozwój, musi nastąpić szereg zdarzeń w naszym życiu. Innymi słowy, jeśli we wczesnych latach życia nie zbudowano nam podstaw tej inteligencji, nie docenimy jej wartości i nie zainwestujemy w jej rozwój. Popełnimy po drodze mnóstwo błędów i utrwalimy złe schematy zachowań.
Największą barierą do wykształcania się inteligencji emocjonalnej jest co ciekawe, m.in. nadmierna pewność siebie. To stan w którym głębokie przekonania zastąpiły miejsce pogłębionej refleksji, autooceny, samokontroli czy empatii. Ponadto nadmierna skłonność do oceniania wsparta chociażby szczyptą władzy, zakłóca często kompletnie samoświadomość i uważność człowieka. Nie wystarczy być dorosłym, aby być dojrzałym emocjonalnie.
Ponadto aby zdać sobie sprawę z tego, jak ważną funkcję pełni inteligencja emocjonalna, musimy przede wszystkim uświadomić sobie, że naszym życiem żądzą emocje. Ich liczba, natężenie, wszechobecność i brak czasu na pracę nad nimi potęguje omawiany problem. Zdolność radzenia sobie z ich arsenałem przy ich olbrzymich ilościach, jakie towarzyszą nam w życiu, wymaga ogromnej dojrzałości i pozytywistycznej pracy nad sobą.
Ponadto o inteligencji emocjonalnej świadczy zrozumienie i zdolność nieoceniania innych, a te wymagają ogromnej otwartości, samokontroli, umiejętności budowania relacji, refleksji i dystansu. Podsumowując osiągnięcie chociażby tylko tych kompetencji jest w praktyce efektem świadomej pracy nad sobą i doskonalenia relacji społecznych z innymi. Z pełną uwagą na skuteczność i efektywność dokonywanych zmian. Co jest wielką sztuką.
Samoświadomość i uważność to dwie ultraważne kompetencje osobiste, wchodzące w skład inteligencji emocjonalnej. Na przykład świadomość samego siebie, jako zdawanie sobie sprawy z doświadczanych aktualnie emocji, naszych potrzeb czy autokontrola myśli, to efekty ciężkiej wieloletniej pracy nad sobą. Poprzedzone pracą nad identyfikacją aspektów swojej osobowości. Bez tej mapy cech osobistych trudno mieć świadomość czegokolwiek, a tym bardziej tym zarządzać czy konsekwentnie ją rozwijać.
Ponadto świadomość naszych indywidualnych możliwości, czy ograniczeń to również składowe naszej samoświadomości. Podobnie jak inne aspekty naszego rozwoju muszą zostać, w którym momencie naszego życiu po prostu zidentyfikowane. Stają się wtedy swoistym punktem wyjścia do decyzji o niezliczonej liczbie aspektów rozwoju któremu się poddajemy.
W świecie pełnym różnorakich bodźców i rozpraszających nas aspektów życia, autokoncentracja uwagi jest niezwykle trudna. Jako jeden z kolejnych aspektów dojrzałości emocjonalnej prowadzi nas do rozwoju uważności . Innymi słowy pozwala nam zarządzać swoimi zasobami, decyzjami i właściwie reagować na różnego rodzaju sytuacje, zachowania i reakcje.
Natomiast uważność jest swoistym narzędziem, które wykorzystuje samoświadomość. Przede wszystkim jest to psychologiczny proces koncentrowania uwagi na występujących w danej chwili wewnętrznych i zewnętrznych bodźcach. Może zostać rozwijany poprzez medytację lub inne ćwiczenia. Jest to zatem specyficzna umiejętność analityczna, której można się nauczyć.
Podsumowując mówimy o zdolności bycia świadomym własnych myśli, emocji i wartości w danej chwili. Przede wszystkim dzięki niej możemy autentycznie i uczciwie kierować własnymi działaniami, a ponadto lepiej przewodzić innym oraz kierować organizacjami.
Taki nagłówek pojawił się w jednym z artykułów “Harvard Business Review” I coś w tym jest! Ponadto w ciągu pięciu najbliższych lat zapotrzebowanie na kompetencje wynikające z dojrzałości emocjonalnej będzie sześciokrotnie razy większe niż obecnie. Dziś już nie wystarczy dyplom nawet prestiżowego programu MBA. Jeśli za tym nie idzie społeczna postawa i garnitur cech, które mogą uwiarygodnić i wdrożyć w praktykę nabyte kompetencje stricte biznesowe. Mówimy więc o kluczowych kompetencjach przyszłości
Myślę, że groteskowo wygląda menadżer z nawet najlepszym dyplomem bez samoświadomości kim jest i do czego go to zobowiązuje w życiu i w pełnieniu ról zawodowych. Nie podważamy w ten sposób wartości studiów MBA . Jednak jeśli kosztem takich umiejętności, jak samoświadomość, zrozumienie innych, zaburza się linearną logiką równowagę w zarządzaniu, ich wartość spada.
