Fifa 2018 Chainers zaczynamy!

Już dzisiaj (09.08.) Inkubator Przedsiębiorczości Chainers Group startuje z Elbląską Ligą Cyfrową Chainers. Fifa 2018!

W Turnieju zmierzy się ze sobą 24 Zawodników. Czeka ich wiele emocjonujących rozgrywek. Na uczestników czekają wartościowe nagrody, których sponsorami są firmy z Elbląga i okolic oraz sam organizator:

•  TETON Alpinistyka Przemysłowa
• SKY Tattoo Elbląg
• Sklep Gekon Elbląg, 
• Pizza Aduś
•  #HornRacingTeam #SuperEnduroMotocross #GotkowskiMotocrossRacingTeam
• PaintballElblag.pl Imprezy integracyjne, Paintball – Warscom.pl 
• Restauracja Duchówka
• Express Elblag
•  Brokeria Expert
• Serwis Komputerowy Gdańsk – serwiskomputerowygdansk.pl
• CryptoGogle
• Unlimited Miners
•  Chainers Group

Zainteresowanych udziałem w kolejnych rozgrywkach Ligi Cyfrowej Chainers zachęcamy do kontaktu z organizatorem (poprzez facebook, mail, telefonicznie lub osobiście- Elbląg, ul. Św. Ducha 16-18).

Uczestnikom rozpoczynających się dzisiaj rozgrywek życzymy powodzenia, niech wygra najlepszy!

Utalentowani twórcy, których pasja, pomysłowość i oddanie swojej działalności powinno inspirować duży biznes i poważnych artystów. Nie, nie mówię o polskiej klasie politycznej, tylko o twórcach gier niezależnych – perle w koronie rodzimego sektora kreatywnego.

Kilka tygodni temu odwiedziłem Pixel Heaven – 3-dniową imprezę, a w zasadzie święto gier niezależnych, planszówek, komiksów i kultury retro. Miałem okazję poznać kilkunastu twórców, w tym osiem ekip, których tytuły zauroczyły mnie na tyle, że postanowiłem przybliżyć je Wam z nadzieją na wsparcie ich w przyszłości. Zamiast robić typowe zestawienie, pomyślałem, aby ugryźć temat Bez/Schematu i przy okazji wycisnąć nieco wartościowych uwag dla innych twórców w branży. Dlatego poprosiłem autorów o odrobinę wysiłku i odpowiedzi na te 3 pytania:

1. Dlaczego wasza gra jest bez schematu, tzn. co szczególnie ją wyróżnia od innych produkcji?
2. Czego nauczyliście się podczas pracy nad grą i czym chcielibyście się podzielić z innymi twórcami?
3. Jakie największe wyzwanie stoi jeszcze przed Wami w procesie produkcji i wydania tytułu?

I jeszcze mały haczyk: wszyscy musieli odpowiedzieć na każde z pytań tylko jednym zdaniem. W końcu ma być kreatywnie.

Jedziemy. Najpierw polecam Ci obejrzeć wersję wideo, w której zawarłem ekskluzywne materiały od twórców, a następnie doczytać artykuł, w którym autorzy odpowiedzieli dodatkowo na trzecie pytanie.

My Memory of Us

Producent: Juggler Games

Data premiery: Jesień 2018

O co chodzi?

My Memory of Us to gra o przyjaźni dwójki dzieci. Jest to baśń, która została zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami z II wojny światowej i czasu okupacji. Tytuł jest pełen zagadek, złych robotów i emocjonujących przygód. Przykuł moją uwagę wrażliwością i emocjonalnością charakterystyczną np. dla “The Tale of Two Sons” czy “Valiant Hearts”.   

Dlaczego gra jest bez schematu?

Prezentuje jaką wartość ma przyjaźń i współpraca, kiedy rzeczywistość przytłacza.

Najważniejsza rzecz, której nauczyła Was produkcja?

Jeżeli chcesz angażować gracza, angażuj emocje.

Najważniejsze wyzwanie, przed którym stoicie?

Wyścig z czasem – musimy jeszcze znaleźć i naprawić wszystkie błędy jakie są jeszcze w grze, a przy okazji zdążyć z konsolową wersją gry.

Gdzie śledzić?

https://www.facebook.com/MyMemoryofUs/

—

We. The revolution

Producent: Polyslash

Data premiery: ?

O co chodzi?

Gra, która jako pierwsza natychmiast przykuła moją uwagę na targach. Tytuł pozwala Ci wejść w rolę sędziego Trybunału Rewolucyjnego podczas Rewolucji Francuskiej i zasiadać nad skomplikowanymi sprawami zwykłych obywateli, przestępców i wrogów rewolucji. Wydawaj wyroki, knuj polityczne intrygi i rób wszystko co możliwe, by samemu nie stracić głowy.

Dlaczego gra jest bez schematu?

To narracyjnie złożony tytuł, który posiada kilka warstw interpretacyjnych, a jego przesłania zostanie odebrane odmiennie przez graczy o różnych charakterach czy doświadczeniach życiowych.

Najważniejsza rzecz, której nauczyła Was produkcja?

Uświadomienie sobie, że presja i napotykane przeszkody zmuszają nas do wychodzenia poza schemat – a stanowią one nieodłączny element procesu tworzenia każdego dzieła.

Najważniejsze wyzwanie, przed którym stoicie?

Utrzymanie koncentracji do końca, kiedy rosnące zmęczenie daje się we znaki – w takich momentach każdy artysta chciałby po prostu skończyć kolejne elementy gry, a stale musimy dbać by były one najwyższej możliwej jakości.

Gdzie śledzić?

https://www.facebook.com/wetherevolutiongame/

—

Lucid Dream

Producent: Dali Games

Data premiery: Wrzesień 2018

O co chodzi?

Naprawdę oldskulowa przygodówka typu point & click, w której wcielamy się w przykutą do wózka i doświadczoną tragedią Lucy, która żyje na granicy światów snu i jawy. Uwięziona w depresyjnym mieszkaniu, żyje ze swoją matką, która pogrążona we własnych problemach, przestała poświęcać jej uwagę.

