Czy ten tekst jest cudownie niecodziennym przepisem na sukces? Trudno powiedzieć. Jednak, kiedy dokładnie go zgłębicie, może i Wy także dostrzeżecie, że ludzie sukcesu i ich sylwetka, to wcale nie tak abstrakcyjne połączenie, jakby mogło się wydawać. Być może to jest właśnie ten pierwszy krok, na drodze ku wielkości?

Historie ludzi sukcesu są niebywale interesujące. Pokazują nam ich drogę do miejsca, w którym obecnie się znajdują. Prezentują całą ich ścieżkę na szczyt. Do punktu, w którym stali się podziwiani oraz rozpoznawani przez szerokie grono ludzi na całym świecie. Bardzo często obserwujemy i śledzimy ich w mediach społecznościowych lub poprzez czytanie nowych doniesień na temat ich działalności. To właśnie oni swoją przeszłością inspirują nas, uczą i pokazują, że przy włożeniu w odpowiednią rzecz wystarczającej ilości pracy, można naprawdę zrealizować swoje marzenia.

Dobra sylwetka to pewny sukces? Zaobserwowane zjawisko.

Obserwując regularnie rankingi ludzi najbogatszych na świecie i w Polsce, dostrzegłem pewną korelację między nazwiskami się tam znajdującymi. Nie chodzi tu wcale o branżę, w jakiej działają, kraj pochodzenia czy datę urodzenia. Choć zabrzmi to niesamowicie płytko, to czynnikiem scalającym tych wszystkich wpływowych ludzi lub przynajmniej ich zdecydowaną większość, jest…

Ich wygląd fizyczny. Sylwetka oraz ciało.

Wystarczy spojrzeć na osoby zajmujące szczytowe miejsca rankingów, opierających się na zgromadzonym majątku, aby dostrzec tę zależność – wśród nich, próżno szukać osób zmagających się z nadwagą lub otyłością. Oczywiście trudno jest to sprawdzić, tylko na podstawie zamieszczonych fotografii. Nie ulega jednak wątpliwości, że każdy z nich wygląda normalnie oraz zdrowo. Szczególnie widać to w przypadku osób relatywnie młodych, poniżej 40 roku życia. Statystyka zawierająca najbogatszych ludzi nieprzekraczających tej bariery wieku, klarownie pokazuje, że szukanie wśród nich osoby otyłej, byłoby podobne do szukania igły w stogu siana. Wśród ich starszych kolegów, naturalną rzeczą jest, że niektóre jednostki odnotowują charakterystyczny dla ich wieku, wzrost wagi.

Nie można porównywać ich sylwetek do ciał osób specjalizujących się, chociażby w sportach siłowych. To naturalne, że nie to jest ich celem życiowym i swój czas, muszą dzielić na inne zadania oraz obowiązki, nie zawsze obejmujące w swoim zakresie trening czy odpowiednie żywienie. Ich sylwetka mieści się jednak w standardowych normach, ogólnie przyjętych za zdrowe oraz odpowiednie dla przeciętnego, normalnego człowieka. Nie ma wśród nich osób z ciałem kulturysty, ale raczej nie doszukamy się w ich gronie persony walczącej z otyłością.

Choć to zależność na którą nie zwracamy uwagi, to jest ona warta poświęcenia jej swojego czasu. Na samym początku rozważań rodzi się istotne pytanie:

• Czy ich sylwetka jest wynikiem ich obecnego statusu? Innymi słowy – czy to jak wyglądają teraz, wzięło się faktu, że osiągnęli szczyt i mogli sobie pozwolić na ten „luksus”?

Przestudiowałem zdjęcia z młodości kilkunastu najbogatszych lub najbardziej rozpoznawalnych ludzi na świecie w chwili obecnej. Na żadnym z nich nie spotkałem pucołowatego Billa Gatesa, grubego Marka Zuckerberga czy niezdrowo wyglądającego Jeffa Bezosa. Również czytając biografie, chociażby Phila Knighta założyciela Nike czy Richarda Bransona właściciela marki Virgin, nie dostrzegłem u nich żadnych objawów nadmiernej masy ciała. Dlatego myślę, że bez wyrzutów sumienia można założyć, iż żaden z nich nie borykał się w przeszłości ze zbyt dużą wagą ciała. Przynajmniej nie w okresie, kiedy zaczynali realizować swoje wielkie plany. Oznacza to, że ludzie sukcesu, swój obecny wygląd, nie zawdzięczają obecnemu statusowi i posiadanemu majątkowi. Był on z nimi od samego początku, aż do dziś.

• Czy to oznacza, że ludzie szczupli są predysponowani do osiągnięcia sukcesu i realizacji swoich marzeń?

To bardzo odważnie postawiona teza. Jednak nie jest, aż tak bardzo pozbawiona sensu, jakby mogło się wydawać. Przede wszystkim chciałbym rozwiać wszelkie wątpliwości. Wygląd zewnętrzny nie ma bezpośredniego wpływu na nasz przyszły sukces czy pozytywne rozwiązanie wielu spraw. Jestem daleki od uznania go za czynnik determinujący naszą wartość i wyznaczający cokolwiek innego, poza dbałością o swoje ciało. Oczywiście, może on wskazywać na nasza silną wolę i silny charakter czy zwiększać pewność siebie,  jednak nigdy nie powinien on stanowić wartości, od której uzależniamy ocenę siebie czy innego człowieka.

Mimo wszystko to nie przypadek, że Ci najbogatsi i nierzadko najbardziej wpływowi – określanie jako ludzie sukcesu, są szczupli, a ich sylwetka prezentuje się naprawdę zdrowo. Doszukiwanie się przyczyn takiego stanu rzeczy, byłoby dość żmudnym zajęciem. Nie twierdzę, że niemożliwym do zrealizowania, ale wyniki owej pracy, mogłyby skutecznie stworzyć opasłą książkę. Warto jednak zwrócić uwagę na kilka kluczowych kwestii, które mogą skutecznie ukierunkować nasz tok myślenia na właściwe tory i skłonić do głębszej refleksji.

Wytłumaczenie zjawiska.

Prawdopodobnie ludzie sukcesu, nie niosą ze sobą nadprogramowych kilogramów, gdyż limituje ich czas. Zwróćmy uwagę, że my sami bardzo często jemy nie wtedy, kiedy jesteśmy głodni, ale wtedy kiedy się nudzimy. Taki stan nie występuję jednak w przypadku ludzi pokroju Buffeta, Waltonów czy rodzeństwa Kulczyków. Są zbyt zajęci pracą i wykonywaniem codziennych obowiązków. Często nie mają czasu na spokojnie zjedzony posiłek.

Czy dobry wygląd predestynuje do osiągania sukcesów?