Jeśli w tym lustrze problemu widzisz swoje odbicie, możesz pogrążać się w negatywnym nastawieniu, użalać nad sobą i szukać usprawiedliwień. Jednak zamiast tego zmierz się z niewygodną prawdą Sprawdź czy jesteś takim liderem, przywódcą, za jakiego się uważasz. Podsumowując, tak długo jak będziesz trzymał się twardych zasad i nie zwracał uwagi na wątpliwości innych osób, nie dotrzesz do klucza własnego rozwoju inteligencji emocjonalnej.
To nie koniec check listy ryzyk lekceważenia dojrzałości emocjonalnej w pełnionej roli. Można je mnożyć. Samoświadomość, samozarządzanie, świadomość społeczna i zarządzanie relacjami to obszary, w których warto dokonać autoanalizy własnego rozwoju. Dlatego zwłaszcza teraz, gdy liczba doświadczeń społecznych pracowników stawia na drodze szefów nowe wymagania i warunkuje sukces w biznesie, jest to konieczne.
Na pytanie, które zjawiska powodują typowe dysfunkcje w zarządzaniu, z pewnością możemy powiedzieć, że szefom często brakuje samoświadomości i uważności. Ponadto nie mają pojęcia, jaki wpływ wywierają na innych i nie wiedzą, jakie to uczucie dla nich pracować. Rzadko towarzyszy im taka refleksja, na podstawie której mogliby podejmować dużo lepsze decyzje w zarządzaniu.
W efektywnym, godnym naśladowania modelu zarządzania nie wystarczy aby zgadzały się wszystkie dane finansowe. Ponadto nie wystarczy również niezłomna strategia dążenia do wyznaczonych celów. Potrzebne jest skuteczne i dojrzałe przywództwo. Jednak bez dojrzałych kompetencji społecznych nie jest ono możliwe, a nawet wykluczone.
To kompetencje społeczne czynią z szefów liderów, z którymi ludzie lubią i chcą pracować nawet przy trudnych zadaniach i projektach. Podobnie bywa z ich wpływem na rozwój pracowników. Bądź wzorem do naśladowania, a w nagrodę osiągniesz więcej niż dobre wyniki biznesowe. Zaoszczędzisz na nieefektywnych szkoleniach, które i tak nie znajdują zastosowania w organizacji pełnej antywzorów.
Szef, który reprezentuje dojrzałą postawę społeczną, sam się samodoskonali i jest uważny na reprezentowane przez siebie postawy i zachowania, buduje naturalny autorytet. On nie potrzebuje władzy formalnej. Tu styl zarządzania poprzez wzorzec byłby idealnym instrumentem osiągania celów i sukcesów.
Dlatego kierując się w zarządzaniu jedynie powszechnie obowiązującymi teoriami biznesowymi, ale nie znając ani nie rozumiejąc samego siebie nie spodziewaj się oczekiwanych rezultatów. Przede wszystkim trudno oczekiwać, że ludzie będą podążali za Tobą, jako liderem. Trudno też wyobrazić sobie, że będziesz miał na nich realny wpływ.
Emocje towarzyszą nam od najwcześniejszych lat życia. Jednak niektóre z nich uczymy się rozpoznawać dopiero w dorosłym życiu. Dlatego warto co jakiś czas zadać sobie pytanie, o to co czujemy? Innymi słowy wypracować w sobie inteligencję emocjonalną, począwszy od prowadzenia bardziej uważnego życia i działania. Ponadto ważne jest aby znaleźć czas na przemyślenie swoich zachowań i emocji. Potem w codziennych sytuacjach obserwować schematy, które nami kierują. Wszystko można zmienić. Pewnych procesów można się nauczyć a innych jednocześnie oduczyć i to jest najlepsza wiadomość.
Erich Fromm ( filozof, socjolog, psycholog i psychoanalityk) powiedział znaczące słowa. “Mamy dziś do czynienia z jednostką, zachowującą się jak automat, która sama siebie nie rozumie”. Dlatego, aby dokonać zmiany, musisz dokonać zmiany dotychczasowej rutyny, która została przez każdego z nas nabyta i oszlifowana na ścieżkach naszego życia. Zatrzymaj się na chwilę, nieważne gdzie i w jakim momencie życia teraz jesteś. Po prostu sprawdź co czujesz i myślisz? Przede wszystkim, jak to wpływa na Ciebie i innych? Samobadanie wymaga dużej siły emocjonalnej. Wiem! Jednak szlifuj swoje myśli, jak najlepszy szlifierz diamentów i tak wyceniaj swoją samoświadomość.
