Delegacja krajowa i zagraniczna jest praktykowana przez wiele przedsiębiorstw. Korzystają z niej zarówno pracownicy, jak i pracodawcy. W celu przybliżenia realiów prawnych i finansowych podróży służbowych, przygotowaliśmy poradnik. Wyjaśniamy w nim: czym jest podróż służbowa, jak rozróżnić delegację od oddelegowania, ile wynosi dieta krajowa, a ile dieta zagraniczna oraz jak wygląda rozliczenie delegacji pracowników i pracodawców.

Czym jest podróż służbowa?

Podróż służbowa (zwana również delegacją) to czynność, która może dotyczyć zarówno pracodawcy, jak i pracownika.

Najczęściej odnosi się ona do sytuacji, w której to pracodawca wydaje polecenie pracownikowi, aby ten – w ramach wykonywania swoich obowiązków zawodowych – udał się do innej miejscowości niż ta, w której znajduje się siedziba firmy lub jego stałe miejsce pracy. Termin „stałe miejsce pracy” może odnosić się nawet do całego województwa. Przykładem jest firma budowlana i usługi wykonywane poza jej siedzibą.

Z tytułu podróży służbowej pracownikowi przysługuje m.in.: zwrot kosztów (np. za transport i nocleg) oraz dieta krajowa lub zagraniczna (w zależności od miejsca delegacji), z których każdy pracodawca powinien się rozliczyć. W jaki sposób tego dokonać, reguluje art. 775 Kodeksu Pracy.

Podróż służbowa może również dotyczyć osób, prowadzących działalność gospodarczą. W ich przypadku delegacja oznacza każdy wyjazd poza miejsce prowadzenia firmy, o ile jest on związany z przedmiotem prowadzonej działalności. Przykładem podróży służbowej będzie więc uczestnictwo w branżowych targach lub kursach doszkalających, ale nie spotkanie z przyjaciółmi w restauracji.

Wszystkie delegacje dzielą się na:

• krajowe,
• zagraniczne.

Delegacje krajowe i zagraniczne różnią się od siebie w zakresie, chociażby rozliczania wydatków, ponoszonych przez pracowników.

Delegacja czy oddelegowanie?

Oddelegowanie nie jest delegacją! Choć oba pojęcia są do siebie podobne, znacznie się od siebie różnią. Błąd w ich odróżnieniu może kosztować pracodawcę problemami prawnymi.

Oddelegowanie określa sytuację, w której pracodawca oddelegowuje swojego pracownika do pełnienia obowiązków zawodowych w innej miejscowości, niż ta, która została wskazana na umowie o pracę. Oddelegowanie jest zawierane na czas określony i wiąże się ze sporządzeniem aneksu do umowy, a nawet ze zmianą dotychczasowego wynagrodzenia.

Delegacja jest natomiast podróżą do innej miejscowości, odbywanej w ramach wykonywanej pracy. Oddelegowanie natomiast nie jest podróżą, ale zmianą miejsca wykonywanych dotychczas obowiązków zawodowych, co wiążę się z najczęściej dłuższym okresem zmiany niż delegacja.

Delegacja krajowa i zagraniczna a zwrot kosztów

Pracownikowi, który udaje się na delegację, przysługują liczne korzyści na pokrycie kosztów podróży służbowej. Zaliczamy do nich przede wszystkim:

• wyżywienie (diety),
• nocleg,
• transport,
• inne wydatki (np. opłaty parkingowe lub autostradowe).

Obowiązkiem pracodawcy jest zapewnienie pracownikowi wszystkich należnych świadczeń, wynikających z odbycia podróży służbowej.

Ile wynosi dieta krajowa?

Dieta krajowa (brana pod uwagę podczas delegacji w obrębie granic Polski) wynosi minimum 30 złotych za dobę podróży służbowej. Jednak pracodawca – we własnym zakresie – może ją zwiększyć o dowolną kwotę. Prawo zakłada również różne stawki diety w zależności od czasu trwania delegacji krajowej:

• dieta nie przysługuje, jeśli delegacja trwa mniej niż 8 godzin,
• 50% diety przysługuje, jeśli delegacja trwa od 8 do 12 godzin,
• pełna dieta przysługuje, jeśli delegacja trwa powyżej 12 godzin.

Jeśli delegacja krajowa trwa dłużej niż dobę, za kolejną, niepełną dobę przysługuje 50% diety (do 8 godzin) lub pełna dieta (powyżej 8 godzin).

Brak prawa do diety następuje wówczas, gdy:

• pracownikowi zapewniono bezpłatne wyżywienie przez cały dzień,
• pracownik przemieszcza się do domu w dniu wolnym od pracy podczas podróży służbowej, trwającej minimum 10 dni,
• delegacja krajowa dotyczy pobytu stałego lub czasowego.