Ponadto, jak już ustaliliśmy, ich wygląd nie wziął się z bogactwa. Dlatego być może dzięki temu, już na samym początku, byli bardziej pewni siebie i lepiej postrzegali swoją osobę, co ułatwiło im drogę do przezwyciężania trudności życiowych. Wzięła się ona, przypuszczalnie, nie tyle z „wrodzonej” szczupłości, ile z braku nadwagi. To nie tajemnica, że szczególnie osoby w młodym wieku, borykają się z problemami natury psychologicznej, dotyczącej ich wyglądu zewnętrznego. Bardzo często osoby odbiegające od przyjętych „akceptowalnych” norm, czują się zagubione, odrzucone oraz pomijane. Nie potrafią zaakceptować swojego ciała, co objawia się obniżonym poczuciem własnej wartości oraz pewności siebie.

W tym jednak domyśle istnieje pewna sprzeczność.

Czy to właśnie nie ci, którzy sprawiają wrażenie najdziwniejszych i najbardziej skrytych cichych osób, osiągają w przyszłości największe sukcesy? Nie uważam tego za żadną prawidłowość i receptę na sukces, ale bycie nieśmiałym i innym niż rówieśnicy, nie dyskryminuje ze zdobycia przyszłych, ewentualnych szczytów.

Trzecim sugerowanym przeze mnie rozwiązaniem tej ciekawej zależności, jest zdrowie i lepsze samopoczucie. Osoby borykające się z nadwagą lub otyłością, cierpią na pokaźniejszy szereg chorób, niż ich szczupli odpowiednicy. Może to oczywiście przeszkadzać w codziennym wypełnianiu obowiązków i pracowaniu w tempie, wykraczającym poza bezpieczną strefę dla przeciętnego śmiertelnika.

Ostatnim punktem, niejako scalającym wszystkie pozostałe jest przywiązanie wagi do spożywanego pokarmu. Nie chcę powiedzieć, że dla ludzi sukcesu, bez znaczenia pozostaje to, co jedzą. Jestem pewien, że dbają o swoje zdrowie i o to, co ląduje na ich talerzu. Jednak jestem też przekonany, że nie poświęcają żywności więcej swojej uwagi, niż jest to konieczne. Ten błąd popełniamy bardzo często my sami. Nieustannie planujemy, kombinujemy i myślimy o tym, co zjedliśmy, ile zjedliśmy lub co zjemy. Nie dość, że prowadzi to do ortoreksji, to na dodatek zajmuje nasz tak bardzo cenny czas. To nie przypadek, że bardzo często ci, którzy nie myślą obsesyjnie o jedzeniu i nie przebywają ciągle na „diecie”, tylko zwyczajnie starają się jeść zdrowo, są tymi najszczęśliwszymi szczupłymi ludźmi, realizującymi się życiowo.

Pomyślcie o wszystkich biografiach znanych ludzi, jakie przeczytaliście. O artykułach, wywiadach czy fotografiach, które zobaczyliście. Czy na jakiejkolwiek z nich dostrzegliście, aby ktokolwiek, kto jest postrzegany za osobę, która odniosła globalny sukces, nosił w jakimkolwiek czasie w przeszłości, zbyt wiele kilogramów na swoim ciele? Zachęcam Was do przyjrzenia się tej zależności. Być może to tam tkwi skrywany i dotąd niepoznany przepis na sukces?

Dobry wygląd zewnętrzny, nie oznacza dobrego zdrowia.

Pamiętajmy również, że swoje rozważania opieram wyłącznie na wyglądzie zewnętrznym danej osoby. Jak wiadomo, nie jest dobry wyznacznik optymalnego zdrowia. Nie da się ukryć, że tryb życia, jaki prowadzącą lub prowadzili, wszyscy ludzie sukcesu postrzegani za godnych naśladowania, zdecydowanie wykracza poza przyjęte normy, uznane za zdrowe oraz bezpieczne. Napięcie, stres, długie godziny spędzane w pracy, nierzadko w pozycji siedzącej, bezsenność, brak ruchu oraz świeżego powietrza. To jest tylko kilka rzeczy, z którymi borykają się ci, których podziwiamy. Pomimo dobrej sylwetki, jaką reprezentują, ich zdrowie wcale nie musi takie być. Zwróćmy na to swoją uwagę i zadbajmy o ten aspekt w pierwszej kolejności.

Sugeruję się rankingiem najbogatszych ludzi świata, gdyż to on najlepiej odzwierciedla status danej osoby. Nie oznacza to jednak, iż postrzegam pieniądze jako jedyny wyznacznik sukcesu. Wbrew pozorom, Ci znajdujący się na samym szczycie, nie zawsze są tymi najbardziej podziwianymi czy szanowanymi, a już w szczególności – szczęśliwymi. Bez znaczenia, czy jesteś Amancio Ortegą, założycielem sklepu Zara i innych z rodziny Inditexu, czy zwyczajnym panem Kowalskim. Bez względu na ilość zer na koncie bankowym, możesz być człowiekiem sukcesu w każdym możliwym momencie swojego życia. Wszystko zależy od Ciebie i żadna wartość materialna, nie powinna Cię w tej kwestii limitować.

Ludzie sukcesu to rozległy, ale niezmiernie satysfakcjonujący temat.

Wątek ten traktuje dość mocno po macoszemu. Staram się sam siebie limitować długością tekstu zważając, aby nie wykraczał on poza przyjęte normy „dobrego smaku”, gdzie nie będzie odpychał swoją objętością. Jednakże mam ogromną nadzieję, że przynajmniej w małym stopniu wskazałem Wam coś, na co do tej pory nie zwróciliście uwagi. Dzięki temu być może we własnym zakresie, zaczniecie poszukiwać odpowiedzi na nurtujące Was pytania w tej materii. Jako ciekawostkę kończącą ten materiał napiszę, iż to Panie zajmujące swoje miejsca w przytaczanych przeze mnie rankingach, przywiązują większą wagę do swojego ciała. Przynajmniej tak klaruje się sytuacja w aspekcie wizualnym.

Źródło: www.facebook.com/robgryn/

Idealnym podsumowaniem całego tekstu, niech będą słowa Roberta Grynia (na zdjęciu powyżej) napisane w jednym z postów, na jego fanpage’u. Właściciela firmy Codewise, która przez prestiżowy portal „The Silicon Review”, została uznana za czternastą, najcenniejszą markę roku 2018. Mężczyzny, który w pierwszej połowie 2017 roku stał się najmłodszą osobą, która znalazła się na liście setki najbogatszych Polaków według „Forbesa”:

„Zajęło mi 31 lat, by zrozumieć, że moja dieta jest odpowiedzialna za wszystkie najgorsze rzeczy w moim życiu”.

Przekonajmy się sami czy przedstawiona w tekście zależność między sukcesami odnoszonymi przez wielkich tego świata, a ich zdrową sylwetką jest realna. Być może to tylko zwykły przypadek. Jeśli jednak to coś więcej niż tylko ciekawe spostrzeżenie, to nagle możemy znaleźć się w zupełnie innym, lepszym miejscu.

Na obszarze, w którym zawsze marzyliśmy się ukazać.