Życzę Ci powodzenia w drodze samorozwoju!
Nie odkładaj go na potem, bo jutro zaczęło się wczoraj!
W drugiej części artykułu spróbuję przybliżyć Ci praktyczne znaczenie kolejnych elementów inteligencji emocjonalnej, takich jak; samokontrola i zarządzanie relacjami.
Moje doświadczenie http://bit.ly/2GVgOnV podpowiada mi, że wyzwania, jakie nas czekają, mogą być łatwiejsze do pokonania, jeśli wyposażymy się w oczekiwane kompetencje przyszłości.
Ostatnie kilka lat to coraz więcej informacji na temat tego, jak ważne jest to, by mieć odpowiednie myśli. Jak ważne jest to, co mamy w głowie i co do niej „wkładamy”. Prawo przyciągania, o którym stało się głośno od momentu pojawienia się filmu „Sekret” przypomniało nam, że możemy zwizualizować wszystko, czego pragniemy, a potem to otrzymać.
Wielu niestety skupiło się jedynie na tworzeniu tablicy marzeń lub spisaniu tego, co by chcieli, zapominając jednocześnie, że myśl nie działa bez odczuwania, głębokiej wewnętrznej pewności, że dana rzecz już się wydarzyła, a co najważniejsze, bez wykonania działania, które jest następstwem „przebłysku” intuicji, że coś należy zrobić właśnie w tym konkretnym momencie.
Szybko więc pojawiły się głosy, że prawo przyciągania nie działa. I to jest fakt. Nie działa, jeśli właśnie tak wygląda jego praktykowanie.
Niemniej jednak, film a potem książka o tym samym tytule, zwrócił uwagę na bardzo istotny fakt. Ty i tylko ty decydujesz o tym, jakie masz myśli w głowie. Zatem Ty i tylko ty możesz je zmienić, przetransformować, ułożyć na nowo, wyrzuć zbędne i szkodliwe a skupić się na takich, które chcesz mieć i które cię wspierają w twoich wyborach i życiu.
Wielu z nas przyjęło tę prawdę, i wielu zaczęło praktykować zmiany, czy też raczej codzienną pracę nad sobą. Tak, bo to praca, którą należy wykonywać codziennie, systematycznie, ze względu na ilość myśli, które pojawiają się w naszym umyśle każdego dnia, jak również dlatego, że wiele myśli i przekonań, zwłaszcza tych niewspierających, nosimy w sobie od dzieciństwa. To najczęściej one rzutują na nasze dorosłe wybory, ciągnąc się często za nami jak zapach smażonej cebuli, którym przesiąka ubranie na długi czas.
Wielu tez niestety dość szybko przestało ćwiczyć, będąc zdziwionym, że praca nad myślami to żmudna i wymagająca zaangażowania praktyka.
Pierwsi poszli do przodu, nauczyli się “uważności”, bycia tu i i teraz. Poczuli i doświadczyli, jak duże zmiany może przynieść inne myślenie. Zmieniając nastawienie zaczęli przyciągać rzeczy, o których myśleli. I choć nie zawsze działo się to w prosty sposób lub nie do końca tak, jak tego oczekiwali, mogli przyznać, że zmiana w tak ważnym punkcie, zapoczątkowała zmiany w całym życiu.
U drugich też nastąpiła zmiana. Bo przecież brak efektów to też efekt. Można powiedzieć, że nadal są w tym samym miejscu, tylko ileś czasu dalej. Czasu, który mógł być inny, gdyby wytrwali w postanowieniu.
Wszystko jest kwestią wyboru. Zarówno działanie jak i jego brak. Oczywiste jest, że każdy człowiek ma swoją ścieżkę rozwoju a rzeczy mają swój czas. Czasem zmiana może nastąpić w ułamku sekundy po wielu latach stagnacji. Zatem każdy z nas ma te same szanse dojść do punktu, w którym chciałby się znaleźć. Zapanowanie nad własnymi myślami i świadome ich tworzenie jest pierwszym krokiem do bardziej uważnego życia w którym przejmujemy pełną odpowiedzialność za to, co nas spotyka.