Jeśli natomiast pracownik otrzyma niepełne wyżywienie w ciągu dnia, z jego diety odejmuje się część całej kwoty, przyjmując, że:

• śniadanie to 25%,
• obiad to 50%,
• kolacja to 25%.

W tym więc przypadku, jeśli pracownik ma zapewniony obiad i kolację, ale we własnym zakresie musi zorganizować sobie śniadanie, jego dieta będzie uwzględniać 25% całej kwoty.

Ile wynosi dieta zagraniczna?

Dieta zagraniczna dotyczy tych sytuacji, w których pracownik lub pracodawca wyjeżdża na podróż służbową poza granice Polski. Wysokość diety jest określana na podstawie stawek, obowiązujących w danym kraju. Jeśli delegacja zagraniczna dotyczy więcej niż jednego kraju, można ustalić osobną dietę w każdym państwie. Jej wysokość jest ustalana w następujący sposób:

• 1/3 diety do 8 godzin,
• 50% diety od 8 godzin do 12 godzin,
• 100% diety za ponad 12 godzin.

Wysokość diety zagranicznej – podobnie jak w przypadku diety krajowej – jest zmniejszona o koszt bezpłatnego wyżywienia, które wynosi:

• 15% diety w przypadku śniadania,
• 30% diety w przypadku obiadu,
• 30% diety w przypadku kolacji.

Jeśli więc pracownik otrzymuje darmowe wyżywienie na cały dzień, przysługuje mu 25% diety.

Noclegi i koszty transportu w delegacji

Koszt noclegu za dobę podczas podróży służbowej nie może przekroczyć 600 zł (dwudziestokrotność dobowej stawki diety). Jeśli natomiast pracodawca nie zapewni pracownikowi noclegu, a ten nie przedstawi stosownego rachunku, przysługuje mu ryczałt w wysokości 150% diety za jedną dobę, ale tylko wtedy, gdy nocleg trwał minimum 6 godzin między 21:00 a 7:00.

Transport delegacji krajowej wybiera pracodawca dlatego, jeśli pracownik bez wyjaśnienia zmieni środek transportu, pracodawca ma prawo nie zwracać poniesionych kosztów za przejazd. W innym przypadku pracownik otrzyma zwrot kosztów zgodnych z przedstawionym rachunkiem lub w formie ryczałtu (ryczałt nie przysługuje osobom, które prowadzą własną działalność gospodarczą) w wysokości 20% dobowej stawki diety.

Inną sytuacją jest korzystanie przez pracownika z samochodu służbowego. W tej sytuacji nie przysługuje mu zwrot kosztów za dojazd, chyba że za własne pieniądze zakupi paliwo podczas podróży służbowej. Co więcej, jeśli pracodawca zgodzi się na korzystanie przez pracownika z samochodu prywatnego, ustala się stawkę za każdy przejechany kilometr, która wynosi dla:

• samochodów osobowych o pojemności do 900 cm3 – 0,5214 zł,
• samochodów osobowych o pojemności ponad 900 cm3 – 0,8358 zł,
• motocykli – 0,2302 zł,
• motorowerów – 0,1382 zł.

Powyższe stawki są wyliczane na podstawie Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 25 marca 2002 roku. Zwrot kosztów za dojazd w delegacjach krajowych rozlicza się w ten sam sposób jak delegacje zagraniczne. Dodatkowo pracownikowi w delegacji zagranicznej przysługuje ryczałt:

• na pokrycie kosztów przejazdu z dworca i do dworca w wysokości dobowej diety,
• na pokrycie kosztów związanych z korzystania z komunikacji miejscowej w wysokości 10% dobowej diety za każdą rozpoczętą dobę.

Wyjątkiem są sytuacje, w których pracownik korzysta z samochodu.

Jak rozliczać podróże służbowe krajowe i zagraniczne?

Rozliczenie podróży krajowych i zagranicznych można podzielić na te, w których uczestniczy pracownik i te, w których uczestniczy pracodawca.

Rozliczanie delegacji pracowników

Przed podróżą służbową pracodawca wypłaca pracownikowi zaliczkę na pokrycie kosztów. Jest ona wyłącznie kalkulacją, dlatego w ciągu 14 dni po zakończonej podróży, pracownik musi się rozliczyć z odbytej delegacji, przedstawiając niezbędne rachunki, faktury lub bilety.