Co, jeśli powiedziałbym, że Twoje nieustanne podjadanie słodkości, nie powoduje wcale Twoja słaba siła woli? Co, jeśli za Twoje niekontrolowane tycie, odpowiedzialna jest nuda i brak zajęcia? Co, jeżeli to właśnie nadmiar wolnego czasu, stoi za Twoimi problemami i niechcianymi kilogramami? Co wtedy?

Ciągłe trzymanie się wyznaczonego wcześniej kursu, wydaje się rzeczą niemożliwą do zrealizowania. Na każdym kroku jesteśmy zasypywani pokusami oraz zachętami ze strony przedmiotów lub osób, próbujących nas w mniej lub bardziej świadomy sposób, odwieść od założonego celu. Jesteśmy tylko ludźmi i niejako w naszą naturę wpisana jest słabość. Nie istnieje nikt, kogo droga do sukcesu byłaby pozbawiona porażek, licznych zakrętów czy objazdów, tak często prowadzących w przeciwną stronę, aniżeli kres naszej podróży. Pomimo najszczerszych chęci, niezachwianej pewności siebie i silnej motywacji, prędzej czy później zboczymy z obranej ścieżki i ulegniemy pokusom, oferowanym nam przez uroki życia. Dlatego już na samym początku, powinniśmy wyzbyć się mitologizowania marzeń o wiecznych sukcesach, pogodzić się z możliwością pojawienia się pewnych trudności oraz przygotować się na ich spotkanie.

(Nie)zaskakujące źródła, Twoich problemów z wagą ciała.

W procesie kształtowania sylwetki porażki przychodzą częściej niż gdziekolwiek indziej. Przyczyny tego zjawiska upatrywałbym w fakcie, że takie działanie wymaga niejako ciągłej kontroli nad własnymi poczynaniami. A jak wiadomo – z tym bywa różnie i nie rzadko to umysł kontroluje nas, a nie my jego. Wystarczy odrobina zmęczenia, z pozoru nic nieznacząca sugestia ze strony bliskiej osoby czy wręcz symboliczna, negatywna myśl w naszej głowie, aby skutecznie zboczyć z obranej drogi do sukcesu.

Podłoże występowania tego zjawiska jest różnorodne i bardzo mnogie. Możemy doszukiwać się tutaj problemów z niewłaściwie ułożonym planem żywienia, opierającym się na zbyt niskiej podaży energii. Zbyt mała ilość snu, niewłaściwe nawodnienie organizmu czy nieodpowiednio zbilansowana dieta pod kątem doboru jakości produktów, to kolejne czynniki mogące mieć udział w naszych niepowodzeniach.

Poza czynnikami zewnętrznymi, źródeł naszych żywieniowych porażek należy szukać również w naszym wnętrzu. To tutaj upatrywałbym głównej przyczyny występowania jakichkolwiek niepowodzeń. Zaczynając od niewłaściwego nastawienia, nieodpowiednich relacji z jedzeniem, braku samoakceptacji oraz należytej cierpliwości, przez niewłaściwe obranie celów, na zwykłym lenistwie i braku samozaparcia kończąc.  Komponenty zewnętrzne możemy dość prosto zmienić. Jednak w przypadku naszego wnętrza, zadanie nie jest takie proste. Poprawne zdiagnozowanie podstaw naszego problemu, bardzo często nastręcza wielu niespodziewanych trudności.

Warto jednak pamiętać, że nawet w momencie poniesienia ogromnej klęski, na nic zda się jej nieustanne rozpamiętywanie.

Nie mamy już wpływu na to, co zaszło, ale mamy go na to, co nadejdzie. Dlatego podstawowym krokiem do poprawy swoich rezultatów i uniknięcia kolejnych niepowodzeń w przyszłości, jest umiejętność wyciągania wniosków i wdrażania ich w życie.

W czasach, gdy tak wielu ludzi jest zapracowanych i zajętych, nieustannie pragniemy posiadania choć trochę wolnej chwili tylko dla siebie. To normalne, że po ciężkim dniu jedyne, o czym marzymy to ciepła kąpiel. Brak wiecznego rozgardiaszu oraz krzyków, cierpiącego na nerwicę szefa to nasz tęskny cel. Jednak zupełnie nie zdajemy sobie sprawy, że to właśnie ten element w wielu przypadkach, odpowiada za nasze niepowodzenia dietetyczne i łamanie wcześniej ustalonych schematów zdrowego odżywiania.

Nadmiar wolnego czasu prowadzi do zbyt dużego i niekontrolowanego spożycia kalorii.

Nie zawsze dzieje się to w sposób bezpośredni, ale często jest to punkt zapoczątkowujący cały dalszy bieg zdarzeń, opierający się na jedzeniu ponadprogramowych produktów. Rzadko zdarza się, aby tylko ten czynnik miał wpływ na nasze późniejsze niepowodzenie. Zazwyczaj występuje on wraz z nieodpowiednim nastawieniem, zmęczeniem fizycznym czy negatywnymi myślami. Mimo wszystko nie ulega wątpliwości fakt, iż jest to zjawisko determinujące nieumiarkowane spożywanie pokarmów.

Gdy pracujemy lub jesteśmy skupieni na wykonywanym zadaniu, to raczej nie zdarza się, abyśmy w tym samym momencie coś podjadali, gryźli czy przeżuwali. Wykonywanie danej czynności pochłania nas do tego stopnia, że nie odczuwamy chęci na zjedzenie czegokolwiek. Co więcej, bardzo często nawet o tym nie myślimy! Zajęcie czymś umysłu oraz rąk to doskonałe narzędzie do walki z wiecznym, niekontrolowanym podjadaniem. Nieplanowane kalorie mogą zostać w ten sposób dość znacznie zredukowane, a tym samym problem braku sylwetkowych efektów, może zostać rozwiązany.

Zauważmy, że siedząc w biurze, nie cierpimy na nadmiar wolnego czasu, który moglibyśmy przeznaczyć na jedzenie. Z reguły pęd, w jaki wpadamy podczas kilku godzin pracy, skutecznie niweluje nasz głód. Nie twierdzę, że nie jedzenie niczego jest dobrym rozwiązaniem, ale prawdą jest, że bardzo często zapominamy, aby cokolwiek skonsumować. Doskonałym tego przykładem są dzieci. Na własnym przykładzie mogę powiedzieć, że jeszcze w czasach podstawówki, rzadko jadałem w szkole. Nie dlatego, że nie miałem ku temu możliwości lub chęci, ale z powodu braku czasu. Każdy z nas doskonale wie, że przerwy w tym okresie to wielka frajda. Polega ona na zabawie w berka, chowanego czy innych, opierających się na bujnej i zaskakującej wyobraźni młodego pokolenia, grach. Wystarczyło jednak przekroczyć próg szkoły, skierować się domu, usiąść po intensywnym dniu biegania i…

Skonsumować wszystko w zasięgu wzroku.