Już w Upaniszadach kilka wieków temu było napisane „Przestrzeń serca – ponadczasowy wymiar świadomości, w którym wszystko jest możliwe, tu i teraz. Tak przeogromna jak przestrzeń wokół nas jest maleńka przestrzeń w twoim sercu; odnajdziesz w niej niebo i ziemię, ogień i powietrze, słońce i księżyc, błyskawice i konstelacje gwiazd, cokolwiek należy do ciebie tu na dole, i to, co nie należy, wszystko to zgromadzone zostało w tej maleńkiej przestrzeni twojego serca”.
To właśnie o przestrzeni serca mówi się dzisiaj coraz głośniej i odważniej. Zmęczeni ciągłym myśleniem, zastanawianiem się, interpretowaniem, stresem, odkrywamy na nowo miejsce, z którym, jak mówią przewodnicy duchowi na całym świecie, jesteśmy zintegrowani od momentu narodzin.
Serce to nie tylko organ, który pompuje krew i napędza nasze ciało. To również, czy też może raczej, nadajnik, który na początku był idealnie nastrojony, z biegiem lat trochę się rozregulował, a dzisiaj wymaga ponownego nastrojenia, jak fortepian, który zbyt długo stał nieużywany. Pocieszające jest to, że nie potrzebujemy zewnętrznego stroiciela, ponieważ sami potrafimy zrobić to najlepiej. Jeśli tylko podejmiemy decyzję i wykonamy działanie.
Jest:
Wystarczy sobie przypomnieć. Właściwie wystarczy skupić się na okolicach serca i zacząć odczuwać. Nic więcej. Tylko tyle. Odczuwać i być. A działanie jest naturalną konsekwencją kierowania się sercem.
Serce, co dodatkowo odkryli uczeni z Instytutu HeartMath, wytwarza największe i najsilniejsze pole energii w porównaniu z innymi narządami, nawet z polem wytwarzanym przez mózg. Okazało się, że ma ono średnicę od dwóch i pół do trzech metrów, a jego oś umiejscowiona jest w sercu. Kształtem przypomina ono pączek z dziurką w środku, czyli torus, który uważany jest za niepowtarzalną, najbardziej pierwotną formę istniejącą we wszechświecie.
Średnica pola wskazuje, że to, co emituje nasze serce przechodzi na osoby, które są w naszym otoczeniu. A to, co jest emitowane przez serca innych, dotyka nas. Dlatego tak szybko odczuwamy poziom energii tego, co się dzieje w pomieszczeniu do którego wejdziemy, a w którym są ludzie, którzy na przykład kilka chwili temu się pokłócili. Dlatego też szybciej wyczuwamy, że coś jest nie tak, zanim fizycznie się to objawi.
A może jest tak, że niektórzy z nas muszą zacząć od głowy, żeby dojść do serca? Najważniejsze jest zdawać sobie sprawę z tego, że nasze wybory na dany moment są najlepsze z możliwych, jakie możemy zrobić. Więc jeśli idziesz okrężną drogą, to też jest w porządku. Po prostu idź. Nigdy nie wiadomo, czy za kolejnym zakrętem nie trafisz na skrót, tajemne przejście, które zauważysz, bo będziesz gotowy. A jeśli już żyjesz z przestrzeni serca, to wielkie gratulacje. Możesz pomóc innym w przebudzeniu się do pełni życia w szczęściu i miłości.
Z miłością
Joanna Macioł
www.5palcowdodlugowiecznosci.pl
Utraciłem w życiu wiele rzeczy i co z tego? Nawet pisałem wiele książek które gdzieś zaginęły. I co z tego? To nic straconego. Ponieważ nauczyło mnie to wiele, dzięki czemu teraz mogę lepiej pisać i lepiej żyć.
Nie wiem czy zauważyłeś ale ludzie tak mają. Żałują, że coś utracili. Czas, pieniądze, energię, możliwości… Myślą sobie np. „dzisiaj mam 30 lat, co by było gdybym w wieku 20 lat nie przerwał lekcji gry na pianinie, dzisiaj byłbym muzykiem!”. I jest w tym pewien paradoks i absurd.
Ponieważ gdyby ta osoba nigdy nie grała na pianinie, a w wieku 30 lat odkryła by taką możliwość, być może stwierdziła by „To wspaniały pomysł! Nauczę się gry na pianinie!”. Jednak mając już w przeszłości nieudaną próbę sprawa się komplikuje. Bo dochodzi przesadny resentyment.
Utracone możliwości bardzo bolą ten głupi mały umysł. Ta mała umysłowa małpka jest bardzo depresyjna, uwielbia użalać się nad sobą! A to w ogóle niepraktyczne. To tylko pogarsza sytuację. Jednak jestem w stanie bardzo łatwo Cię wyleczyć z tego typu myślenia. To naprawdę proste.