Pracownik nie musi płacić podatku dochodowego PIT za uzyskaną dietę, jeśli mieści się ona w określonych limitach. Co więcej, pracownik nie płaci podatku od uzyskanego zwrotu kosztów, chyba że przepisy prawne określają limit: w takiej sytuacji pracownik płaci podatek PIT od nadwyżki. Pracodawca natomiast nie może owej nadwyżki uznać za koszty uzyskania przychodu.

Z kolei zwrot wydatków za używanie prywatnego samochodu pracownika, są kosztem uzyskania przychodu dla pracodawcy, jeśli:

• są udokumentowane w ewidencji przebiegu pojazdu, prowadzonej przez pracownika,
• nie przekroczyły limitów stawek za każdy przejechany kilometr.

Rozliczanie delegacji pracowników nie może zostać uznane za koszty uzyskania przychodu, jeśli pracodawca wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu lub karty podatkowej.

Rozliczanie delegacji pracodawców

Pracodawca ma prawo uznać wydatki poniesione w delegacji za koszty uzyskania przychodu swojej firmy. W tym celu warto zachować wszystkie dokumenty, które potwierdzają związek podróży służbowej z przedmiotem prowadzonej działalności.

Pracodawców – w przeciwieństwie do pracowników – nie obowiązują limity, dotyczące m.in.: noclegów lub środków transportu. Należy jednak pamiętać, że każdy wydatek powinien być poniesiony w granicach rozsądku, aby można byłoby go uzasadnić zgodnie z prawem.

Podróże służbowe dla pracowników i pracodawców

Wiele przedsiębiorstw wysyła swoich pracowników na delegacje krajowe oraz zagraniczne. Niestety nie wszyscy zdają sobie sprawę, jak je rozliczać, jak wygląda regulacja prawna podróży służbowych lub nawet ile wynosi dieta krajowa. Mamy nadzieję, że powyższym poradnikiem rozwialiśmy wiele wątpliwości i przyczyniliśmy się do bezpiecznego oraz skutecznego działania firm, korzystających z delegacji. Z przyjemnością odpowiemy na więcej pytań. Wystarczy, że je zadasz na stronie biura rachunkowego Trasted.

Od 1 stycznia 2021 roku w Polsce zacznie obowiązywać tzw. opłata cukrowa, która dotknie sprzedaż: napojów słodzonych oraz wyrobów alkoholowych. Celem nowego opodatkowania jest promocja prozdrowotnych zachowań wśród Polaków i zapobieganie postępującej fali otyłości. To jednak wyłącznie jedna strona nowej opłaty… Do jakich jeszcze konsekwencji prowadzi podatek od cukru?

Ile wyniesie podatek od cukru?

Zgodnie z podpisaną ustawą podatek od cukru zostanie podzielony na dwie części:

• stałą,
• zmienną.

Opłata stała nałoży na producentów koszt 50 gr za 1l napoju z dodatkiem cukru lub substancji słodzącej oraz 10 gr za 1l napoju z dodatkiem kofeiny lub tauryny.

Opłata zmienna natomiast wyniesie 5 gr za każdy gram cukru powyżej 5g/100 ml w przeliczeniu na 1l napoju.

Według ustawodawcy wpływy z opłat mają zostać przeznaczone na leczenie pacjentów i finansowanie zajęć sportowych. Nowe prawo zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2021 roku. Oznacza to, że już niebawem odczujemy konsekwencje nowego opodatkowania, które z jednej strony może ochronić przed otyłością i nadwagą miliony Polaków, a z drugiej zaszkodzić firmom.

Który scenariusz okaże się prawdziwy?

Czy opłata cukrowa naprawdę chroni przed otyłością?

Według raportu Narodowego Funduszu Zdrowia: „Cukier, otyłość – konsekwencje” przeciętny Polak spożywa o ponad 11kg więcej cukru niż 10 lat temu. Spożywanie napojów słodzonych cukrem prowadzi natomiast do śmierci 1400 Polaków rocznie.

Dane z 2016 roku wskazują, że 3 na 5 dorosłych Polaków ma nadwagę, a co czwarty ma otyłość. W przypadku dzieci i młodzieży obserwujemy podobny trend. Pokazuje on, że aż 44% chłopców i 25% dziewcząt do 20 roku życia ma nadwagę, a otyłość odpowiednio: 13% i 5% z nich.

Choć podatek od cukru ma na celu ochronę zdrowia i życia ludzkiego, warto również wspomnieć o aspekcie finansowym. Według twórców raportu NFZ, jeśli sprawdzą się prognozy, dotyczące wzrostu otyłości w Polsce, to już w 2025 roku wydamy nawet o 1 mld złotych więcej na leczenie chorób, związanych z otyłością, niż w roku 2017.