Niekontrolowane tycie zaczyna się po wyjściu z pracy.

Nie generalizuje i nie uważam, że każdy doświadczył tego zjawiska na własnej skórze. Jednak to bardzo często spotykana praktyka, popełniania przez nas w sposób najczęściej nieświadomy. To samo tyczy się dorosłych, którzy opuszczają pracę. Dojmujące zmęczenie, połączone albo z negatywnymi myślami, albo wręcz przeciwnie – z euforią, może dać takie same efekty: „zasłużonego” pączka lub ulubionego batonika. Moment wyjścia z pracy to najtrudniejszy czas dla naszej silnej woli. Wtedy właśnie najczęściej porzucamy nasze plany. Nie dzieje się tak tylko dlatego, że posiadamy nieodpowiednie nastawienie. Przecież jeszcze chwilę wcześniej podczas pracy nie myśleliśmy nawet o zjedzeniu czegokolwiek. Chodzi tu wyłącznie o nagle pojawiający się nadmiar wolnego czasu. To on odgrywa kluczową rolę, nie tylko w tym obszarze naszego działania.

Jego zbyt duża ilość, w połączeniu z niewłaściwym przekonaniem, jakoby po dniu pracy „należało” nam się coś „wyjątkowego”, w dłuższej perspektywie daje frustracje z braku jakichkolwiek efektów sylwetkowych.

Zwróćmy uwagę, że magiczne znikanie paczki ulubionych ciastek czy chipsów, najczęściej zdarza się podczas oglądania filmów. To nie przypadek, że właśnie w czasie, kiedy możemy pozwolić sobie na luksus obejrzenia odcinka ulubionego serialu, często zaniedbujemy wyznaczone wcześniej plany. W przykładzie tym objawia się kolejny szczegół omawianego problemu. Nadmiar wolnego czasu, nie ukazuje się tylko na podstawie leżenia i nic nierobienia. Aby skutecznie zahamować wiążący się z tym zjawiskiem proces podjadania i łamania własnych zasad, czynność którą wykonujemy, musi być na swój sposób konstruktywna i pochłaniająca nas w pewnym stopniu. Jak widać, choć oglądanie filmów to swego rodzaju zajęcie, to nie hamuje nas ono w zaprzestaniu spożywania nadmiernych ilości kalorii. Może temu zjawisku wręcz sprzyjać.

Jedzenie w wyniku nudy to nie mit, ale zatrważający fakt. Idealnie odzwierciedla on coraz częściej spotykaną prawidłowość, w której zanikającą praktyką staje się jedzenie w momencie pojawienia się uczucia głodu, a konsumowaniem według potrzeb umysłu.

Planuj, organizuj i przeciwdziałaj.

François Rabelais powiedział, że natura nie znosi próżni. Również nasz umysł tego nienawidzi. Mimo że nasze ciało pragnie często odpoczynku, to nasza głowa pragnie nieustannego zajęcia. Zadowoli się nawet niepohamowanym jedzeniem, które nie ma nic wspólnego z odczuwanym głodem.

Nadmiar wolnego czasu prowadzi do spożywania za dużej ilość kalorii, co w konsekwencji prowadzi do występowania otyłości. Trzeba się z tym faktem pogodzić, zaakceptować i próbować przeciwdziałać. Nie uważam, aby rzucanie się w ciągły wir pracy było rozwiązaniem skutecznym w dłuższej perspektywie czasu. Jednak odpowiednie wyznaczenie priorytetów, dobre zaplanowanie doby oraz umiejętne rozłożenie zadań w taki sposób, aby w ciągu dnia nie dopuścić do siebie uczucia nudy lub dezorganizacji, może być pożądanym narzędziem w walce z owym zjawiskiem. Lubimy żyć wygodnie i komfortowo, dlatego unikamy ponadprogramowych zajęć. Wolimy spędzić wieczór na kanapie przed telewizorem, zamiast na spacerze w świetle pięknego księżyca. Jestem sceptycznie nastawiony do wysuwania tezy, że w przypadku każdej osoby, nadmiar wolnego czasu prowadzi do zaniechania swoich planów. Nie zmienia to jednak istoty tego problemu, który jest źródłem nieszczęść wielu ludzi, starających się o lepszą sylwetkę czy uzyskanie odpowiedniej jakości życia.

Kończąc artykuł, chciałbym odnieść się słów irlandzkiego dramaturga, Bernarda Shawa. Jego aforyzm na temat szczęścia jest jedną z wielkich mądrości, którą powinniśmy kierować się w życiu:

„Sekret bycia nieszczęśliwym polega na posiadaniu wolnego czasu, który możemy poświęcić na zastanawianie się, czy jesteśmy szczęśliwi, czy też nie.”

To właśnie dzięki tym słowom, pojawiła się w mojej głowie pierwsza myśl, stająca się podwaliną skomponowanego przeze mnie tekstu. Dlatego poważnym niedomówieniem, byłoby zakończenie go w inny sposób, niż odpowiednie i dość przewrotne przekształcenie słów irlandzkiego prozaika:

„Sekret nieustannie rosnącej masy ciała, polega na posiadaniu wolnego czasu, który możemy poświęcić na podjadanie”. 

Choć wyrażenia – obżarstwo i łakomstwo, brzmią dość gruboskórnie, to perfekcyjnie oddają naturę przedstawianego problemu. Wielu z Was wie, że nadmierne objadanie się jest zjawiskiem negatywnym. Niewielu jednak zdaje sobie sprawę, że ma ono szkodliwy wpływ, także na naszą produktywność!

Na każdym kroku spotykamy się z negatywnymi reakcjami, odnośnie do spożywania nadmiernej ilości pokarmu. Szczególnie wypowiadane są one przez ludzi wyspecjalizowanych w dziedzinie dietetyki lub osób pasjonujących się tym tematem. Jak najbardziej jest to działanie pożądane i warto negować wszelkie niewłaściwe i destrukcyjne dla naszego zdrowia zachowania.

Regularne i niekontrolowane objadanie się, jest zjawiskiem wysoce szkodliwym.

Zbyt duża ilość przyjmowanej energii prowadzi do otyłości, a w konsekwencji do chorób związanych z tym zjawiskiem. Miażdżyca, nadciśnienie czy cukrzyca to tylko niektóre następstwa długotrwałego, zbyt dużego oraz niezaplanowanego spożycia kalorii, względem naszego dobowego zapotrzebowania kalorycznego. Również wszelkie jednorazowe łakomstwo, prowadzące do pochłonięcia wielkiej ilości jedzenia w krótkim czasie, jest działaniem niewłaściwym i wysoce szkodliwym. Obżarstwo zazwyczaj zdarza się w wyjątkowych sytuacjach, takich jak święta czy rodzinna uroczystość. Jednak nie zmienia to faktu, że nadal jest on czynnikiem niesprzyjającym w kontekście zdrowia oraz sylwetki. Nagły wzrost ciśnienia, uczucie zgagi oraz ciężkości, gwałtowny wyrzut insuliny czy ospałość po spożytym  pokarmie. Te wszystkie zjawiska, mogą prowadzić w dłuższej perspektywie czasu do przewlekłych chorób lub groźnych zaburzeń.