Zauważ, że zawsze podchodzę do wszystkie na zasadzie – to proste. Nawet jeżeli zapytał byś mnie o konstrukcje rakiety kosmicznej, pewnie odparł bym podobnie… 🙂 To bardzo ważne żeby myśleć o rzeczach, że są proste do zrobienia. Bo to diametralnie skraca czas ich stworzenia. Jeżeli myślisz że coś jest trudne – to takie będzie.
A ludzie komplikują nawet najprostsze rzeczy, oj komplikują… I to jest kolejna rzecz której Cię uczę między wierszami. Wiesz jak masz się wyleczyć z żalu za przeszłe błędy i utracone możliwości? Bardzo prosto. Uświadom sobie po prostu, że nie mogłeś postąpić inaczej. Bo nie mogłeś. I to jest fizycznie potwierdzone.
Zawsze możesz postąpić tylko w jeden sposób – w taki na jaki pozwalają okoliczności zewnętrzne i wewnętrzne. Być może lekcje pianina były za drogie. Być może Tobie brakowało pewności siebie. Czegoś zabrakło. Gdyby nie zabrakło to byś dalej grał i był słynnym muzykiem! Był jakiś brak rozumiesz? Zawsze kiedy postępujesz niewłaściwie to tylko dowód na to, że czegoś brakuje. Wewnętrznie albo zewnętrznie.
Brakuje jakiegoś elementu bez którego nie umiesz postąpić właściwie. Więc nie obwiniaj się. Po prostu brakowało tego. I nawet jeżeli dzisiaj masz większą pewność siebie i nie rozumiesz jak mogłeś porzucić lekcje pianina. To kiedyś tej pewności nie miałeś!
Brakowało pewnego elementu. I co więcej już zaocznie mogę powiedzieć Ci czegoś czego dowiesz się w rozdziale o perfekcjonizmie – cały czas brakuje wielu elementów.
To jest akurat dobra wiadomość, jeżeli jesteś w stanie odpowiednio ją zrozumieć. Ponieważ niejako wyzwala Cię to z poczucia winy za błędy. Po prostu rozumiesz, że brakuje czegoś. Dlatego popełniasz błąd bo nie masz wszystkich elementów układanki lub masz ich za mało. Wiesz co jest dobre w takim myśleniu?
Że przestajesz przejmować się i po prostu działasz! A wtedy zaczyna się magia…
Od siebie mogę dodać, że w życiu zdarzało mi się tworzyć dziesiątki, jeżeli nie setki działań i projektów. I bardzo wiele razy popełniałem błąd, ponosiłem porażkę. Jednak dzięki temu nauczyłem się bardzo wiele i teraz działam lepiej. I nie obchodzi mnie to co utraciłem (bo i tak inaczej postąpić nie mogłem, czegoś brakowało…). Obchodzi mnie to co mogę zyskać teraz!
Nawet moje umiejętności pisarskie były trenowane, rozpoczynając wiele książek, nie kończąc ich. Pisząc wiele artykułów, blogów, stron. Jednak nic z tego nie było. To wszystko rozmywało mi się. Brakowało pewności siebie, brakowało organizacji, brakowało wytrwałości… zawsze brakowało jakiegoś elementu i nie mogłem postąpić inaczej.
Za każdym razem kiedy wracam do mojej pasji pisania idzie mi to lepiej. Mam coraz więcej elementów. Coraz mniej rzeczy brakuje. Ta cała trudna przeszłość rozwinęła mnie i teraz mogę działać lepiej! Także ciesz się ze wszystkich błędów, trudności, bo to one budują Twoją silną osobowość! To nie są wrogowie – to Twoi przyjaciele!
Paradoksalnie jeszcze nigdy nie miałeś tyle bogatych i różnorodnych źródeł rozwoju jak dzisiaj. Rozwoju osobistego i zawodowego. Dlatego warto się przyjrzeć temu, jak te możliwości wykorzystujesz w praktyce. Właściwie wszystkie podziały obszarów w rozwoju są sztuczne. Rozwijamy się integrując je równolegle. Kładąc tylko większy nacisk na jeden lub drugi z nich. Nie jest możliwe, aby to czego uczysz się zawodowo, nie miało wpływu na Twój rozwój osobisty. I odwrotnie.
Stajesz się dobry w jakiejś dziedzinie zawodowej, dzięki temu stajesz się pewniejszy siebie. Lepiej i bardziej efektywnie wchodzisz w relacje, budujesz swoją pozycję i autorytet, dlatego pozwala Ci to śmielej wyznaczać kolejne cele. Dostajesz pozytywny feedback. Czujesz się dowartościowany. Innymi słowy powstaje wewnętrzna motywacja do dalszego doskonalenia.