Co więcej, zwolennicy opłaty cukrowej wskazują, że wprowadzenie dodatkowego opodatkowania w Meksyku, obniżyło tamże spadek zakupów opodatkowanych produktów o 6%, a po roku o prawie 10%.

Co na ten temat sądzą przeciwnicy podatku od cukru?

Podatek od cukru uderza w producentów?

W wielu krajach, w których został wprowadzony podatek od cukru, przeciwnicy takiego rozwiązania wskazywali, że otyłość i nadwaga bierze się w indywidualnych wyborów konsumentów, które są niezależne od ceny produktów.

Za przykład podaje się Wielką Brytanią, w której po wprowadzeniu opłaty cukrowej… Konsumenci zaczęli wybierać tańsze, a tym samym gorszej jakości zamienniki.

Czy w Polsce będzie podobnie? Przekonamy się już w następnym roku. Tymczasem eksperci przewidują, że opłata cukrowa uderzy zwłaszcza w przedsiębiorców. Negatywne prognozy podają, że po wprowadzeniu nowego opodatkowania:

• ceny napojów słodzonych wzrosną nawet o 33%,
• obniży się konkurencyjność firm,
• w wyniki zmian rozpoczną się zwolnienia pracowników.

Przeciwnicy sugerują również, że po wprowadzeniu podatku od cukru wzrośnie szara strefa. Zostanie ona wywołana sprowadzaniem produktów z państw, w których nie obowiązuje opłata cukrowa. Tym samym paradoksalnie wpływy do budżetu państwa polskiego mogą nie tylko nie wzrosnąć, ale nawet zmaleć. Wszystko za sprawą niższego przychodu z eksportu żywności, prowadzonego przez firmy, które płacą podatki w Polsce.

Co z podatkiem od „małpek”?

Wraz z wprowadzeniem dodatkowej opłaty za napoje słodzone cukrem lub substancjami słodzącymi, zacznie również obowiązywać nowy podatek od „małpek” (alkoholu sprzedawanego w butelkach o niższej objętości niż 300ml).

Ustawa przewiduje, że koszt sprzedaży alkoholu poniosą przedsiębiorcy, którzy sprzedają go, w celu spożycia poza miejscem sprzedaży. W takiej sytuacji opłata wyniesie:

• 25 zł za 1l stuprocentowego alkoholu (w opakowaniu mniejszym niż 300ml).

Tym sposobem przedsiębiorcy zapłacą 1 zł więcej od 100ml „małpki” o zawartości 40% alkoholu.

Przedsiębiorcy bez wyjścia: podatek trzeba płacić!

Bez względu na przyjęte stanowisko w kwestii opłaty od cukru, przedsiębiorcy są zmuszeni do uiszczenia podatku, jeśli chcą kontynuować sprzedaż opodatkowanych produktów. W przeciwnym wypadku narażają się na opłatę sankcyjną, ustalaną przez naczelnika Urzędu Skarbowego.

Podatek cukrowy pomaga czy szkodzi?

Odpowiedź na postawione pytanie zależy od wielu czynników. Ciężko rozpatrywać decyzję o wprowadzeniu podatku cukrowego wyłącznie z perspektywy zdrowotnej lub finansowej. Również ciężko określić opłatę cukrową jednostronnie „złą” lub „dobrą”, skoro istnieją dowody, przemawiające na korzyść zdrowia i niekorzyść przedsiębiorców. W ten sposób podatek od cukru należy rozpatrywać indywidualnie i uznać za interesującą zmianę, która wprowadzi wiele nowości zarówno w życiu producentów, jak i konsumentów.

Jakie one będą? Przekonamy się już niebawem!

Umowa o praktykę absolwencką to doskonały sposób dla pracodawców na zatrudnienie młodego i ambitnego pracownika. Praktykant natomiast otrzymuje szansę sprawdzenia swoich umiejętności poza murami uniwersytetu. Umowa absolwencka daje więc wiele korzyści, ale czy jest pozbawiona wad? Jak wygląda kwestia wynagrodzenia, ubezpieczenia i rozliczenia podatkowego? O czym warto pamiętać przed zatrudnieniem praktykanta?

Czym jest umowa absolwencka?

Ustawa o praktykach absolwenckich z dnia 17 lipca 2009 roku dała szansę milionom polskich studentów na zdobycie cennego doświadczenia w miejscach pracy, które w normalnych okolicznościach pozostawały poza zasięgiem ich możliwości.

Umowa absolwencka jest zawierana między pracodawcą a osobą, która:

• ukończyła minimum gimnazjum lub 8-letnią szkołę podstawową,
• w dniu rozpoczęcia praktyk ma mniej niż 30 lat.