Dlaczego gra jest bez schematu?

Ręcznie rysowana grafika na każdym etapie gry jest dostosowana do emocji i stanu psychicznego głównej bohaterki.

Najważniejsza rzecz, której nauczyła Was produkcja?

Należy mieć biznesplan – większość twórców indie zapomina o tym, że sukces gry to nie tylko skończenie jej produkcji, ale zwrot z zainwestowanego w nią czasu i pieniędzy.

Najważniejsze wyzwanie, przed którym stoicie?

Dopracowanie jakości i zbalansowanie poziomu trudności zagadek w grze – cały czas uczymy się dużo dzięki testom w fazie wczesnego dostępu na Steam.

Gdzie śledzić?

https://www.facebook.com/daligames/

—

The Unholy Society

Producent: Cat-astrophe Games

Data premiery: Jesień 2018

O co chodzi?

The Unholy Society to lekka przygodówka nasączona komiksową i filmową papką która zeżarła nasze młode chłonne umysły. Emerytowany egzorcysta, pod pozorem rodzinnego spotkania, zostaje wciągnięty w szaloną rozgrywkę z tajemniczą organizacją. Gra jest pełna egzorcyzmów, kotów oraz sarkazmu.

Dlaczego gra jest bez schematu?

Bo to jedyna przygodówka, w której w przerwach pomiędzy egzorcyzmami można porozmawiać przez telefon z papieżem.

Najważniejsza rzecz, której nauczyła Was produkcja?

Fabułę warto projektować top-down: najpierw szkicujesz całość, od początku do końca, po czym stopniowo wypełniasz wszystko szczegółami.

Najważniejsze wyzwanie, przed którym stoicie?

Szlifujemy robienie egzorcyzmów, bardzo nam zależy aby oddać to poczucie że walczysz z siłami Szatana za pomocą machania łapami i bełkotania kaleczoną łaciną.

Gdzie śledzić?

https://www.facebook.com/CATastropheGames/

—

Bushy Tail

Producent: Fuero Games

Data premiery: ?

O co chodzi?

Głównym bohaterem Bushy Tail jest pozbawiony łapki młody lisek, który przemierza nieustannie zmieniający się świat przepełniony tajemnicą i grozą rodem z baśni braci Grimm. Narratorami powieści jest trójka dzieci, z których każde snuje inną wersję historii. Gracz pełni w tym wszystkim rolę swoistego pośrednika między wyobraźnią dziecięcych umysłów a faktycznymi wydarzeniami i działaniami naszego protagonisty.

Dlaczego gra jest bez schematu?

W grze otoczenie interpretowane jest przez trójkę dzieci, z których każde – zmagając się z własną rzeczywistością – przenosi indywidualne doświadczenia, odczucia i emocje na świat doświadczany przez gracza.

Najważniejsza rzecz, której nauczyła Was produkcja?

Warto podejmować ryzyko i stawiać na twórcze myślenie, stojące często w sprzeczności z bezpiecznymi i dobrze znanymi rozwiązaniami.

Najważniejsze wyzwanie, przed którym stoicie?

Aktualnie największym wyzwaniem jest znalezienie Wydawcy, który będzie mógł sfinansować pozostały budżet produkcyjny gry, dlatego też zachęcamy do kontaktu wszystkie zainteresowane taką współpracą podmioty 🙂

Gdzie śledzić?

https://www.facebook.com/FueroGames/

—

Driftland: The Magic Revival

Producent: Star Drifters

Data premiery: Listopad 2018

O co chodzi?

Driftland to osadzona w realiach fantasy gra strategiczna, łącząca elementy klasycznych RTS-ów, strategii 4X oraz popularnych simów. Do głównych zadań gracza należy dbanie o królestwo i jego rozwój, a kluczowym elementem rozgrywki jest eksploracja algorytmicznie generowanego świata i stopniowe scalanie poszczególnych wysepek celem powiększania naszej strefy wpływów.

Dlaczego gra jest bez schematu?

To nieszablonowa strategia stawiająca na autentyczność i innowacyjność, zarówno od strony mechaniki, jak i od strony artystycznej (np. przez wprowadzenie muzyki adaptacyjnej).

Najważniejsza rzecz, której nauczyła Was produkcja?

Dobra gra to przede wszystkim zgrany zespół ze spójną wizją – dobrze zarządzany, wspierający się nawzajem, otwarty na nieprzeciętne pomysły.

Najważniejsze wyzwanie, przed którym stoicie?

Na chwilę obecną ​dużym produkcyjnym wyzwaniem jest wprowadzenie trybu multiplayer.

Gdzie śledzić?

https://www.facebook.com/DriftlandGame/

—

Skullstone

Skullstone

Producent: Black Torch Games

Data premiery: Ostatni kwartał 2018

O co chodzi?

Skullstone to klasyczny dungeon crawler inspirowany takimi tytułami jak “Dungeon Master” i “Eye of the Beholder”, zawierający jednak elementy charakterystyczne dla produkcji z późniejszego okresu. W grze kierujemy czteroosobową drużyną najemników wynajętych do zbadania pewnego prastarego lochu – miejsca pełnego krwiożerczych monstrów, zagadek, ukrytych przejść oraz, zapewne, skarbów.

Dlaczego gra jest bez schematu?

Łączy wiele znanych i uwielbianych, jak też kompletnie nowatorskich dla gatunku dungeon crawlerów pomysłów, w jedną spójną całość.

Najważniejsza rzecz, której nauczyła Was produkcja?

To nie gigantyczne zaplecze produkcyjne i finansowe, tylko ludzie, cierpliwie i wytrwale dążący do celu, stanowią o stworzeniu czegoś wartościowego.

Najważniejsze wyzwanie, przed którym stoicie?

Zaprojektowanie oryginalnych oraz dobrze zbalansowanych pod kątem grywalności i trudności poziomów, zgranych ze scenariuszem gry, wspierających przepływ akcji, a także stanowiących atrakcyjny background dla mechaniki rozgrywki.