Przyczyn nieumiarkowania w jedzeniu może być wiele. Od nadarzającej się wyjątkowej okazji raz na jakiś czas, przez problemy z odpowiednim poziomem hormonów – greliny oraz leptyny, aż po zaburzenia psychiczne i nieodpowiednie relacje z żywieniem. Nie da się ukryć, że nadmierne obżarstwo – szczególnie powtarzane regularnie, ma charakter pejoratywny. Jednak ilekroć mówimy o tym problemie, zawsze skupiamy się na nim tylko w kontekście zdrowia. Nie umieszczamy go w szerszej ramie. Zakresie, jakim jest życie.

Produktywność i obżarstwo. Destrukcyjny związek.

Jesteśmy tylko ludźmi i zdarza nam się ponosić mniejsze lub większe porażki. Wszakże wiemy, że łakomstwo ma negatywny wpływ na nasz organizm, to mimo wszystko czasami ciężko odmówić sobie kolejnej porcji ulubionego sernika. Nawet jeżeli wydaje nam się, że jesteśmy już najedzeni do syta (to fascynujące zjawisko, jest określane mianem „Sytości Sensorycznie Specyficznej”). W takich momentach czujemy się ociężali i wyraźnie odczuwamy dyskomfort wynikający ze spożycia makabrycznie wielkiej ilości jedzenia. Mamy świadomość, że nasze zdrowie cierpi, ale kompletnie zapominamy, że uszczerbek ponosi nie tylko ono.

Produktywność i obżarstwo, zdecydowanie nie idą ze sobą w parze.

Poprzez niepohamowane objadanie się, zasadniczo spada produktywność oraz efektywność naszych działań.

Z fizjologicznego punktu widzenia, ma to swoje uzasadnienie głównie w ospałości po obfitym posiłku. Krew zostaje odprowadzona z naszego mózgu do jelit, które w takich chwilach wykonują ogromną pracę. W rezultacie nasz umysł delikatnie wyłącza się. Zaczyna pracować na zwolnionych obrotach, co wprawia nas w ogólną monotonię i senność. Ponadto nadmierne spożycie kalorii wywołuje wyrzut insuliny w naszym organizmie oraz podniesienie poziomu serotoniny. Hormonu, który wytwarzany jest z aminokwasu zwanego tryptofanem. Serotonina wraz z Melatoniną odpowiadają między innymi za regulację snu. Dlatego może to być kolejna przyczyna, nagłej chęci na drzemkę po posiłku. Trudno wyobrazić sobie, aby w takim stanie fizjologicznym, wykonywać jakąkolwiek czynność w sposób dokładny oraz efektywny.

Innym, ciekawym punktem spojrzenia na spadek wydajności naszych działań, po zbyt dużej ilości przyjętego pokarmu jest nasze własne samopoczucie. Przywołany wcześniej przykład o uczuciu ciężkości, to tylko jedno z negatywnych następstw naszego nieodpowiedzialnego działania. Jednak zazwyczaj wystarcza ono w zupełności, aby skutecznie pozbawić nas choćby myśli o ewentualnej pracy czy wykonaniu powierzonych nam zadań.

Niekontrolowane objadanie się, oddziałuje także na psychikę!

Kolejnym aspektem, który warty jest poświęcenia mu swojej uwagi, jest nasza psychika oraz nasze własne postrzeganie wcześniejszego objadania się. Perspektywa ta szczególnie mocno może dotyczyć osób, które dopuściły się do niekontrolowanego zaniechania swojego planu dietetycznego, poprzez niekontrolowane obżarstwo. W takiej sytuacji, zdecydowanie zbyt często pojawiają się wyrzuty sumienia, złość na własną osobę oraz frustracja wynikająca z własnego postępowania. Niewykluczone, że wyolbrzymiamy powstały w ten sposób problem. Zupełnie niepotrzebnie przywiązujemy do owego faktu gros swojej uwagi i obarczamy się poczuciem winy. Zjawisko to jest mocno charakterystyczne dla osób, borykających się z zaburzeniami odżywiania, które nie są w stanie zapanować nad ilością spożywanego pokarmu. Towarzyszy temu nagłe postrzeganie siebie w niekorzystnym świetle i niska samoocena. W rezultacie zauważamy u siebie rzecz, w której odnieśliśmy porażkę i przenosimy ją na inne aspekty naszego działania.

Niezaplanowane zaniechanie wypełniania planu żywieniowego skutkuje zaprzestaniem wypełniania innych założonych zadań, czekających na nas tego dnia. Niepoprawne postrzeganie objadania się, wiążące się z przywiązywaniem do tego naszej własnej wartości, prowadzi do obniżenia efektywności podczas wykonywania pozostałych zadań z innych dziedzin życia. Jedna mała porażka tutaj, prowadzi do szeregu niepowodzeń tam. To swoisty efekt kuli śnieżnej. Z pozoru nic nieznaczące łakomstwo, skutkuje znacznym obniżeniem produktywności w danym czasie. Ponadto, nasze rozbiegane myśli skutecznie uniemożliwiają nam skupienie się na czymkolwiek innym, co nie jest związane z jedzeniem. Żadna praca nie może być poprawnie wykonana, gdy znajdujemy się w takim stanie emocjonalnym.

Zwalcz łakomstwo i stań się człowiekiem sukcesu.

Objadanie się ma istotny wpływ na naszą produktywność. Jednak jakkolwiek byśmy tego zjawiska nie określili i dopasowali do konkretnej osoby, to nie ulega wątpliwości, że „obżarstwo” jest zjawiskiem negatywnym. Nie tylko w kontekście szeroko pojętego zdrowia, ale również wobec naszej skuteczności w wypełnianiu postawionych sobie zadań. Osoby aspirujące do miana ludzi sukcesu, przestrzegałbym przez takim zachowaniem. Argumentacja opierająca się na krzywdzie wyrządzanej zdrowiu, niestety ma często słabą siłę perswazji. Dlatego być może, zobrazowanie występującego problemu w sposób opisany przeze mnie w tym tekście, pozwoli ustrzec dane osoby przed następnym niepohamowanym ucztowaniem przy stole.

Być może to właśnie w tym aspekcie, tkwi fenomen korelacji między ludźmi spełniającymi swoje najskrytsze marzenia, a ich relatywnie szczupłą i zdrową sylwetką, poruszany w innym artykule. Brak łakomstwa i niespożywanie nadmiernej ilości kalorii, nie skutkuje pogorszoną efektywnością wykonywanej przez nich pracy, a prowadzi to wszystko do utrzymywania optymalnej sylwetki. Myślę, że aby się przekonać, czy moje słowa mają sens, każdy z nas powinien tego spróbować. Zaprzestać ucztowania, a rozpocząć zbilansowane oraz rozsądne komponowanie posiłków. W końcu nic nie możemy stracić. Za to zyskać, możemy naprawdę wiele.