Praktyka absolwencka może trwać przez maksymalnie 3 miesiące u tego samego pracodawcy. Tygodniowa liczba godzin nie może być większa niż 40, natomiast dzienny wymiar pracy nie powinien przekraczać 8 godzin.

Umowa o praktykę absolwencką jest zawierana na czas określony. Jej rozwiązanie może przebiegać według dwóch scenariuszy:

• jeśli praktyka była odpłatna, powinien poprzedzać ją tygodniowy okres wypowiedzenia,
• jeśli praktyka była nieodpłatna, umowę może wypowiedzieć dowolna ze stron w każdej chwili.

Nie ma żadnych wytycznych, które określałyby, jakie przedsiębiorstwa mogą zatrudnić praktykanta. Oznacza to, że każda firma może stworzyć miejsce pracy w ramach praktyk absolwenckich. Oczywiście warto kierować się podobieństwem umiejętności i wykształcenia. Przedsiębiorstwo powinno działać w branży, w której edukował się praktykant, natomiast praktykant powinien mieć kompetencje pomocne w funkcjonowaniu firmy.

Jakie elementy powinna posiadać umowa o praktykę absolwencką?

Elementy, które powinny znaleźć się w zapisie umowy absolwenckiej to:

• dane praktykanta,
• dane pracodawcy,
• rodzaj wykonywanej pracy przez praktykanta,
• okres odbywania praktyk, tygodniowy wymiar pracy oraz wysokość wynagrodzenia (jeśli praktyka absolwencka jest odpłatna),
• obowiązki praktykanta wobec pracodawcy,
• obowiązki pracodawcy wobec praktykanta,
• data i miejsce zawarcia umowy,
• podpisy praktykanta oraz pracodawcy.

Ponadto warunkiem obowiązywania umowy o praktykę absolwencką jest spisanie jej w formie pisemnej. Na dokumencie mogą znaleźć się również inne elementy, określające charakter i rodzaj pracy, wykonywanej przez praktykanta.

Umowa absolwencka a wynagrodzenie

O tym, czy praktyka absolwencka jest odpłatna, decyduje pracodawca, a jego wybór powinien znaleźć się na umowie. Według polskiego prawa dopuszcza się wykonywanie obowiązków w ramach umowy absolwenckiej bez otrzymywania świadczenia pieniężnego.

Wynagrodzenie za praktyki absolwenckie jest natomiast ściśle regulowane przez ustawodawcę. Jego wysokość nie może przekraczać dwukrotności miesięcznej płacy minimalnej. Co ciekawe, nawet podczas pobierania świadczeń pieniężnych w ramach umowy absolwenckiej, praktykant może być zarejestrowany jako osoba bezrobotna bez obawy o utratę ubezpieczenia.

Prawo do pobierania zasiłku przysługuje natomiast w przypadku, gdy wynagrodzenie nie przekracza połowy miesięcznego minimalnego wynagrodzenia.

Podsumowując, wynagrodzenie za praktykę absolwencką jest możliwe, ale decyzję podejmuje pracodawca. Zatem po stronie przedsiębiorcy leży wybór, czy zechce zapłacić praktykantowi za jego kompetencje nabyte podczas edukacji.

Rozliczenie podatkowe praktyk absolwenckich

Należy pamiętać, że wypłacanie świadczeń pieniężnych praktykantowi, narzuca na przedsiębiorcę obowiązek podatkowy. W rezultacie pracodawca odprowadza z miesięcznego wynagrodzenia zaliczkę w wysokości 17% na rzecz podatku dochodowego.

Ubezpieczenie podczas praktyk absolwenckich

Praktyki absolwenckie nie podlegają ubezpieczeniu zdrowotnemu ani społecznemu. Pracodawca jest natomiast zobowiązany wobec praktykanta do zapewnienia mu ubezpieczenia wypadkowego. Jeśli jednak praktykant posiada status studenta, uczelnia może mu zagwarantować konieczne świadczenia.

Jakie są zalety umowy absolwenckiej?

Efektem istnienia umowy absolwenckiej są wyższe i lepsze kompetencje młodego pokolenia. Dzięki praktykom i nabytemu doświadczeniu mogą w młodym wieku poznać funkcjonowanie największych przedsiębiorstw w Polsce. Tym samym stają się lepszymi specjalistami w swojej dziedzinie.

Z kolei pracodawcy zyskują na 3 miesiące młodego pracownika o aktualnym zasobie wiedzy. Co więcej, nie muszą martwić się składkami zdrowotnymi i społecznymi. Ponadto mogą stać się pierwszymi mentorami przyszłych specjalistów w swoich dziedzinach.

Czy warto zatrudniać praktykantów?