Gdzie śledzić?

https://www.facebook.com/SkullstoneGame/

—

8874

Producent: Tomasz Góra

Data premiery: Grudzień 2018

O co chodzi?

8874 to 2.5D sidescroller którego akcja dzieje się na Dolnym Śląsku – w Wałbrzychu i okolicach, przeniesionych do gry techniką fotogametrii (!). Postać głównego bohatera budzi się w lesie przy Książańskim Parku Krajobrazowym i wraz z postępem gry, odkrywając przy okazji historie i legendy odwiedzanych miejsc, przybliża się do rozwiązania zagadki dlaczego się tam znalazł.

Dlaczego gra jest bez schematu?

Spora część gry łączy się z rzeczywistymi miejscami i historiami z nimi związanymi, dzięki czemu gra nie kończy się na przejściu fabuły w zaciszu domowym, a daje graczowi możliwość kontynuowania przygody już poza ekranem monitora.

Najważniejsza rzecz, której nauczyła Cię produkcja?

Zaufać sobie i nie poddawać się, jeśli Twoje obecne umiejętności nie pozwalają zbudować niektórych elementów gry – w trakcie tworzenia znajdziesz rozwiązanie.

Najważniejsze wyzwanie, przed którym stoisz?

Największym wyzwaniem jest przygotowanie świata i zagadek w taki sposób, aby gracz nie czuł się zagubiony – jako developer często siedząc nad grą dzień i noc kończysz z klapkami na oczach i rzeczy oczywiste dla twórcy, wcale nie muszą być oczywiste dla gracza, który po raz pierwszy ma kontakt z grą.

Gdzie śledzić?

https://www.facebook.com/tomasz.gora.design

—

Na sam koniec

Jeżeli chociaż jeden tytuł z tego zestawienia wzbudził Waszą ciekawość, chcę Was prosić – śledźcie te produkcje, śledźcie tych twórców. Zalajkujcie ich jeszcze dziś, ale przede wszystkim kupcie ich produkcję w dniu premiery, doceniając wykonaną pracę.

Wiem, to truizm, ale zbyt często czytamy o fajnych polskich grach niezależnych i dajemy okejkę, a zbyt rzadko faktycznie wspieramy ich autorów, którzy potrzebują tego szczególnie na etapie produkcji. Chyba każdy z nich powie Wam w prywatnej rozmowie, że nie zawsze jest on usłany różami 😉

Zobacz również:

StarCraft w korporacjach, szkołach, uczelniach? Czemu nie!

Jestem “Januszem” StarCraft. Tak jak “Janusze” piłki nożnej w przerwach między kolejnymi meczami Mundialu obok bloku haratają z kumplami w gałę, tak ja, od lat podglądając profesjonalne rozgrywki e-sportowców, wracam do kampanii w singlu StarCraft II. I coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że nie wykorzystujemy pełnego potencjału tej fenomenalnej gry oraz jej społeczności.

Zacznę od tezy. Gry wideo mogą (a nawet powinny) stanowić jedną z form dydaktyki i budowania kompetencji. Pewnie – podręczniki, case studies, dyskusje i warsztaty sprawdzają się dobrze w szkołach, na uczelniach, czy firmowych szkoleniach. Tylko czemu nie dorzucić do tego właśnie gier?

Przykłady?

• Sid Meier’s Civilization – żeby uczyć złożoności, przyczynowości i długofalowej strategii.
• Seria Total War – żeby uczyć sztuki wojny i dyplomacji.
• Paper’s Please – żeby uczyć empatii.
• Dark Souls – żeby ćwiczyć cierpliwości.
• Portal – kreatywne rozwiązywanie problemów.
• Sim City – tworzenie przestrzeni miejskiej i poznanie sfery publicznej.
• X-COM – taktyka i zarządzanie zasobami ludzkimi.

Jeżeli podeprze się to dyskusjami, pracą grupową – słowem: kontekstem dydaktycznym – to nagle sceptyczna część społeczeństwa (w tym ekspertów) może dać się zaskoczyć i odkryć wielką prawdę, że gry to nie tylko zabawa. To forma immersji i doświadczania, prawdziwe ćwiczenie dla umysłów, które stanowi bezpieczną symulację fikcyjnych scenariuszy – ale może pomóc rozwijać rzeczywiste umiejętności, a także postawy.

No, ale miało być o StarCraft (brzmi to jakoś pokracznie, dlatego pozwól, że zastąpię to skrótem SC2).

Ta kultowa seria gier strategicznych czasu rzeczywistego zapracowała na swój status i doprowadziła do narodzin e-sportu. Dzisiaj to fenomen kulturowy, żeby nie powiedzieć – instytucja. Cały ekosystemem turniejów, lig, sponsorów, mediów, nagród i przede wszystkim utalentowanych zawodników, którzy osiągnęli mistrzostwo przez wytrwałą pracę i współzawodnictwo.

W swojej istocie to unikatowa gra, którą cechuje złożoność, poziom wyważenia, dynamika i elastyczność stylów rozgrywki. Gra, która oferuje głębię strategicznych możliwości i przestrzeń do rozwoju rzadko spotykaną w innych produkcjach.

Grając w SC2 – profesjonalnie bądź nie – można nauczyć się naprawdę wiele, jeżeli tylko podchodzi się do tego w sposób świadomy, z otwartą głową i chęcią do nauki. Dlatego poniżej zebrałem swoje wnioski, doświadczenia i wszystko to, co udało mi się dostrzec z niekonwencjonalnej perspektywy. Na koniec pozostawię Cię z kilkoma pomysłami Bez/Schematu, jak i otwartymi pytaniami, na które może będziesz w stanie pomóc mi odpowiedzieć.

Jako, że przyznałem się już do bycia “Januszem” SC2, który “jedzie w singla”, sięgnąłem też po wypowiedzi dwóch topowych polskich progamerów, tj. Artura “Nerchio” Blocha oraz Igora “Indy” Kaczmarka, z którym mój wywiad możesz obejrzeć również tu:

Symulator dowódcy i podejmowania decyzji

Oczywiste byłoby wskazać na początek, że RTS uczy zarządzania wirtualnymi, jednak wyczerpalnymi zasobami, jak minerals i vespene gas, ale prawda jest taka, że najważniejszym zasobem, którym trzeba zarządzać w SC2 jest… Twoja uwaga.