Wszystkie stopnie piramidy dietetycznej zostały uzupełnione. Zagadka została rozwiązana, a Ty drogi czytelniku, możesz przystąpić do działania, już teraz! Jednak należy jeszcze wspomnieć o jednym czynniku, scalającym wszystkie napisane wcześniej informacje. To nasze nawyki, zwyczaje oraz preferowany styl życia.

Punkt ten obejmuje wszystkie pozostałe piętra piramidy. Dlatego więc jest on najważniejszy. Ważniejszy od przyjmowanej energii, makroskładników czy czegokolwiek innego. Na pozór może wydawać się, że to tylko brednie. Czcze gadanie, niemające większego sensu i pozbawione jakichkolwiek konkretnych, cennych informacji. Jednak w rzeczywistości i w życiu każdego z nas, odgrywa on bardzo ważną rolę. Bez niego, nigdy nie będziemy w stanie zrealizować naszego celu.

Styl życia determinuje nasz końcowy, sylwetkowy sukces.

Na czynnik określany jako szeroko pojęty styl życia, składa się przede wszystkim jeden bardzo ważny aspekt. Wszelkie działania, jakie podejmiemy tracą swój sens, jeśli nie będziemy ich w stanie utrzymać przez długi czas w naszym życiu lub nawet podczas całego czasu jego trwania. Możemy mieć idealny plan dopasowany w każdym szczególe, ale jeśli nie będziemy go sukcesywnie realizować i znajdzie się on poza zasięgiem naszych możliwości, to na nic zda się jego perfekcja.

Rozpatrując ewentualne drogi do osiągnięcia celu sylwetkowego zapominamy, jakie jest życie. To pełne niewiadomych i niepoznanych przez nas wypadków. Nigdy nie wiadomo, co wydarzy się jutro lub za miesiąc. Tym samym, musimy brać pod uwagę wszelkie zmienne, na które nie do końca mamy wpływ. Przykładem może być wyjście do kina czy rodzinna uroczystość. Jeśli jesteś w toku wielkich przygotowań do prestiżowych zawodów, to prawdopodobnie będziesz unikał takich okazji jak ognia. Jeśli jednak jesteś prostym człowiekiem, tak jak ja i wiele innych osób, które chcą zmienić coś w swoim życiu, to nie odmówisz sobie tej przyjemności. Nie powinno się jednak traktować tego jako wymówki do odejścia od planowanego postępowania i zaprzestania realizacji planu.

Przestań tworzyć chore żywieniowe nawyki! Po prostu żyj zdrowo!

Rozpatrywanie swojego planu żywieniowego w kategoriach „stosuję” i „nie stosuję”, może być prawdziwie szkodliwe. Buduje to niezdrowe relacje z otoczeniem oraz postrzeganiem „diety”. Nagle w naszej głowie dochodzi do głosu myśl, która raczy nas karcącymi komunikatami, gdy tylko zrobimy coś „poza planem”. To niezdrowe traktować swój plan jako jedynej i prawdziwej drogi do osiągnięcia celu, i z uporem się w niego zapatrywać. Eric Helms twórca omawianej piramidy trafnie to określił. Parafrazując jego słowa, zakomunikował, że osoby, które zamiast planowanego jabłka zjedzą banana, rozpatrują to w kategoriach wielkiej porażki, co w rezultacie może prowadzić do zjedzenia dużej pizzy z powodu rozpaczy. To być może dość zabawny i mocno przerysowany przykład, jednak zdarzający się naprawdę bardzo często w „dietetycznym” otoczeniu. Myślenie o swoim planie w systemie zero-jedynkowym jest bardzo niebezpieczne i pozbawia nas wszelkiej elastyczności w kontynuowaniu kształtowania sylwetki.

Jakikolwiek brutalny podział jedzenia na „dobre” i „złe” prowadzi przede wszystkim do niezdrowych relacji z żywieniem. W konsekwencji może się to przełożyć na zaburzenia odżywiania. Tak naprawdę nie ma złej żywności. Każdy produkt przez nas spożywany, jest jedzeniem, które niesie ze sobą daną ilość energii. Różnica polega na jego składzie oraz wartości odżywczych, jakie nam przekazuje. Istotnym problemem nie jest zjedzenie słodkiej przekąski, ale fakt, że nie ma ona w sobie zbyt wielu cennych mikroelementów. Dlatego więc jest „zdrowa” żywność, ale nie ma „złej”. Można ją ewentualnie określić, jako „mniej zdrową”.

Produkty rekreacyjne również muszą mieć swój udział w planie żywienia. Rygorystyczny plan i idealnie rozpisana dieta prezentuje się naprawdę dobrze tylko na papierze lub ekranie komputerów. Rzeczywistość zawsze weryfikuje wszelkie idealizacje i pokazuje im, gdzie jest ich miejsce. Szczególnie my – amatorzy, entuzjaści zdrowego trybu życia i prawdziwi pasjonaci aktywności, nie musimy narzucać na siebie nadmiernych restrykcji! To zupełnie niepotrzebne działanie. Dlaczego mamy utrudniać sobie życie, które pomimo swojej wspaniałości i tak nie jest łatwe?

Kontrola postępów jest kluczem, do podejmowania świadomych decyzji.

Styl życia to również wszelkie narzędzia, za pomocą których możemy kontrolować postępy oraz sukcesywnie realizować kolejne kroki w drodze do naszego celu. Powinniśmy wziąć to pod uwagę podczas układania swojego planu. Waga kuchenna oraz ta do pomiaru masy ciała, już na samym początku może okazać się niezbędnym wyborem. Długopis i kartka lub elektroniczny dziennik do spisywania swojej wagi ciała i kontrolowania jej to również trafna pomoc. Koniecznym narzędziem mogą być również aplikacje na telefon, służące do zapisywania produktów, jakie spożywaliśmy i uzyskiwania odpowiedzi, ile w ten sposób energii przyjęliśmy.

Instrumenty te mogą okazać się bardzo pomocne w naszym działaniu i również powinno się je uwzględnić. Aby podkreślić wyższość stylu życia nad fundamentem piramidy, warto zwrócić uwagę na pewien ważny fakt. Możemy dość dobrze określić nasze dobowe zapotrzebowanie, ale bez odpowiednich narzędzi do kontrolowania ilości spożytej energii, informacja ta będzie zbędna. Nie będziemy umieć jej odpowiednio wykorzystać.

Bliscy mogą być nieocenionym wsparciem.