Umowa o praktykę absolwencką to sytuacja, na której korzysta zarówno pracodawca, jak i praktykant. To wciąż relatywnie rzadko spotykana forma zatrudnienia, pomimo swoich ogromnych korzyści: nie musi być odpłatna, trwa maksymalnie 3 miesiące, podlega wyłącznie 17%  zaliczce na rzecz podatku dochodowego, a praktykant wciąż może być zarejestrowany, jako osoba bezrobotna i pobierać z tego tytułu zasiłek.

Czy warto więc zatrudniać i inwestować w praktykantów? To pytanie, na które każdy przedsiębiorca musi znaleźć odpowiedź sam po przeanalizowaniu możliwości swojej firmy. W Trasted możemy jednak wesprzeć tę decyzję, poprzez skuteczną obsługę księgową i doradztwo podatkowe.

Przygotuj się i zapłać Podatek od Czynności Cywilnoprawnych (PCC) zgodnie z prawem. W rezultacie uchronisz się przed karą grzywny i pozbawienia wolności z tytułu uchylania się od przymusowego opodatkowania. Urząd Skarbowy nie wybacza spóźnialskim. Czytając poniższy artykuł, dowiesz się:

• Czym jest PCC?
• Kiedy trzeba go płacić?
• Kto jest zwolniony z opłaty?
• Ile wynosi PCC?
• Jak przebiega zapłata?
• Jak wygląda podatek od zakupu nieruchomości?
• Czy zwolnienie z PCC przy zakupie samochodu jest możliwe?

Przejdź dalej i sprawdź, czy nie jest za późno na zapłatę podatku w terminie!

Czym jest PCC?

PCC to Podatek od Czynności Cywilnoprawnych, który obowiązuje w przypadku zawierania umów cywilnoprawnych. Dotyczy on zarówno przedsiębiorców, jak i osób prawnych oraz fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej. Co do zasady: odnosi się do transakcji, nieobjętych opodatkowaniem VAT. Ponadto obowiązuje tylko wtedy, gdy przedmiotem umowy są rzeczy lub prawa majątkowe, które:

• znajdują się na terytorium Polski,
• znajdują się poza granicami Polski, ale miejsce zamieszkania lub siedziba nabywcy (wraz z miejscem zawartej umowy) jest zlokalizowana w Polsce.

Ustawodawca wymienia transakcje, podlegające opodatkowaniu. Chcesz je poznać?

Kiedy trzeba zapłacić PCC?

Ustawa z 9 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazuje, które czynności są objęte opodatkowaniem. Cytując Dziennik Ustaw, należą do nich:

1. umowa sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

2. umowy pożyczki,

3. umowy poręczenia,

4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

5. umowy dożywocia oraz ustanowienia odpłatnej renty,

6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,

7. umowy majątkowe małżeńskie,

8. ustanowienie hipoteki,

9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego oraz odpłatnej służebności,

10. umowy depozytu nieprawidłowego,

11. umowy spółki (akty założycielskie).

Zmiany w powyższych umowach, które powodują podwyższenie podstawy opodatkowania, również podlegają podatkowi PCC!

Dokładnie przeanalizuj zawarte transakcje. Czy któraś z nich należy do wyżej wskazanych umów? Jeśli nie: Podatek od Czynności Cywilnoprawnych Cię nie dotyczy. Jeśli tak: przejdź dalej i sprawdź, ile wynosi PCC.

Jak jest wartość podatku?

Kwota podatku PCC zależy od wartości nabytej rzeczy lub prawa majątkowego oraz opodatkowania, które jest wyrażone w procentach i waha się między 2%, a 0,1%. Wyjątkiem jest kwota:

• 19 zł, będące podatkiem od ustanowienia hipoteki na zabezpieczenie wierzytelności od wysokości nieustalonej,
• 7 zł dla umowy poręczenia,
• 38 zł dla umowy majątkowej małżeńskiej.

W pozostałych przypadkach ustawodawca przewiduje opodatkowanie w wysokości:

• 2% – dla m.in.: umów sprzedaży nieruchomości lub zamiany rzeczy ruchomych,
• 1% – dla m.in.: umów ustanowienia odpłatnego użytkowania oraz odpłatnej służebności,
• 0,5% – dla m.in.: umów depozytu nieprawidłowego,
• 0,1% – od ustanowienia hipoteki na zabezpieczenie wierzytelności istniejącej.

Pełen spis stawek znajduje się w artykule 7 Ustawy o Podatku od Czynności Cywilnoprawnych (strona 6).