Ta gra została zaprojektowana tak, aby każda Twoja decyzja miała konsekwencje, a w SC2 nie ma chwili bez decyzji. To nie mobilna “turóweczka” do kubeczka kawy i rogala z czekoladą na dobry poranek. Bezczynność przez 5s to błąd, który może kosztować całą rozgrywkę. Dlatego tak ważna podczas gry jest ciągła optymalizacja, uwaga i skupienie podczas nieustającej kaskady wydawanych rozkazów.

Musisz decydować czego NIE zrobisz, bo zawsze są koszty utraconych korzyści, a każda podjęta przez Ciebie decyzja oznacza zrezygnowanie z szeregu innych. Nie brzmi to życiowo? Szczególnie, jeśli pełnisz funkcje kierownicze, zarządzasz jakąś organizacją, zespołem ludzi i ponosisz odpowiedzialność.

gameplatform.pl

—

Starcraft oduczył mnie szkodliwego przeciągania prostych spraw, jak napisanie emaila czy wykonanie telefonu. Nauczyłem się, że człowiek nie potrafi jednocześnie robić dobrze dwóch rzeczy na raz, zatem ograniczam takie sytuacje do minimum.

• Igor “Indy” Kaczmarek

W Starcrafcie trzeba być pewnym siebie i swoich decyzji. Robienie kilku rzeczy na raz jest nieefektywne, dlatego i w grze i poza nią skupiam się na jednej rzeczy w danym momencie, za to bardzo szybko przerzucam swoją uwagą od jednego celu do drugiego.

• Artur “Nerchio” Bloch

—

W skrócie, SC2 pomaga Ci nauczyć się:

• bardziej świadomie zarządzać Twoją uwagą;
• lepiej, szybciej i trafniej podejmować decyzje;
• zachować zimną krew w sytuacjach kryzysowych i paniki.

Sztuka uczenia się na błędach i dążenia do doskonałości

Trening czyni mistrza i pewnie powie Ci to każdy progamer. Niewiele gier daje tak bardzo odczuć, że rozwijasz się, stajesz się lepszy, kiedy ćwiczysz, jak SC2. Całkiem mierzalnie możesz robić rzeczy szybciej, trafniej, sprawniej. Z zastrzeżeniem, że nieodłącznym elementem dążenia do doskonałości jest i będzie porażka. To wkodowane w reguły tej gry, nieuniknione i czasem nieuchronne w wyniku jednej złej decyzji – jak w życiu. W SC2 nie ma wiary, przypadkowości i dobrej energii – tu są parametry, taktyki, statystyki i dobre przygotowanie.

W czynnościach w których porażka jest nieunikniona albo ma charakter powtarzalny, jak sport, biznes i rywalizacja, trzeba po prostu nauczyć się podchodzić do niej z rozmysłem i refleksją. Nie oburzać, nie obrażać. SC2 jest doskonałym ćwiczeniem, w szczególności, kiedy trafiasz na koreański serwer 😉

—

SC2 nauczył mnie pokory oraz pozbawił strachu przed przegraną. Porażkę odbieram w kategorii kolejnej lekcji. Dzięki temu wyłapuję i usuwam złe nawyki, a zastępuję je dobrymi.

• Igor “Indy” Kaczmarek

Dzięki SC2 zdobyłem umiejętność efektywnej nauki tzn. wiem w jaki sposób spędzać czas, aby go nie marnować podczas zdobywania nowej wiedzy. Przekłada się to na każdą dziedzinę życia, gdzie musimy spędzić wiele godzin, aby coś osiągnąć, zaczynając od grania na gitarze a kończąc na fizyce kwantowej.

• Artur “Nerchio” Bloch

—

W skrócie, SC2 pomaga Ci nauczyć się:

• przyjmować porażkę z pokorą;
• wyciągać z przegranej nauczkę na przyszłość;
• stale szukać optymalnych dróg działania.

Przygotowanie zamiast spontaniczności

Kontynuując wątek porażek. Jedną z rzeczy, które zacząłem stosować grając w SC2 zwiększając stopniowo poziom trudności było… wyjście poza samą grę.

Zmieniłem wiele swoich taktyk, ba! nawyków i zachowań, kiedy zacząłem sfrustrowany porażkami oglądać, jak inni gracze (lepsi ode mnie) na YT przechodzą określone misje. Sama nauka wyciągnięta z ich rozgrywek pozwoliła mi na poprawę efektywności o jakieś 150%, a wciąż miałem olbrzymią satysfakcję z tego, że nauczyłem się czegoś nowego.

Poszedłem więc dalej. Zacząłem czytać o taktykach i rozwiązaniach, o mocnych i słabych stronach jednostek, lepiej skonfigurowałem skróty klawiszowe. I to samo robią profesjonalni gracze, którzy podobnie jak bokserzy przed walką, analizują materiały wideo z rozgrywek swoich przeciwników i stale śledzą zmiany w parametrach jednostek wraz z kolejnymi aktualizacjami.

SC2 to gra, do której po prostu wypada podchodzić przygotowanym, podobnie jak do większości czynności w życiu profesjonalnym: spotkania z klientem, projektowania strony WWW, prowadzenia wywiadu. Można iść “na spontan” i liczyć, że będzie dobrze, a można też po prostu odrobić pracę domową.

—

Poznawanie nowych taktyk i obserwowanie innych zawodowych graczy zawsze zachęca do poprawy własnej gry lub wypróbowania czegoś nowego. Myślę, że dzięki temu mniej boję się zmian tak w wirtualu, jak i w realu.

• Igor “Indy” Kaczmarek

Starcraft uczy tworzyć podręczną bazę wiedzy i korzystać z niej w czasie rzeczywistym, ale przy jednym założeniu – że musi być ona stale odświeżana i aktualizowana.