Nastrój, samopoczucie wznosi Cię tam, gdzie czujesz się najlepiej. Optymistycznie patrzysz w swoją przyszłość. Przede wszystkim więcej czasu i uwagi angażujesz w działanie. Bardziej dbasz o ten stan, aby go nie stracić. Twój rozwój zawodowy i osobisty idą w zgranej parze, wzajemnie na siebie wpływając. Ponadto osiągając nowe, wymierne rezultaty wyznaczasz sobie kolejne cele.
Poprawiłeś jakąś drogą swój stan emocjonalny. Byłeś na wykładzie motywacyjnym, lub wysłuchałeś kilku ciekawych podcastów o tym charakterze. Potem może znalazłeś coś interesującego dla siebie wśród oferty online. Spektrum wyborów masz ogromne.
Przeczytałeś dobrą książkę, która dała impuls do działania. Innymi słowy zmieniłeś swoją postawę wobec rzeczywistości i przyszłości na bardziej otwartą. Dostrzegasz ponadto dzięki temu nowe kierunki zmian. Super! Potem zaczynasz sięgać po nowe cele, umiejętności i wyzwania.
Dlatego wykorzystujesz relacje z nowo napotkanymi ludźmi. Potem zaczynasz nawet innych integrować wokół siebie. Masz power! Wszystko wydaje się łatwiejsze i lepsze, dlatego masz gotowość, a czasem nawet odwagę sięgnąć po więcej. Twoje cele rozwojowe, nabierają rumieńców potem już jest o wiele dynamiczniej. Myślisz o awansie, podwyżce, potem często o zmianie pracy. Twój rozwój osobisty wyzwolił potencjał w obszarze rozwoju zawodowego.
Podsumowując, stymulując dowolny element Twojego generalnie pojętego rozwoju, wysyłasz bodźce do pozostałych. Potem już tylko dobry plan i konsekwencja działania.
To są wyłącznie Twoje decyzje. Dlatego to ty musisz pisać i wybierać ten scenariusz rozwojowy. Innymi słowy jedynie Ty jesteś go w stanie tak skonstruować, aby przyniósł oczekiwany rezultat. Przede wszystkim to Ty możesz na niego wpływać i go zrealizować.
Jednak często z jakichś powodów sądzisz, że moc należy czerpać tylko z zewnątrz ! Na przykład obserwując rozwój innych, najchętniej bez akcji po Twojej stronie. Świat zewnętrzny dzieli się z Tobą swoimi inspiracjami. Mogą Ci pomóc, jednak masz kilka warunków do spełnienia.
Dlatego na początek połóżmy akcent na warunek – świadomie. Innymi słowy nawet jeżeli okoliczności podsuwają Ci różnego rodzaju inspiracje rozwojowe wybieraj świadomie. Tak długo nie będziesz celnie wybierał, jak długo nie będziesz miał pełnej świadomości kim jesteś? Czego potrzebujesz do rozwoju i dlaczego właśnie tego? Jaką drogą dojdziesz do wymarzonych celów?
Wciąż słuchaj i obserwuj doświadczonych praktyków w ulubionej dziedzinie. Jednak nie rozpraszaj swojej energii rozwojowej. Nie ma prostych recept na sukces. Podążaj za cennymi inspiracjami, tylko na tyle, aby rozpalić Twój ogień zaangażowania.
To może dać Ci nowy impuls, zarazić Cię ideą. I to jest Super! Jednak jeśli myślisz, że kontakt z nimi zwolni Cię z Twojej odpowiedzialności, albo wypełni Cię po brzegi wewnętrzną motywacją Twoich guru? Jesteś w błędzie. To jest iluzja!
Podsumowując, rozwój to Twoja indywidualna sprawa i Twoja osobista energia. Dysponujesz większą mocą niż jesteś sobie to wyobrazić. Pytanie czy ją wykorzystujesz? Sprawdzaj czy to nadal jest Twoja ścieżka? Sprawdzaj czy to co do Ciebie dociera lub co wybierasz jest Twoim kosztem czy inwestycją w siebie? Wielu już zapłaciło drogo za korepetycje z życia. Te bywają często najdroższe. Inwestuj więc mądrze.
Spotykam Cię każdego dnia, w różnych okolicznościach. Przede wszystkim w firmie, w której prowadzę projekty. Ponadto w zespołach, które podlegają głębokim zmianom społecznym w procesach rozwojowych. Podczas zajęć na uczelni, gdy w przerwach próbujesz znaleźć skuteczne wsparcie w moich kompetencjach i doświadczeniu.