Zapłata podatku: deklaracja PCC – 3

Każdy, kto został objęty podatkiem PCC, jest zmuszony do uiszczenia opłaty na rzecz właściwego Urzędu Skarbowego w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy. Podatnik dokonuje zapłaty za pomocą deklaracji PCC – 3, którą można złożyć w formie elektronicznej poprzez formularz na stronie Ministerstwa Finansów. Do prawidłowego złożenia deklaracji internetowej jest wymagany:

• podpis elektroniczny

lub

• dane autoryzujące (imię i nazwisko, data urodzenia, PESEL lub NIP, przychód z poprzedniego roku podatkowego).

Wyjątkiem od powyższej reguły jest zastosowanie zbiorczej deklaracji PCC. Dotyczy ona podatników, którzy w danym miesięcy dokonali minimum 3 czynności cywilnoprawnych (umowa pożyczki, umowa sprzedaży rzeczy ruchomych lub praw majątkowych), z których ostatnią dokonano nie później niż 14 dni od wykonania pierwszej z nich. Wówczas można uiścić opłatę do 7 dnia następnego miesiąca.

Zanim jednak przystąpisz do wypełniania deklaracji PCC – 3, sprawdź, czy na pewno musisz to robić. Może należysz do szczęśliwców, którzy nie muszą zastanawiać się, ile wynosi PCC, bo są zwolnieni z opodatkowania?

Kogo dotyczy zwolnienie z kwoty opodatkowania?

W Biurze Rachunkowym Trasted pomagamy prowadzić działalność gospodarczą zgodnie z prawem i przypominamy o konieczności uiszczania poszczególnych podatków. Jeśli jednak jest możliwość, szukamy potencjalnych dróg wyjścia, pozwalających naszym klientom na oszczędność gotówki.

Zwolnienie z podatku PCC to jedna z możliwości na nieopodatkowane wykonywanie czynności cywilnoprawnych. Dotyczy ona sytuacji, w których:

• przedmiotem umowy jest rzecz ruchoma o wartości niższej niż 1000 zł,
• jedna ze stron podlega podatkowi VAT,
• dokonano pożyczki od członków najbliższej rodziny w wysokości nieprzekraczającej 9637 zł w ciągu 5 lat od jednej osoby.

Innymi sytuacjami, w których obowiązuje zwolnienie z podatku PCC, są m.in.: sprzedaże walut obcych, sprzedaże towarów giełdowych, bonów czy obligacji skarbowych.

Zwolnienie z PCC przy zakupie samochodu

Podatek od kupna samochodu interesuje każdego, kto marzy o zmianie auta. Obowiązek zapłaty PCC występuje wtedy, gdy sprzedający jest osobą prywatną, nieprowadzającą działalności gospodarczej, a przedmiotem umowy jest używane auto.

W innych okolicznościach cena samochodu uwzględnia już podatek VAT.

Zwolnienie z PCC przy zakupie samochodu jest możliwe w określonych sytuacjach:

• jego wartość nie przekracza 1000 zł,
• kupującym jest osoba niepełnosprawna, dokonująca zakupu na prywatny użytek,
• zakup odbywa się poza terytorium Polski.

Podatek od zakupu nieruchomości. Ile wynosi PCC?

Podatek od zakupu nieruchomości różni się w zależności od rodzaju posiadłości. Kupno z rynku pierwotnego (bezpośrednio od dewelopera) wiąże się z opodatkowaniem VAT, wliczonym w kwotę nieruchomości. Jego wartość wynosi:

• 8% w przypadku powierzchni do 150 metrów kwadratowych,
• 23% w przypadku powierzchni ponad 150 metrów kwadratowych.

Podatek PCC obowiązuje natomiast w sytuacjach zakupu nieruchomości z rynku wtórnego. Wynosi on:

• 2% wartości rynkowej kupowanego domu lub mieszkania.

Zapłać Podatek od Czynności Cywilnoprawnych z Trasted.

Wyposażyliśmy Cię w niezbędną wiedzę na temat podatku PCC. Z jej pomocą w bezpieczny sposób podejmiesz każdą czynność cywilnoprawną bez obaw o potencjalne kary i sankcje. Odpowiedzieliśmy na 7 najważniejszych pytań, które zadają nam nasi klienci. W rzeczywistości jest ich o wiele więcej. Jeśli chcesz je poznać lub interesuje Cię konkretne zagadnienia, dotyczące PCC, skontaktuj się z nami za pomocą formularza na stronie internetowej Biura Rachunkowego Trasted!

Przedsiębiorca w Polsce może więcej niż sądzi. Mały ZUS+ to kolejna ulga, z której mogą skorzystać firmy, spełniające kilka podstawowych kryteriów. Jakie warunki należy spełnić, aby skorzystać z szansy na niższe koszty? Ile wynosi Mały ZUS+? Spójrzmy na podstawę prawną ulgi, z której ma skorzystać nawet 300 000 małych przedsiębiorstw!