• Artur “Nerchio” Bloch

—

W skrócie, SC2 pomaga Ci nauczyć się:

• do każdej czynności, zadania podchodzić formalnie przygotowanym;
• słuchać, obserwować i uczyć się od innych.

Lawirowanie między mikro i marko zarządzaniem

W SC2 niezwykle ważny jest rozdział na mikro- i makrozarządzanie. Tzw. micro i macro. W dużym uproszczeniu:

• micro to sterowanie jednostkami, wykorzystywanie ich umiejętności, taktyki oparte na mocnych i słabych ich stronach, budowanie formacji, kontrowanie ataków itp.
• macro to alokacja zasobów, produkcja, rozwój gospodarki, zarządzanie infrastrukturą.

Jedno nie może istnieć bez drugiego, ale z pewnością nie da się wygrać rozgrywki bez macro, czyli bardziej ogólnego, całościowego spojrzenia, strategii i decyzji inwestycyjnych.

SC2 nauczył mnie szybkiego przeskakiwania między perspektywą doraźną, krótkoterminową, a przyszłościową i długoterminową. Niektóre decyzje mogą mieć rezultat w tu i teraz, ale inne okażą się trafione bądź nietrafione dopiero po upływie czasu. Ponadto, granie w SC2 pokazuje, jak wiele czynności i zdarzeń wymaga reakcji natychmiastowych, a część innych może zaczekać na swoją kolejkę. W zarządzaniu porządkuje to tzw. macierz Eisenhowera, bardzo przydatna na co dzień.

—

Przechodzenie między micro i macro to dla mnie wyczyn nadawania priorytetów temu, co jest najważniejsze w danej chwili i żonglowania tymi priorytetami w życiu codziennym i celach krótko i długoterminowych.

• Igor “Indy” Kaczmarek

—

W skrócie, SC2 pomaga Ci nauczyć się:

• dostrzegania w życiu aktywności ważnych i ważniejszych;
• hierarchizować i priorytetyzować zadania;
• zrozumieć różnicę między strategią i taktyką, rezultatem długo- i krótkoterminowym.

Jak dobrze wykorzystać potencjał StarCrafta?

Może i jestem “Januszem” SC2 i może już nim pozostanę, ale to nic nie szkodzi. Z przyjemnością poświęcę tej grze (w singlu, naturalnie) kolejne kilkaset godzin życia i wiem, że będzie to inwestycja w dalszy rozwój konkretnych umiejętności.

A jest się czego uczyć. Menedżerowie, publiczni i prywatni, dowódcy wojskowi, kierownicy jednostek naukowych, studenci, a nawet uczniowie. Wszyscy mogą spędzić chociaż 10h w świecie StarCrafta, żeby nabrać nowego spojrzenia na:

1. Podejmowanie decyzji
2. Zarządzanie uwagą
3. Analizę własnych porażek
4. Umiejętność przyjmowania krytyki
5. Dobre przygotowanie
6. Priorytetyzację zadań

Wystarczy podeprzeć to pracą warsztatową, dyskusjami, analizą i wziąć pod lupę to, czego się doświadczyło, a nie to, co przeczytało się w podręczniku lub usłyszało od szkoleniowca.

Ale skoro już przy tym jesteśmy. Dlaczego nie pójść krok dalej: być może jest miejsce na szkolenia współprowadzone przez takich profesjonalnych graczy jak Artur Bloch i Igor Kaczmarek? Oni, podobnie jak setki e-sportowców specjalizujących się w SC2, dotarli tam, gdzie są, przez ciężką, wytrwałą pracę, dyscyplinę i konkretną metodę (raz jeszcze zachęcam Cię do sprawdzenia wywiadu z Igorem). Podobnie jak menedżerowie, dyrektorzy, dowódcy, nauczyli się zachowywać zimną krew w sytuacji stresu, presji i niepewności. Pewnie, ich rozkazów czy dyspozycji nikt nie podważa 😉 ale dlaczego z góry uznać, że nie mają do przekazania czegoś ciekawego tym, których praca umysłowa to w dużej mierze sztuka podejmowania skutecznych decyzji?

Albo lepiej: czy nie warto potraktować SC2 jako narzędzie dydaktyczne i jednocześnie formę zabawy, by uczyć młodzież cierpliwości, przyjmowania porażki, doskonalenia i strategicznego myślenia? Myślę, że partyjka w SC2 przeciwko progamerom mogłaby stanowić ciekawą życiową lekcję: tak, przegrałeś/przegrałaś (i to sromotnie), ale reguły gry dla obu stron były identyczne – jakie więc wyciągasz z tej klęski wnioski i co w związku z tym zamierzasz dalej zrobić?

Możliwości jest więcej i tu zostawiam miejsce na Twoją inwencję w komentarzach pod tekstem lub na moim vlogu pod wideo, do którego obejrzenia gorąco Cię zachęcam:

Temat dotyczy nie tylko StarCrafta, ale w praktyce wszystkich gier, które niosą ze sobą jakąś wartość (kilka z nich wymieniłem we wstępie). Wierzę, że ma to sens, podobnie jak sens ma na solidny dokument filmowy o społeczności polskich e-sportowców zgromadzonych wokół SC2 😉 Nad pozyskaniem funduszy na taki materiał będę teraz intensywnie pracować, więc jeśli masz pomysły i sugestie także w tej mierze – daj znać!

—

Bartosz Filip Malinowski

Jestem strategiem, konsultantem i kreatywnym. Łączę kropki, które znikają ludziom z oczu. Założyłem agencję rozwiązań społecznościowych WeTheCrowd. Staram się także łączyć różne światy i dyscypliny oraz zachęcać do wyjścia ze swojej bańki na vlogu Bez/Schematu.

Zobacz również:

8 polskich gier niezależnych, na które warto czekać

E-sport to iście gorący temat obecnych czasów. Czy nam się to podoba, czy nie, sport elektroniczny powoli przeistacza się z marzycielskich wizji, w naszą codzienną rzeczywistość. Dlatego budzi on w sobie wiele kontrowersji, które w większości sprowadzają się do wskazania, czy jest to zbawienie, czy może zagrożenie.