Wszelkie relacje z otoczeniem oraz kontakty z bliskimi to kwestia, na którą również należy zwrócić swoją uwagę. Nie bez powodu podaje się informacje świadczące o tym, że na długość naszego życia, ma również wpływ poczucia samotności. Im dłużej i bardziej ją odczuwamy, tym długość naszego życia może się skracać. Z praktycznego punktu widzenia, trudne do wyobrażenia jest funkcjonowanie na co dzień pośród ludzi, którzy nas nie rozumieją i z którymi nie możemy się odnaleźć wspólnych tematów do rozmów. Budzi to niezdrowe relacje, prowadzi do wycofania się, izolacji, a nawet chorób psychicznych.

Jestem daleki od twierdzenia, że powinniśmy dążyć do zaspokojenia potrzeb bliskich, gdyż jest to dość ryzykowne podejście. Jednak próba porozumienia się z nimi i wytłumaczenia im na czym polega to, czym się zajmujemy i do czego dążymy, może okazać się prawdziwym rozwiązaniem naszych problemów. Wsparcie ze strony bliskich osób potrafi być nieocenionym narzędziem, w dążeniu do zdrowej i pięknej sylwetki oraz spełnionego życia.

Wszystko, co robimy, musi uwzględniać to, jak żyjemy.

Wobec tego stwierdzenia traci swoje znaczenie każdy stopień piramidy, którą tak doskonale już poznaliście. Na nic zda się wyliczanie zapotrzebowania kalorycznego, ustalanie podziału makroskładników, podaż mikroelementów, częstotliwość spożywanych posiłków i ewentualna suplementacja, gdy zapomnimy o naszym życiu. Nie jesteśmy zawodowcami. Nie musimy wybierać między rodziną a sukcesami. Śmiem twierdzić, że nawet w ich przypadku, da się to pogodzić. Pamiętajmy, że nasze wszelkie dietetyczne oraz treningowe działania, to dodatek do naszego życia. Jego przyjemna, czasami trudna i męcząca, ale na pewno satysfakcjonująca część. Niesamowita podróż, ale nie katorga, męka i ciągły reżim.

Styl życia, nasze nawyki oraz zwyczaje to główny faktor, determinujący czy uda nam się doprowadzić do końca projekt, którego się podjęliśmy.

Jeśli nie zdołamy dopasować naszego planu żywieniowego i treningowego do naszej codzienności oraz wszelkich zmiennych w niej zachodzących, to cały plan nadaje się do kosza. Nawet jeśli jest on pozornie idealny.

Uwzględniajmy w swoim planie wszelkie niespodziewane sytuacje. Nie bądźmy przesadnie skrupulatni i nie liczmy wszystkiego, co spożywamy, co do grama. Nie frustrujmy się, gdy z końcem dnia, „cyferki” nie będą zgadzać w naszym dzienniku żywieniowym. Dbajmy o bliskich i zwracajmy uwagę na to, co ważne. Być może wyjście z rodziną na miasto to najlepsze, co Cię spotka tego dnia? Dlaczego więc masz sobie tego odmawiać z powodu Twojej diety? Zawsze istnieje jakaś alternatywa. Ten świat nie jest zero-jedynkowy. Jedzenie w restauracji, nie oznacza łamanie planu. Twój plan powinien to uwzględniać. Nie traktuj tego jednak jako wymówki do ciągłych odstępstw i nieprzestrzegania swojej własnej drogi.

Krótkoterminowe patrzenie na siebie to najgorsze, co może nas spotkać. Unikajmy tego. Zawsze stawiajmy siebie i swoje działania w perspektywie kolejnych lat, a nawet całego swojego życia. Niech każdy dzień prowadzi nas do wielkich rzeczy, które możemy osiągnąć w przyszłości. Niech te małe kroki determinują osiągnięty szczyt za jakiś czas. Planujmy, bądźmy cierpliwi i sukcesywnie zbliżajmy się do swoich celów w pełni zdrowia.

To jest właśnie styl życia. Zdrowy, rozsądny i prowadzący nas do spełniania najskrytszych marzeń.

Suplementy diety to tylko malutki odsetek końcowego sukcesu. Jednak w umysłach wielu osób ćwiczących, szczególnie tych początkujących – podstawa działania i zbawienny „lek” na problemy z sylwetką oraz zdrowiem. Wybaczcie, że zepsuje Wasze piękne sny, ale sama suplementacja nie zrobi z Was greckich Adonisów. Zdecydowanie zbyt często skupiamy się na czymś, co jest tylko wierzchołkiem góry lodowej. Zapominamy o podstawach, a zwracamy dużą część swojej uwagi na rzecz, która ma niewielki wpływ na nasz sukces. Suplementy diety są tego idealnym przykładem.

Na samym początku warto dokonać swobodnego i umownego podziału suplementów. Można wśród nich wyszczególnić te, które zawierają w sobie witaminy oraz minerały, których działanie ma uzupełnić niedobory mikroelementów w naszej diecie. Drugą grupą, są suplementy mające rzekomo przyspieszyć proces dążenia do upragnionej sylwetki lub pożądanego wyniku w sporcie.

Suplementy diety = dobre zdrowie? Nie do końca…

Wokół wszelkich preparatów witaminowych oraz zawierających minerały, nie narosło jeszcze aż tak wiele mitów. Być może bierze się z to faktu, iż producenci nie potrafią omamić nas do tego stopnia, aby udowodnić, że mają one istotny wpływ na naszą sylwetkę.

Osoby odżywiające się w sposób zdrowy i zróżnicowany, których kaloryczność diety wynosi około 2000 kalorii lub więcej, w większości przypadków nie powinny obawiać się o niedobory witaminowe oraz minerałowe. Właśnie tę wartość ogólnie przyjęto jako energię, poprzez którą możemy dostarczyć sobie wszelkich niezbędnych składników odżywczych. Warto powiedzieć, iż tak naprawdę wszelka suplementacja tego rodzaju, może być pozbawiona sensu. Szczególnie w sytuacjach, gdy nie mamy stwierdzonych żadnych niedoborów, a nasz plan żywienia, nie wyklucza żadnej konkretnej grupy produktów. Dostarczanie „zapobiegawczo” jakiejkolwiek witaminy mija się z celem. Przedawkowanie jej, prowadzące do hiperwitaminozy (nadmiaru danej witaminy) w rzeczywistości jest dość trudne, jednak nie wyklucza to faktu istnienia tego zjawiska.

Pozostaje również kwestia materialna. Dlaczego mielibyśmy wydawać pieniądze na tabletki zawierające kompleks witamin z grupy B, jeśli możemy po prostu zwiększyć spożycie jaj, mięsa, podrobów i produktów z pełnego ziarna? Nie zapominajmy, że witaminy lub minerały, dostarczane w tabletkach nie mają magicznych właściwości. Są takie same jak te w pożywieniu. Z tą różnicą, że za pokarm nie musimy dopłacać dodatkowej gotówki. Jest on w dodatku naturalniejszą formą przyjmowania tego typu substancji i niesie ze sobą określoną wartość odżywczą.

„Masa nie idzie? Kup nasz produkt!”