Mały ZUS+ 2020: ile wynosi?

Przez maksymalnie 36 miesięcy w ciągu 5 lat przysługuje możliwość skorzystania z ulgi „Mały ZUS+”. Polega ona na płaceniu niższych składek z tytułu ubezpieczenia społecznego. Ich wysokość jest zależna od podstawy ustalanej w oparciu o dochód z działalności gospodarczej w roku poprzednim.

Mały ZUS+ jest więc dla wszystkich przedsiębiorców, którzy:

• Prowadzą działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG lub są wspólnikami spółki cywilnej.
• Osiągnęli przychód z działalności gospodarczej nie większy niż 120 000 zł za cały rok poprzedni. Limit przychodu jest proporcjonalnie niższy w przypadku przedsiębiorców, prowadzących działalność tylko przez część poprzedniego roku.

Podstawę opodatkowania ustala się raz w roku. Mieści się ona między: 30% minimalnego wynagrodzenia, a 60% przeciętnego i prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w 2020 roku. Biorąc pod uwagę, że przeciętne miesięczne wynagrodzenie w bieżącym roku ustalono  na wysokość 5227 zł, 60% ze wskazanej sumy daje wartość 3136,20 zł.

W każdym momencie można uiszczać wyższe składki na rzecz ubezpieczenia społecznego.

Dla kogo nie jest Mały ZUS Plus?

W grupie wykluczonych znajdują się przedsiębiorcy, którzy:

• Nie spełniają wcześniej wymienianych kryteriów.
• W roku poprzednim prowadzili działalność krócej niż 60 dni.
• Rozliczający się w formie karty podatkowej i korzystają ze zwolnienia sprzedaży VAT (w roku poprzednim).
• Spełniają warunki do opłacania składek preferencyjnych.
• Świadczą usługi wobec byłego pracodawcy, którymi zajmowali się, pracując u niego w roku trwającym lub poprzednim.
• Są wspólnikami spółek jawnych, komandytowych i partnerskich.

Mały ZUS+ nie jest również dla twórców i artystów.

Jak złożyć wniosek o Mały ZUS+?

Złożenie wniosku, uprawniającego do skorzystania z Małego ZUS-u Plus polega na:

• Wyrejestrowaniu się z ubezpieczeń na druku ZUS ZWUA z kodem tytułu, rozpoczynającym się od 05 10 (lub 05 12, jeśli kontynuujesz prowadzenie działalności, a nie korzystałeś z Małego ZUS-u+).
• Zgłoszeniu się do ubezpieczeń społecznych na druku ZUS ZUA (ZUS ZZA wykorzystaj wtedy, gdy podlegasz tylko ubezpieczeniu zdrowotnemu) z kodem tytułu, zaczynającym się od 05 90 lub 05 92 w przypadku osób z rentą, przysługującą z powodu niezdolności do pracy.

Wniosek nie jest więc trudny, ale konieczny. Nie przegap właściwego momentu, który pozwoli Ci na niższe koszty prowadzenia działalności gospodarczej!

Spójny system ulg dla przedsiębiorców.

Mały ZUS+ to spójna część złożonego systemu ulg, oferowanych przedsiębiorstwom w Polsce.

W artykule poświęconym szansom dla nowych firm na uiszczanie niższych składek, przedstawione zostały dwie ulgi: ulga na start oraz preferencyjne składki ZUS. Mały ZUS+ jest ich uzupełnieniem. Oznacza to, że każdy przedsiębiorca może skorzystać z:

• Ulgi na start przez 6 miesięcy.
• Preferencyjnych składek ZUS przez 24 miesiące.
• Małego ZUS-u Plus przez 36 miesięcy.

Tym samym przez ponad pięć lat od momentu założenia firmy, można liczyć na niższe składki z tytułu ubezpieczenia społecznego, pod warunkiem spełnienia wszystkich wytycznych.

Tnij koszty z Trasted.

Biuro rachunkowe Trasted powstało z myślą o potrzebach firm. Nie zapominaj, że również jestem przedsiębiorcą. Rozumiem więc kłopoty, z którymi się borykasz na co dzień! Z przyjemnością pomogę w minimalizacji kosztów prowadzenia działalności gospodarczej i przedstawię rozwiązania, które pozwolą skupić się na rozwoju przedsiębiorstwa. Mały ZUS+ to jedna z wielu szans na przemyślane prowadzenie firmy. Zgłoś się do Trasted, a z chęcią opowiem więcej.