Żaden temat w obecnych czasach nie budzi takiego konfliktu, co sport elektroniczny. Wystarczy przejść do sekcji komentarzy pod artykułem zamieszczonym na ten temat, na jakiejkolwiek stronie, aby spotkać się z osobami reprezentującymi dwa, skrajne i odmienne obozy poglądów. Z jednej strony, w graniu w gry komputerowe upatruje się szansy na realizacje swoich najskrytszych marzeń o zostaniu gwiazdą światowego formatu. Po drugiej jednak stronie, daje się słyszeć argumenty jakoby rozpowszechnienie tego zjawiska, prowadziło do patologii czy pogorszenia stanu zdrowia.

Trudno wskazać kto w tej ogólnoświatowej debacie ma rację. Jako ogromny fan e-sportu, mógłbym bezprecedensowo przyznać rację zwolennikom gier komputerowych i jak najszybciej oddalić się od tego drażliwego tematu. Jednak staram się patrzeć na otaczające mnie rzeczy relatywnie obiektywnie i realnie. Dlatego uważam, że prawda leży gdzieś pośrodku. Kluczem jest ją odnaleźć i wyciągnąć z niej złoty środek, powodujący rozwiązanie zaistniałych problemów.

E-sport jako zbawienie.

Granie w gry komputerowe jeszcze do niedawna kojarzone było wyłącznie z szeroko pojętą zabawą, rozrywką, a także nierobieniem niczego produktywnego. Wiele osób, szczególnie młodego pokolenia, nie raz musiało odpowiadać na zarzuty tracących cierpliwość rodziców i potulnie wyłączać komputer. Niejednokrotnie w zaciszu swojego pokoju, wielu młodych marzyło o możliwości grania w swoją ulubioną grę przez całe życie. Niestety rzeczywistość, oczekiwania rodziców i kierowanie się radami innych, doprowadziło ich do bycia dzisiejszymi dorosłymi, podążającymi tradycyjną ścieżką rozwoju. Ludźmi pełnoletnimi pracującymi w korporacji, która nijak ma się do ich młodzieńczych marzeń, a które nadal skrycie znajdują się w ich głowie. Nikt z nas nie był w stanie przewidzieć, że być może niezakazywanie dziecku grania w gry kilka lat temu, mogło doprowadzić go do samego szczytu sportu elektronicznego w czasach dzisiejszych.

E-sport spełnia nasze najskrytsze i najbardziej nieśmiałe marzenia z dzieciństwa.

Wielu pragnęło grać w komputerowe do końca swojego życia. Oddawać się uciesze możliwości grze w „Warcrafta”, „Starcrafta” czy jakiegokolwiek innego tytułu. Nagle gwałtowny postęp e-sportu to umożliwił. To, co kiedyś było nierealną wizją, dziś jest rzeczywistością. Marzenia wielu dzieci stały się chlebem powszednim dla wielu obecnych gwiazd sceny gier komputerowych. Okazało się, że wcale nie trzeba spełniać ograniczających nas przez genetykę cech fizycznych, jak ma to miejsce w innych dyscyplinach sportu (np. wysoki wzrost w koszykówce). Aby móc się realizować w sporcie elektronicznym wystarczy odpowiedni sprzęt, dostęp do sieci, zaangażowanie i pasja.

Szeroki dostęp do najpopularniejszych gier profesjonalnej sceny e-sportowej.

Nie musimy mieć dostępu do boiska czy bieżni lub mieszkać w odpowiednim miejscu, by móc trenować i rozwijać się. Każdy – bez względu na to, gdzie mieszka, może oddawać się uciesze grania w gry komputerowe. Wystarczy sprzęt i połączenie internetowe, a to znajduje się już w ponad 75% gospodarstw domowych w Polsce. Nawet w tym momencie, możesz oddać się swojej pasji bez opuszczania domu i marnowania czasu oraz pieniędzy na kosztowny przejazd lub niezbędny – nierzadko szybko zużywający się – sprzęt. Warto również dodać, że gry cieszące się największą popularnością na scenie sportu elektronicznego są tak naprawdę darmowe.

League of Legends, Dota 2, Starcraft II, Hearthstone – każda z nich umożliwia Internetową rozgrywkę zupełnie za darmo. Za inne, jak na przykład za jakże popularny tytuł –  Counter Strike: Global Offenisve, należy zapłacić wręcz symboliczną kwotę, która w obliczu całej rozgrywki jest nic nieznaczącą sumą.

E-sport nie dyskryminuje nikogo.

Możesz być duży, mały, pochodzić z biednej czy bogatej rodziny. W środowisku gier komputerowych nie ma to najmniejszego znaczenia. Twojej wartości nie określają Twoje cechy fizyczne lub grubość portfela, ale Twoje umiejętności prowadzenia rozgrywki. Możliwość poznawania nowych osób z całego świata, uczestniczenie w wydarzeniach rozgrywanych na całym globie, uczenie się obcych języków i zbieranie niesamowitych doświadczeń to kolejne czynniki przekonujące nas, że zjawisko e-sportu jest zbawieniem.

Sport elektroniczny to dziedzina nieustannie się rozwijająca.

Z roku na rok notuje coraz większe zyski oraz bije rekordy popularności i oglądalności na całym świecie. Wiele firm, drużyn sportowych i głośnych nazwisk światowego formatu, zupełnie niezwiązanych z grami komputerowymi, zaczęło coraz częściej odwracać z uwagą głowę, na słowa brzmiące: „sport elektroniczny”. Powstają e-sportowe organizacje, strony internetowe zajmujące się zakładami bukmacherskimi czy prowadzeniem najświeższych wiadomości. Szeroki dostęp do serwisów internetowych, w których możemy oglądać zmagania innych lub samemu transmitować własną rozgrywkę, stwarza niepohamowane możliwości rozwoju. Pojawiają się pierwsze ciche i nieśmiałe głosy o włączeniu tej formy rywalizacji do programu Igrzysk Olimpijskich. Tak naprawdę e-sport nie jest już tylko zabawą z dzieciństwa. Stał się pracą, źródłem dochodu i profesjonalnym zajęciem osób, które postanowiły się w niego maksymalnie zaangażować.