Podobnie bywa w indywidualnych procesach rozwojowych, w których wspólnie pracujemy. Pojawiasz się często w momentach krytycznych dla Ciebie. Scenariusz się powtarza. Przede wszystkim szukasz wsparcia zazwyczaj kiedy jest już “trudno” lub nawet bardzo “źle”. Rzadko zaczynamy od pełnej głowy marzeń i celów z optymistycznym nastawieniem na najlepsze rezultaty.
Dlatego na początku rzetelnie analizujemy wspólnie Twój przypadek. Przede wszystkim wyłania się zazwyczaj z niego ta sama chaotyczna układanka. Powierzchowność wyborów, rozproszenie działań. Ponadto niekonsekwencja, czasem lenistwo, do którego przyznajesz się z rozbrajającym uśmiechem. Czytałeś już prawie wszystko, co mogło Cię zmotywować. Słuchałeś już prawie wszystkich, którzy wydawali Ci się autorytetami w wybranej dziedzinie rozwoju.
Okazuje się, że nie odrobiłeś zadanych lekcji w obszarze uznanych przez Ciebie źródeł. Na przykład po pierwsze uznałeś je za zbyt błahe Twoim zdaniem. W innym przypadku zbyt trudne lub zbyt ambitne. Nie odrobiłeś ich, bo uznałeś że w ogóle nie mogą nic zmienić. Potem sięgniesz po kolejne. Nic to nie zmieni, bez odrabiania zadanych lekcji w praktyce Twojego działania.
Rozwój jest procesem, a nie epizodem. Najlepiej jeśli jest procesem ciągłym i długofalowym. Konsekwentnym i spójnym. Przede wszystkim opartym na solidnym planie oraz na rzetelnej diagnozie potrzeb. Ponadto na świadomej decyzji podjętej we właściwym czasie. Zaczynamy przypominać wypełnione po brzegi szafy nabytymi impulsywnie ubraniami, ale prawie żadne nie nadaje się do wyjścia z domu przy jakiejś okazji. Często w żadnym nie czujemy się wystarczająco dobrze.
Czasem bywa, że w ogóle nie czytasz rozwojowych źródeł. Ponadto uważasz, że to wszystko stworzono dla tych “nawiedzonych tłumów, odwiedzających modne eventy. Być może. Innymi słowy Ty szukasz swojego świętego grala! Wreszcie dochodzisz do ściany. Podobnie jak inni czasem wpadasz w panikę. Potem zmieniasz kanały na Youtube i zaczynasz szukać świeżych motywatorów.
Jednak nadal lubisz tylko krótkie komunikaty, najlepiej infografiki, obrazy, które mają zastąpić 1000 słów. Ponadto męczą Cię zbyt mądre, długie wykłady, artykuły, szkolenia. Nie ufasz mi, że trzeba zrobić dobry plan, że trzeba zacząć od uświadomienia sobie kim jesteś? Jaki masz potencjał? Co jest Twoją najlepszą drogą, a dokąd nie powinieneś iść. Czego co najmniej tymczasem nie powinieneś wybierać!
Denerwuje Cię sama myśl, że do celu prowadzi długa droga. Jednak nadal szukasz wiedzy instant i drogi na skróty, ale ona nie istnieje. Oczywiście jeśli mówimy o prawdziwym rozwoju, o jego trwałych i wymiernych rezultatach.
Podsumowując, tracisz cenny czas! Roztrwaniasz szanse i możliwości. W tym nadmiarze już sam nie masz pewności co jest wartościowe, a co nie? Twój wewnętrzny GPS nie działa. Dlatego często zrywasz kontrakt rozwojowy z samym sobą! Brak obiecywanych rezultatów odbiera Ci motywację, a ta wysyłana przez różne kanały zewnętrzne niestety z założenia ma krótki termin ważności.
Kiedy zabieramy się do wspólnej pracy. Sprawdzamy co wpływało dotychczas na Ciebie? Jakie osiągnąłeś rezultaty? Dzięki czemu je osiągnąłeś ? Jakie wybierałeś drogi i narzędzia? Kto był Twoim autorytetem i przewodnikiem? Czy w ogóle takiego miałeś? Jakie masz motywacje do działania? Do czego dążysz? Co jest Twoim celem? Jakie efekty Cię satysfakcjonują?
W tej analizie zazwyczaj odkrywamy więcej niewiadomych niż można się spodziewać! Jedno jest powtarzającym się leitmotivem – wierzysz, że ktoś, gdzieś, kiedyś, stworzy szybką ścieżkę dostępu do wymarzonego celu. Przepisze Ci receptę cud. Lub pójdziesz na skróty dzięki jednemu lub kilku mocnym przekazom mówców motywacyjnych.