Suplementy diety z grupy drugiej to istna skarbnica mitów. Cudowne preparaty, reklamowane przez dużych, umięśnionych i odtłuszczonych mężczyzn.  Ma to rzekomo sugerować, że osiągnęli oni taką sylwetkę za pomocą produktu, który reklamują. W rzeczywistości dokonali tego za pomocą dobrego planu żywienia, treningu siłowego oraz nierzadko… sterydom. Skoro wszystkie cudowne reklamowane środki działają, to dlaczego wśród ludzi nadal postępuje otyłość, nadwaga oraz choroby związane z nadmierną masą ciała, zabijające każdego dnia mnóstwo istnień?  

Trzeba niszczyć bezczelny marketing wszelkich firm suplementacyjnych, żerujących na niewiedzy oraz naszych emocjach. W świecie idealnym potrzebowalibyśmy wszystkich reklamowanych preparatów. Suplementacja zaczynałby się od HMB, przez spalacze tłuszczu, na tzw. boosterach testosteronu kończąc. W rzeczywistości, udokumentowane realne działanie na nasze poczynania, ma tylko niewielka część z nich. Ponadto wiele z tych, których funkcjonowanie zostało potwierdzone, nie są nam potrzebne!

Nawet w przypadku chęci zakupu suplementów działających, których przykładem jest kreatyna, warto mieć się na baczności. Jesteśmy manipulowani na każdym kroku. Producenci prześcigają się w wymyślaniu, coraz to nowszych i rzekomo lepszych form tego preparatu. Substancji, której cena automatycznie zostaje mocno wywindowana w górę. Za tradycyjny monohydrat kreatyny, którego działanie jest potwierdzone, zapłacimy około dwukrotnie mniej, niż za rzekomą „ulepszoną” wersję tego suplementu, co nie ma udowodnienia w żadnym badaniu naukowym.

Również preparaty białkowe różnią się ceną oraz rzekomą jakością. Różnica w składzie między tradycyjnym Koncentratem Białka Serwatkowego (WPC) a Izolatem Białka tego samego pochodzenia (WPI) jest relatywnie niewielka, a w cenie już znaczna. Warto dodać, że wszelkie tego typu produkty, nie są niczym magicznym. To zwykłe białko, które dostarczamy sobie każdego dnia, z każdego innego źródła tego makroskładnika w naszej diecie. Jest ono łatwiej przyswajalne, ale tym samym bardziej przetworzone, dlatego nadmierne jego spożywanie nie jest wskazane.

Suplementacja – hit czy kit? To zależy!

Bardzo trudno jest opisać i wymienić wszelkie „za” oraz „przeciw” w przypadku każdego, znanego suplementu diety (prawdziwych zapaleńców tego tematu odsyłam do świetnego i niezawodnego źródła, gdzie znajdziecie wiele rzetelnych badań i opracowań poszczególnych suplementów). Może to świadczyć nie tylko o złożoności tematu, ale również o nadmiernym przesyceniu rynku tego produktami. Firmy suplementacyjne biorą udział w istnym „wyścigu szczurów”. Rywalizują w produkcji kolejnego zbawiennego i idiotycznego preparatu na nasze dolegliwości. Przykre jest, że stawiają one zyski i wpływy pieniężne, ponad faktycznym dobrem ludzkim.

Bardzo łatwo jest dotrzeć do naszej podświadomości i emocji. Stąd biorą się wszelkie reklamy i dlatego my sami, nieustannie napędzamy samo zarabiającą się maszynę. Suplementy diety to cudowny biznes z punktu widzenia zysków, ale mocno parszywy z punktu moralnego. Naturalnie nie wszystkie firmy działają w sposób opisany powyżej, ale ich zdecydowana większość zdążyła zbudować nie najlepszą opinię wokół siebie. Szczególnie pośród ludzi, którzy interesują się tym tematem i są ich świadomymi klientami.

Trafna suplementacja, a w szczególności ta zalecona przez specjalistów, może nam realnie pomóc. Dlatego jestem daleki od wysuwania jednostronnych wniosków, świadczących o mojej całkowitej awersji do nich. Jestem wrogiem tego, co nie działa, ale entuzjastą suplementów działających i potrzebnych w danej sytuacji. Nie możemy demonizować całej tej „dziedziny”, ze względu na szeroką grupę fałszywych wymysłów wielkich koncernów.

Wielokrotnie zalecam korzystanie między innymi z preparatów zawierających witaminę D w okresie jesienno-zimowym, w którym mamy poważny niedostatek słońca – źródła, z którego owa witamina jest syntetyzowana. Również kwasy tłuszczowe omega-3 mogą być rewelacyjnym wyborem – szczególnie dla osób niespożywających odpowiedniej ilości tłustych ryb czy tłuszczów. Być może również suplementacja magnezem, może rozwiązać nasze problemy z częstymi skurczami, choć w tym przypadku problem może być bardziej złożony i dotyczyć na przykład gospodarki wodno-elektrolitowej organizmu. Monohydrat kreatyny oraz preparaty białkowe to także dwa produkty, które stosunkowo bez problemów mogą znaleźć się w naszym planie.

Bądź rozsądny i nie ulegaj emocjom.

Zawsze przed zakupem jakiegokolwiek produktu, warto odpowiedzieć sobie na pytanie: „Czy rzeczywiście tego potrzebuję i jakie mogę odnieść korzyści z jego stosowania?”. Szczera odpowiedź powinna uniemożliwić nam kupowanie czegokolwiek pod wpływem emocji lub panującej mody.

Jeśli trenujesz rekreacyjnie, jesz w przeważającej części zdrowo i różnorodnie, pamiętasz o podstawach żywienia oraz poprzednich stopniach piramidy, a Twoim celem jest poprawa swojej sylwetki, to tak naprawdę nie potrzebujesz żadnego suplementu diety. Być może jest to szok dla Wielu z was, ale właśnie tak wygląda rzeczywistość.

Twój pokarm jest Twoim najlepszym lekarstwem i suplementem. Nie potrzebujesz niczego innego, jeśli masz przy sobie odpowiednio zbilansowany plan żywieniowy. Właśnie to jest podstawą Twojego działania. Nie suplementy, nie – cudowne preparaty i żadne pigułki. Tylko żywność.

Nawet w przypadku suplementacji, która odpowiednio na Ciebie działa, jest to tylko niewielki procent końcowego i ewentualnego sukcesu. Pomóc nam może tylko niewielka grupa produktów znajdujących się na rynku. Jednak i w tym przypadku, ich skuteczność może być mocno podważona oraz zachwiana, gdy nie zadbamy w pierwszej kolejności o nasz jadłospis. Stosowanie suplementacji, nawet tej najlepszej, bez odpowiedniej i zbilansowanej diety, można porównać do próby wzniesienia piętra domu, bez parteru… Można próbować i mieć najlepsze intencje, ale nie dość, że jest to niewykonalne, to na dodatek pozbawionego jakiegokolwiek sensu.