Źródło: www.pinnacle.com
Na zdjęciu: Finał Mistrzostw Świata 2015, w grze League of Legends

Pasja, oddanie i zaangażowanie.

W obliczu twardych argumentów nie możemy zapomnieć o jeszcze jednym ważnym czynniku. Bez niego tak naprawdę całe społeczeństwo gier komputerowych nie mogłoby się rozwijać i dotrzeć do obecnego punktu. To pasja. Radość z możliwości uczestniczenia w tym procesie. Fani z wypiekami na twarzy, oglądający swoich ulubieńców w akcji. Ich wsparcie, które niosą każdym swoim pozytywnym okrzykiem. To szacunek, miłość i łzy po kolejnej porażce lub zwycięstwie ukochanej drużyny. To odciąganie w nieskończoność zalewającej nas fali snu tylko po to, aby móc zobaczyć jeszcze jedną minutę akcji uwielbianego zawodnika. E-sport to szczere emocje. Prawdziwe łzy i realne słowa.

E-sport jako zagrożenie.

Największym problemem grania w gry komputerowe jest nabycie umiejętności poprawnego zinterpretowania tego zjawiska. Wiele trudności nastręcza odróżnienie, czy nasze dziecko lub my sami oddajemy się rozgrywce, bo marzymy o staniu się profesjonalnym zawodnikiem, czy robimy to, aby uciec od problemów otaczającego nas świata.

Pierwszy przypadek charakteryzuje się sportowym podejściem do sportu elektronicznego. Również do odnajdywania w sobie pasji do kontynuowania rozgrywki i nieuleganiu negatywnym emocjom. W takich sytuacjach granie może niejako przypominać prawdziwe treningi o uporządkowanej strukturze, odpowiednio wkomponowane w rozkład dnia. Nie widać tutaj negatywnych relacji z otoczeniem i prowadzoną rozgrywką. Łatwe do ujrzenia jest za to maksymalne zaangażowanie i iście sportowe podejście.

Drugi przykład dotyczy osób, które grają bez większego celu. Nie twierdzę, że granie dla przyjemności jest złe. Jednak zawsze warto zadać sobie pytanie, dokąd to wszystko zmierza i co chcemy osiągnąć. Cechą charakterystyczną tej grupy jest zazwyczaj negatywne nastawienie do pojawiających się porażek, nieumiejętność pogodzenia tej czynności z codziennością oraz zaniedbywanie pozostałych dziedzin swojego życia. Również niewłaściwe relacje z otoczeniem i poszerzająca się niechęć do jakiejkolwiek innej czynności poza graniem, może być kolejnym znakiem do określenia, iż mamy przed sobą zagrożenie, a nie zbawienie.

Jak widać odpowiednie i właściwe rozgraniczenie tych dwóch zjawisk, jest w praktyce bardzo trudne, ale niesamowicie ważne. To szczególnie istotne zadanie dla rodziców i opiekunów dzieci, grających w gry komputerowe. Nigdy nie wiemy, czy nasz zakaz wydany dziecku będzie słuszny. Może okazać się, że uchronimy go od otyłości, fobii społecznej i życiowych problemów, ale również możemy stać się źródłem jego frustracji i powodem niezrealizowania czekającej go profesjonalnej kariery.

Postępująca fala otyłości zwłaszcza wśród dzieci to straszliwy problem XXI wieku.

Nie da się ukryć, że zbyt długie przesiadywanie przed komputerem, a w konsekwencji brak ruchu, tylko sprzyja temu zjawisku. Niestety w światowym społeczeństwie, nawet profesjonalni zawodnicy e-sportu są często postrzegani jako osoby niereprezentujące swoim ciałem, sylwetki zawodowego sportowca. Długie przesiadywanie w jednej pozycji, mała porcja ruchu i niewłaściwa dieta, opierająca się na słodkich przekąskach konsumowanych w przerwie od rozgrywki, zdecydowanie sprzyja zdobywaniu dodatkowych kilogramów, niczym kolejnego poziomu w grze. Wystarczy przyjrzeć się dzieciom, które w dobie powszechnego dostępu do Internetu, stały się nieaktywne, leniwe oraz otyłe. Rodzice zdecydowanie zbyt często nie widzą lub nie chcą widzieć postępującego problemu. Zazwyczaj ich jedynym znalezionym rozwiązaniem jest „wypędzenie” dziecka na zewnątrz. Z telefonem w dłoni…

Przykład idzie z góry…

Na szczęście środowisko profesjonalnych zawodników sportu elektronicznego, zaczyna z coraz większą lubością promować zdrowe nawyki żywieniowe. Stopniowo, na porządku dziennym staje się zatrudnianie przez organizacje e-sportowe kucharzy, dietetyków i trenerów personalnych dbających o zdrowie i kondycje swoich graczy. Z coraz większym zaangażowaniem oraz uwagą podchodzi się do kwestii żywienia i wpływu tego czynnika, na jakość rozgrywki prowadzonej przez zawodnika.

Źródło: www.redbull.com
Na zdjęciu: Ryan “fREAKAZOiD” Abadir, profesjonalny zawodnik gry Counter Strike: Global Offenisve

Na zawodowej scenie gier komputerowych nadal bardzo często zdarzają się przypadki osób z nadwagą lub wręcz otyłością. Jednak coraz częściej można dostrzec profesjonalistów cieszących się szczupła i zdrową sylwetką. Wielu z nich przeszło prawdziwą sylwetkową transformację, zadziwiając w ten sposób całą społeczność sportu elektronicznego. To dobitnie ukazuje, że trend zdrowego odżywiania dotarł nawet w rejony, które z pozoru wydawać by się mogły od niego niezależne. To daje nam nadzieję, że młode pokolenie, którego coraz częstszymi idolami są: Faker, Bjergsen, Rekkles, pasha czy Dendi, aniżeli Messi czy Ronaldo, zacznie się na nich wzorować również w aspekcie prowadzenia odpowiedniego stylu życia.  