Dlatego żeby Ci szybciej i bardziej pomóc postanowiłam sprawdzić z czego korzystasz. Obejrzałam uważnie wiele źródeł! Do jednych było mi bliżej mentalnie, do innych nieco dalej w formie przekazu. Jednak nie zignorowałam niczego. Ponadto było to dla zaskakująco cenne doświadczenie.
Wszystkie inspirujące persony, do których dotarłam, bez względu na to w jakiej formie wspierają Twój rozwój mówili zgoła ciekawe rzeczy. Nie ważne jak. Czasem mocniej, czasem bardziej miękko i elegancko. Poczytałam komentarze, przeanalizowałam reakcje w dłuższym okresie czasu. Każda z form przekazu zyskiwała duży aplauz i zainteresowanie.
Pomyślałam świetnie. Ważne, że jest tego tak wiele. Każdy może coś wybrać dla siebie. Wybrałam do szczegółowej analizy “kołcza majka”
Nie tylko ja, ze mną tysiące obserwujących! To tylko jeden przykład. Jednak skupia pełne sale na organizowanych eventach. Szybko znikające bilety, mogą świadczyć o tym, że dzieje się coś ważnego i dobrego pod skrzydłami, tego być może dla wielu kontrowersyjnego mentora. To nie jest w tym istotne. Istotne jest to, że ….
nie wystarczy jednak tylko słuchać “kołcza majka“
Naprawdę, nie wystarczy tylko słuchać “kołcza majka” nawet jeśli jego przekaz dociera do Ciebie skutecznie. Warunek jest jeden. Wiesz czego tam szukasz i potrafisz to rozpoznać i ocenić. Potem już tylko pozostaje Ci wybrane wartości rozwojowe transferować na życie, na Twoją praktykę działania. Innymi słowy, krok po kroku konsekwentnie wdrażać w swój plan zmiany rozwojowej. Jednak nie działaj bezrefleksyjnie. Wciąż sprawdzaj, jakie uzyskujesz efekty?
Jeśli ta droga okaże się szybko dzięki temu mało optymalna, szukaj dalej. Doskonal ten proces w sposób świadomy na miarę Twoich potrzeb, zasobów i zewnętrznych czynników wpływu. Weź pod uwagę zarówno szanse, jak i ograniczenia. Ambitny cel to Twój ambitny cel! Twój rozwój jest niepowtarzalną ścieżką, nawet jeśli chciałbyś, aby był podobny do tych, których podziwiasz. Bądź krytyczny i refleksyjny, bo chodzi o Twój rozwój!
Podsumowując, nie staniesz się nimi, nie tylko dlatego, że warto pozostać sobą. Trudno powtórzyć ich sukces, kopiując dosłownie prezentowane zachowania, bo nimi nie jesteś. Szukaj własnej drogi, oni również nią szli. Ukształtowało ich wiele specyficznych zdarzeń i okoliczności. Posiadają różne talenty. Jednak być może również różne od Twoich. Jeśli nie możesz być kopią już “stworzonego dzieła” – stwórz własne.
Stawiaj sam żagle swojego statku !
Napinaj liny, tak aby płynąć przy sprzyjających warunkach !
Wystawiaj na siły wiatru, którym sam podołasz!
Nawiguj do swoich portów i sprawdzaj czy tam płyniesz !
Jeśli dotrzesz do końca mojego artykułu, mam nadzieję, że zabierzesz z niego to, co dla Ciebie naprawdę może być istotne.
Powodzenia!
Dbając o prywatność i ochronę danych osobowych swoich Odbiorców, Klientów, Zleceniobiorców oraz Kontrahentów i Partnerów biznesowych, a także o ochronę danych osobowych innych osób, których one dotyczą, jak i o ochronę danych osobowych przekazywanych celem realizacji świadczonych usług, Worldmaster spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Pabianicach, ul. Piotra Skargi 121, 95-200 Pabianice, KRS: 0000752397 NIP: 7312062799, REGON: 381542987 wdrożyła procedury bezpieczeństwa i ochrony danych osobowych, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/ 679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119/1 z 4.5.2016 r.; dalej: „RODO”).(Dz. Urz. UE L 119/1 z 4.5.2016 r.; dalej: "RODO").
W związku z powyższym:
Nasz serwis wykorzystuje pliki cookies (pol.: ciasteczka). Zatem, korzystając ze strony internetowej www.worldmaster.pl jednocześnie wyrażasz zgodę na wykorzystanie przez nas plików cookies w celu zapewnienia wygody podczas przeglądania zawartości naszych serwisów. Szczegóły Polityki cookies zamieszczono w Polityce prywatności.