Podsumowanie.

Wysuwanie jednoznacznych wniosków, mogłoby stanowić obelgę wobec jednego z obozów biorących udział w dyskusji. Niemniej jednak warto zwrócić uwagę na fakt, że na każde ewentualne zagrożenie płynące z nadmiernego korzystania z gier komputerowych, mamy bezpośredni wpływ! Mniejszy lub większy, ale każdy negatywny aspekt e-sportu, możemy sami  skutecznie zniwelować. Poprzez racjonalne odżywianie, umiejętne zdiagnozowanie naszych własnych lub bliskich nam osób aspiracji oraz przestrzeganie ich przez ogólną degeneracją. Myślę, że to nie sam fenomen e-sportu powoduje realne zagrożenia, ale nasze niewłaściwe podejście do niego. Ciągłe szukanie przyczyn wszelkich niesprawiedliwości i negatywnych zjawisk w graniu w gry komputerowe jest dość złośliwe i nieuprzejme względem całej branży gier. Źródłem naszych problemów może być nieodpowiednie korzystanie z tego zjawiska, a nie ono samo w sobie. Nie oznacza to jednak, że problemy te nie występują lub są nierealne. Warto o nich pamiętać i mieć je na uwadze za każdym razem, gdy oddajemy się swojej ulubionej rozgrywce.

Źródło: www.esport.aftonbladet.se
Na zdjęciu: Christopher “GeT_RiGhT” Alesund, profesjonalny zawodnik gry Counter Strike: Global Offenisve

E-sport to piękne zjawisko. Przestało być tylko zwykłym wciskaniem klawiszy na klawiaturze, a stało się zajęciem elektryzującym miliony fanów na całym świecie. Rozgrywki odbywające się na piłkarskich stadionach przy ryku tysięcy, rozemocjonowanych fanów, miliony przeznaczane na nagrody dla zwycięzców, światowa sława czekająca na tych najlepszych. To dzieje się na naszych oczach i będzie nieustannie posuwało się naprzód niczym siła nieznosząca sprzeciwu! Jednak żadne z tych zjawisk nie rozpoczyna się pośród glorii i chwały. Jego początek znajduje się w zaciszu małego pokoju. Pomieszczeniu, w którym mały chłopiec snuje swoje tęskne marzenia o wielkiej karierze.… Wszystko rozpoczyna się w ten sposób…

Wszystko ma w swój początek właśnie tam, a jak się potoczy, zależy wyłącznie od nas.

Jak wynika z raportów czołowego badacza rynku Newzoo, rywalizacja w grach komputerowych E-sport rozwija się i generuje zyski.

Branża zrzesza amatorów oraz profesjonalnych graczy. Rośnie liczba turniejów i użytkowników. E-sport wciąż zyskuje na popularności.

Inwestowanie w esport jest rentowne. Globalne przychody E-sportu wzrosną o 38% do 906 milionów USD w 2018 roku i do roku 2021 wzrosną do 1,65 miliarda USD.

Ameryka Północna będzie stanowić 38% z przychodów w 2018 , czyli 345 milionów dolarów, podczas gdy Chiny będą stanowić 18 %, lub 164 milionów USD.

Więcej inwestycji w startupy w kategorii e-sport

Gdy widzowie e-sport zaczną wydawać tyle co widzowie tradycyjnego sportu, reklamodawcy będą przeznaczać więcej pieniędzy na esport. Branża E-sport będzie nabierać rozpędu. Właśnie dlatego pojawia się tak wiele nowych inwestycji w startupy w kategorii e-sport.

Liczba entuzjastów esportu wzrośnie o 15,2% z 143 milionów w 2017 roku do 165 milionów w 2018 roku. Liczba przypadkowych widzów wzrośnie z 192 milionów w 2017 roku do 215 milionów w 2018 roku.

Newzoo prognozuje, że światowy średni roczny przychód na jednego entuzjastę esportu, wyniesie w tym roku 5,49 USD, w porównaniu do 4,58 USD w 2017 roku.

“Jako zjawisko konsumenckie, e-sport wciąż powiększa swoją ogromną bazę pasjonatów na całym świecie” – powiedział Peter Warman, dyrektor generalny Newzoo w e-mailu. “E-sport wchodzi teraz w nową, krytyczną fazę ku dojrzałości. Poczyniono duże inwestycje, uruchomiono nowe struktury ligowe. Budżety sponsorów przesunęły się z eksperymentalnych na ciągłe. Wynagrodzenia graczy wzrosły. Ekosystem e-sport oraz godziny oglądania wciąż bardzo zależą od wybranej liczby globalnie działających drużyn i gier. Rentowność i zwrot z inwestycji jest wyzwaniem dla wielu organizacji będących w centrum e-gospodarki. “

Mistrzostwa Świata League of Legends

W 2017 roku Miało miejsce 588 dużych wydarzeń esportowych, które przyniosły szacunkowo 59 milionów USD  w przychodach z biletów. Łączna pula nagród wszystkich wydarzeń esportowych w 2017 roku wyniosła 112 milionów USD.

Mistrzostwa Świata League of Legends były najchętniej oglądanym wydarzeniem na Twitchu w 2017 roku (49,5 milionów godzin). Wygenerowały również 5,5 miliony USD w przychodach z biletów.

Newzoo oczekuje, że całkowita liczba widzów e-sport wzrośnie do 557 milionów w 2021 roku.

Aktywacja gier cyfrowych

Karty dodatkowych funkcjonalności w grze

E-sport rozwija się i generuje zyski

Następnym razem gdy będziesz chciał dziecku zrobić szlaban na gry online, przypomnij sobie dane raportu Newzoo. Zamiast kary warto zainwestować w dziecko, kupując karty dodatkowych funkcjonalności w grze, rozważyć zakup gry na platformie, przeszkolić malca jak wygląda aktywacja gier cyfrowych. Kto wie, może za kilka lat Twoja pociecha będzie mistrzem świata w kategorii battle royal?

Źródło: Venturebeat

ZapiszZapisz

ZapiszZapisz